Έτος 2003. Ο Κώστας Καραμανλής ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τα στοιχεία που το έχει παραδώσει ο αρμόδιος τομεάρχης τότε Πάνος Καμμένος, εξαπολύει σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη μιλώντας ευθέως για σκανδαλώδεις σύμβασης Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου.
Ο αρχιερέας της διαπλοκής τότε, Κώστας Σημίτης, απαντά ότι “όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα”. Την ίδια στιγμή όμως, έχει ψηφίσει τον κατάπτυστο νόμο περί μη ευθύνης υπουργών, ώστε να ακρωτηριάσει την αρμοδιότητα του εισαγγελέα έναντι των υπουργών του!
Δηλαδή, ο Κώστας Σημίτης ο οποίος καλούσε όποιον έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα, είχε απαγορεύσει με νόμο στον εισαγγελέα να μπορεί να αξιοποιήσει αυτά τα στοιχεία.
Πως τα έφερε η ζωή, ο Καμμένος έγινε υπουργός, αφού είχε αναλάβει και επικεφαλής της εξεταστικής για τον Τσοχατζόπουλο το 2011. Τότε, είχε καταφέρει από το βήμα της Βουλής και είχε δώσει τα όπλα στους εισαγγελείς για να ανατρέψουν αυτή την έπεσε και την μεθόδευση του Κώστα Σημίτη. Με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ο Τσοχατζόπουλος στην φυλακή.
Ως υπουργός εθνικής άμυνας λοιπόν ο Πάνος Καμμένος θεσμοθέτησε την υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου η οποία έστειλε και τους φακέλους για την επίμαχη σύμβαση Παπαντωνίου στον εισαγγελέα με όλα τα στοιχεία. Με αποτέλεσμα ο εισαγγελέας να μπορέσει και να τεκμηριώσει τις κατηγορίες κατά του Γιάννου Παπαντωνίου, οδηγώντας τον έτσι στη φυλακή.
Και έχουμε λοιπόν τώρα τον Σημίτη και τους υποστηρικτές του, οι ίδιοι που καλούσαν όποιον έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα, να καταφέρονται κατά του εισαγγελέα όποιος υπηρέτησε άριστα το λειτούργημα του!
Συνεπώς, ο Κώστας Σημίτης έβλεπε τον εισαγγελέα ως μία διακοσμητική οντότητα, που μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να κάνει προπαγάνδα και να κρύψει τα εγκλήματα του. Έπαιξε και έχασε.