α ν ά π ν ε υ σ η: Σωστό ή λάθος;

του   Χρυσόστομου Τσιρίδη
.
   Ξεκίνημα  σχολικής  χρονιάς, ξεκίνημα   ζωής. Όταν   ακόμη  μπορούμε   να   αισιοδοξούμε.
.
ανάπνευση:  Αν  το  ακούγαμε,  έτσι  από κάποιον  ως   λέξη,   θα   το κοροϊδεύαμε  “ημείς  οι  άνθρωποι  των  γραμμάτων”,  για  να  θυμηθούμε   τον  σαρκασμό   του   ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ /  θα    περιγελούσαμε    την  αγραμματοσύνη   του   άσχετου.(δες  και  σημείωση).
.
Μόνο  που   ο…. “άσχετος”   ο  οποίος    “λέει”   αυτήν την   λέξη    είναι   ο    Όμηρος, (δες  σημείωση),   ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤάΣ   την  (το   ΤΥΠΙΚΟ   της),   στην   “νοηματική   ΣΤΙΓΜΗ” (!!!) των  πραγμάτων.
.
Είναι   βέβαιο  ότι     οι…..σχολαστικοί   αρχαιόπληκτοι,  δεν  μπόρεσαν,  ούτε    μπορούν    να     εντάξουν  την  συνειδητά  ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ, ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ,  ΕΛΕΥΘΕΡΗ,  ΛΑΪΚΗ  ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ  Ελληνική   γλώσσα   του    ΟΜΗΡΟΥ  στους…. Κανόνας   των.
.
Όπως  και  ότι   τα   4/5  (!)  του   Ομηρικού   λεξιλογίου  (όπως  λ.χ   η  ανάπνευσις)     θα   κατατάσσονταν,   σύμφωνα   με   την….   Αττικο-γραμματική,   στις    Εξαιρέσεις  και  στα… ιδιόλεκτα,   β’  διαλογής  ίσως.
.
Προλαβαίνω   την   εύλογη    ένσταση: Ναι,  αλλά   ο   Όμηρος   γράφει   στην   ΙΩΝΙΚΗ   διάλεκτο  και    όχι   στην….    Αττική (!)
.
Καλύτερη    “ασίστ”   δεν θα   μπορούσαμε  να   έχουμε.
.
Να   λοιπόν   μια  καλή   ευκαιρία  να  συνειδητοποιήσουμε  ένα  ΒΑΣΙΚΟ  λάθος   σκέψης,  αιτία   πολλών   προβλημάτων   στην   διδασκαλία  της  Ελληνικής  γλώσσας   μέχρι  και  σήμερα  ακόμη.
.
Ποια    είναι   η   λάθος   σκέψη:
.
Ότι   το   Αττικοκεντρικό   σύστημα  και    οι    άτεγκτοι   ΚΑΝΟΝΕΣ  του  δομής,  κλίσης, σύνθεσης  κλπ,     αποτελούν   το  μ ο ν α δ ι κ ό    ΜΕΤΡΟ  της    Ελληνικής   γλώσσας. (πόσες  φορές  έχω  αναφερθεί   σ’ αυτό  το  λάθος  των  λαθών, δεν θυμάμαι)
.
ΟΤΙ  αποτελούν   το   μέτρο   ορισμού   του   τί    είναι  και   ΠώΣ   πρέπει (!)  να  εξελίσσεται    στο   ΣΥΝΟΛό  της   ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ   η  Ελληνική γλώσσα.
.
Ποιος   όμως   το   ορίζει   αυτό   και….  με  ποια   λογική;
.
(σαν)   ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
.
Μήπως   με  την   σ χ ο λ α σ τ ι κ ή   λογική   που   θα  υποστήριζε  ίσως  την   ΑΠΟΨΗ    ότι:
.
ο   Χριστός (= Αλεξανδρινή  Κοινή),   για  παράδειγμα, “κακώς”…  παρακάμπτει   το   σύνηθες   Τ Υ Π Ι Κ Ο   της    Αττικής  (=”γενική  α π ό λ υ τ η”  / ανθρώπου  τινός  καταβαίνοντος)
.
και    επιλέγει   την   Α Π Λ Η (σχεδόν… σημερινή)  διατύπωση  (άνθρωπός  τις   κατέβαινεν),   η   οποία  ΟΜΩΣ   για   το   “ΥΨΗΛΟ   νόημα”  της  παραβολής,  έχει  κυρίαρχη   σημασία  να    ΕΚΦΕΡΕΤΑΙ  (= ο μ ι λ ε ί τ α ι)   ΕΤΣΙ;
.
Μπορεί     να  υποστηριχθεί  μια   παρόμοια  σχολαστική  άποψη;  Ας  απαντήσει  ο  καθένας  μας.
.
Σημείωση:
.
Δεν  θα βιαζόμασταν  ίσως  να…   “κοροϊδέψουμε”  την   “α ν ά π ν ε υ σ ι ν”  του   Ομήρου,  εάν,  έστω  και  τυχαία,   ερχόταν   στο  νου  μας   η   “α ν ά σ α σ ι ς”  του   Εθνικού   μας  Ποιητή,  Δ. Σολωμού.
.
Να   τί   εστί   ΜΕΓΑΛΕΙΟ    της   ΕΝΙΑΙΑΣ   ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ   γλώσσας,   με     ΣΥΝΟΧΗ   και   ΣΥΝΕΧΕΙΑ,   όταν   ελεύθερα   ε ξ ε λ ί σ σ ε τ α ι, που   συνειρμικά    οδηγεί    στο   “όταν   ελεύθερα   συλλογάται”.