Τα κράτη ιδιωτικοποιούνται, αλλά οι κοινωνίες ΟΧΙ

Του Θύμιου Παπανικολάου
Ο καπιταλισμός έχει πλέον εξαντλήσει τα περιθώριά του. Δεν υπάρχουν οι «εφεδρείες» της αποικιοκρατικής επέκτασης και της εξαγωγής κεφαλαίων. Όλος ο πλανήτης έχει ενσωματωθεί στο παγκόσμιο σύστημα.
Καμία, συνεπώς, «δίοδος», για ένα νέο κύκλο ανάπτυξης, δεν υπάρχει. Βρισκόμαστε μπροστά σε συνθήκες γενικής οικονομικής κατάρρευσης, με καταστροφικά αποτελέσματα εφιαλτικής έκτασης: Τέτοια που όχι μόνο θα υπονομεύσουν καταλυτικά την εθνική υπόσταση των κοινωνιών και κρατών, αλλά θα οδηγήσουν ακόμα και στην ιδιωτικοποίηση των κρατών.

Πάντα οι κρίσεις μέσα στον καπιταλισμό οδηγούσαν στο «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών»: δηλαδή εξαφάνιζαν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές.
Σήμερα αυτό το «κλάδεμα» επεκτείνεται και σε επίπεδο κρατών. Σήμερα οι υπερεθνικοί κολοσσοί έχουν υπονομεύσει καταλυτικά τα θεμέλια των εθνικών κρατών. Η δικτατορία της παγκόσμιας αγοράς έχει  προωθήσει και επιβάλει τις υπερεθνικές ιδιωτικοποιήσεις στις δομές και λειτουργίες  των εθνικών κρατών, ροκανίζοντας, ισοπεδώνοντας και καταλύοντας έτσι βαθμηδόν την κοινωνική συνοχή των εθνών κρατών, τις ιστορικές τους παραδόσεις και κατακτήσεις: Οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές κ.λπ.
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά ότι η λυσσαλέα επίθεση που γίνεται εναντίον της ιστορίας, της εθνικής υπόστασης και των συνεκτικών ιστών της Πίστης των λαών (ιδιαίτερα εναντίον του ισχυρού συνεκτικού ιστού της Ορθοδοξίας) δεν αποτελεί ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ κάποιων αρρωστημένων εγκεφάλων αλλά τη  συνέπεια της σιδερένιας ΛΟΓΙΚΗΣ των υπερεθνικών κέντρων εξουσίας. Τα συμφέροντα αυτών των υπερεθνικών κολοσσών είναι που ασφυκτιούν μέσα στα «εθνικά όρια» και προωθούν την κατεδάφιση κάθε «εθνικού» εμποδίου και την υποταγή στην παγκόσμια αγορά των πάντων: Δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση των πάντων…
Οι υπερεθνικές ελίτ εξουσίας πάνω στη λογική των συμφερόντων τους «σχεδιάζουν», «συνωμοτούν», κατασκευάζουν και επιδοτούν τους ποικίλους και πολύχρωμους στρατούς τους.
Σήμερα για τους υπερεθνικούς κολοσσούς και  τα πλανητικά χρηματιστηριακά  καρτέλ, τα εθνικά κράτη και κάθε «εθνικός θεσμός» (κοινοβούλια, κόμματα, συνδικάτα, Εκκλησία, κ.λπ), δεν αποτελούν απλώς βλαβερή πολυτέλεια, αλλά και ισχυρό «οπισθοδρομικό» εμπόδιο της δικής τους «προόδου». Αποτελούν ανασχετικά «όρια» της απρόσκοπτης διαιώνισης της κερδοσκοπικής ληστείας τους.
Η σημερινή κρίση επιταχύνει τις ολοκληρωτικές υπονομεύσεις και επιβολές του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου εναντίον των εθνών κρατών. Μια και το κεφάλαιο αυτό δεν έχει επιλογές νέων αγορών τις οποίες έχει ήδη υπό την κατοχή του (μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση από αυτήν της εποχής των εθνικών ιμπεριαλισμών) στρέφεται αποκλειστικά, ως τη μοναδική επιλογή για να ξεπεράσει την κρίση, εναντίον των εθνικών κοινωνιών, των κρατών και των λαών.
Επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει και τα κράτη, να κατασκευάσει «ιδιωτικά κράτη».

Τα κράτη αυτά, τα οποία μέχρι σήμερα αποτελούσαν τα όργανα της κυριαρχίας του δεν τα χρειάζεται πλέον, αποτελούν δυσβάσταχτο βάρος: ΟΧΙ μόνο διότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια έχουν υφανθεί συνεκτικοί κοινωνικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί ιστοί, όχι μόνο διότι εντός των εθνικών πλαισίων έχουν κωδικοποιηθεί και θεσμοθετηθεί λαϊκές κατακτήσεις και μνήμες αγώνων, αλλά και επειδή τα κράτη έχουν διογκωθεί σε μινώταυρους παρασιτισμού, σε πολυέξοδη πολυτέλεια…
Σημείωση: Μέσα στην πάλη αιώνων των λαών και κάτω από τις ανάγκες των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ να αντιμετωπίσουν αυτούς τους αγώνες, αναπτύχθηκαν και διογκώθηκαν οι κρατικοί και πολιτικοί μηχανισμοί καταστολής, αλλά  εξαπάτησης των Κινημάτων. Έτσι οι θεσμοί του καθεστώτος (κράτος, κόμματα, εκπαίδευση, συνδικάτα κ.λπ) διογκώθηκαν και εκκόλαψαν έναν  υπερτροφικό παρασιτισμό…
Σήμερα αυτός ο παρασιτισμός που οι ίδιες οι δυνάμεις του συστήματος δημιούργησαν για να χειραγωγήσουν, να εξαγοράσουν και να υποτάξουν τους λαούς, χρησιμοποιείται  σαν άλλοθι από την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της παγκόσμιας αγοράς (την πλανητική Νέα Τάξη) για την κατάλυση, τον τεμαχισμό και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των κρατών…
Όπως, λοιπόν  οι προγενέστερες κρίσεις μέσα στον καπιταλισμό οδηγούσαν στο «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών», δηλαδή εξαφάνιζαν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές, η σημερινή θα οδηγήσει στο «κλάδεμα» των ασθενέστερων κρατών.
Τα ασθενέστερα κράτη θα υποθηκευτούν στους υπερεθνικούς κολοσσούς.
Δεν θα αποτελούν απλώς προτεκτοράτα άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, αλλά θα περάσουν κάτω από την άμεση κυριαρχία των πολυεθνικών: Αυτή είναι η κυρίαρχη τάση της νεοταξικής εποχής.

Η Ελλάδα, για τους λόγους που έχουμε αναλύσει πολλές φορές και κουραστικά, βρίσκεται από τις πρώτες στο «μάτι του κυκλώνα».

Εδώ, αφού έχουν προωθήσει και προωθούν οι πολιτικοί  υπάλληλοι του κεφαλαίου υστερικά τις ιδιωτικοποιήσεις παντού, τώρα έρχεται η ιδιωτικοποίηση του ίδιου του κράτους με την υποθήκευσή του, μέσω των δανεισμών, σε υπερεθνικούς κολοσσούς.
Τα ίδια τα κόμματα και οι ποικίλοι ιδεολογικοί και πολιτικοί μηχανισμοί του καθεστώτος είναι υποθηκευμένα και δουλικά υποταγμένα στους υπερεθνικούς «νταβάδες» και στα εσωτερικά τους παραρτήματα…
Η σημερινή κυβέρνηση απλώς αποτελεί την αιχμή αυτής της εφιαλτικής επιχείρησης: είναι ο ασύστολος εκτελεστής συμβολαίων των μεγάλων υπερατλαντικών ιδιωτικών καρτέλ του χρήματος…
Οι κοινωνίες και οι λαοί, όμως δεν ιδιωτικοποιούνται. Στο τέλος θα εξεγερθούν και θα νικήσουν…
Ωστόσο, πριν το χάραμα θα περάσουμε το πιο πηκτό σκοτάδι της ιστορίας…