Φθινόπωρο, μια εποχή που ωθεί σε σκέψεις και προβληματισμούς…

Η αυλή μας το φθινόπωρο, στις αποχρώσεις του κόκκινου!
Μια εποχή που ωθεί σε σκέψεις και προβληματισμούς…
Από το ελπιδοφόρο πράσινο της Άνοιξης, στο καρπερό Καλοκαίρι κι ύστερα στο Φθινόπωρο των απολογισμών, των σκέψεων και των προβληματισμών, έστω κι αν συχνά τα πάθη της νιότης επίμονα μας ακολουθούν.
Όπως και να ‘χει η Φύση βάζει τους δικούς της κανόνες. Αυτούς που σχεδόν πάντα συντείνουν στη διατήρηση ισορροπιών, που όμως όλο και συχνότερα γίνονται εύθραυστοι. Παρότι πολλές φορές βιώνουμε σκληρά τα αποτελέσματα των αλόγιστων επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον, επιμένουμε να τα αποδίδουμε στον ανθρώπινο παράγοντα, γενικώς κι αορίστως, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αγνοούμε ότι όσοι προσπορίζονται οφέλη από το βιασμό της Φύσης και αντιστρατεύονται το δημόσιο συμφέρον, χρησιμοποιούν τη γενικόλογη φράση «αιτία ο ανθρώπινος παράγοντας» για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα …και για να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τους «γραφικούς», «ονειροπόλους» και εντέλει ενοχλητικούς οικολόγους. Αλλά στην ουσία προσπαθούν με αυτό να αποφύγουν τον ενδεχόμενο προβληματισμό για όσα αίτια προκαλούν τις πρωτόγνωρες καταστροφές κι έτσι να καλύψουν τη δική τους αλαζονεία και τις ευθύνες για τις τύχες και τη ζωή ολόκληρων λαών που λιμοκτονούν.
Αλλά φοβούμαι ότι και στις μικρές κοινωνίες ακολουθούνται παρόμοιες αναλογικά συμπεριφορές. Συμπεριφορές με αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής μας, όπως για παράδειγμα η έλλειψη φροντίδας και σεβασμού του δημόσιου χώρου, που η αναβάθμισή του θα μπορούσε να βελτιώσει και να κάνει την καθημερινότητά μας πιο ευχάριστη και πιο ενδιαφέρουσα. Πέρα από αυτό δεν είναι λίγοι αυτοί που ακούν τα από άμβωνος κηρύγματα περί αγάπης και ελεημοσύνης και στη συνέχεια δεν τηρούν -και πολύ συχνά καταπολεμούν- το αυτονόητο, το δικαίωμα στη ζωή του διπλανού μας, αλλά και του όποιου έμβιου όντος σ’ αυτό τον κόσμο.
Γιατί και μόνο αν σκεφτεί κανείς ότι στη θέση του αδύναμου θα μπορούσε να είναι ο ίδιος, αρκεί για να κατανοήσει και να παραδειγματιστεί από τις αξίες που νοηματοδοτούσε ο «Ξένειος Ζεύς»: Φιλόξενος είναι αυτός που αγαπάει το ξένο (σημ. από το φιλώ=αγαπώ + ξένος). Γιατί κανένας δεν μπορεί να επικαλείται τις αξίες του αρχαιοελληνικού Πολιτισμού, αν δεν ασπάζεται τους βασικούς κανόνες ζωής που αυτός θέσπιζε.
10-10-2018
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης