Εορτάζοντες την 7ην του μηνός Νοεμβρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 33 ΜΑΡΤΥΡΕΣ “οι εν Μελιτινή”
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΤΡΩΝΙΑΝΟΣ & ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕΛΑΣΙΠΠΟΣ, ΚΑΣΣΙΝΑ & ΑΝΤΩΝΙΟΣ & 40 ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΥΚΤΟΣ, ΤΑΥΡΙΩΝ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ από τη Θεσσαλονίκη
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ο Θαυματουργός, ο Γαλλησιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBRORD (Άγιος Ολλανδίας)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 33 ΜΑΡΤΥΡΕΣ “οι εν Μελιτινή”, ΙΕΡΩΝ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΗΣΥΧΙΟΣ, ΒΑΡΑΧΟΣ (ή Βαράχιος), ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΣ, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ, ΞΑΝΤΙΚΟΣ (ή Ξανθιάς), ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΔΟΥΚΙΤΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ, ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΟΥΑΛΕΡΙΟΣ, ΘΕΟΔΟΤΟΣ, ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ, ΙΛΑΡΙΟΣ, ΓΙΓΑΝΤΙΟΣ, ΛΟΓΓΙΝΟΣ, ΘΕΜΕΛΙΟΣ, ΕΥΤΥΧΙΟΣ, ΔΙΟΔΟΤΟΣ, ΚΑΣΤΡΙΚΙΟΣ, ΘΕΑΓΕΝΗΣ, ΜΑΜΑΣ, ΝΙΚΩΝ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ, ΒΟΣΤΡΥΚΙΟΣ (ή Ούστρίχιος), ΟΥΪΚΤΩΡ, ΔΩΡΟΘΕΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ, ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ, ΑΝΙΚΗΤΟΣ και άλλος ΙΕΡΩΝ
Ο πρώτος απ’ αυτούς, ο Ιέρων, ήταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του πέθανε γρήγορα και την ανατροφή του, καθώς και των δύο αδελφών του, Ματρωνιανού και Αντωνίου, ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα τους, Στρατονίκη. Παρόλο που ο Ιέρων πήρε αρκετή μόρφωση, ασχολήθηκε με το γεωργικό επάγγελμα. Οι ειδωλολάτρες τέτοιες ενασχολήσεις τις θεωρούσαν υποτιμητικές. Αλλά οι χριστιανοί ήξεραν ότι ο Χριστός δεν απαξίωσε τον ιδρώτα του ταπεινού εργάτη. Και ότι κάθε τίμια εργασία είναι αρετή και μόνο η αργία, που φέρνει την αμαρτία, αποτελεί για τον άνθρωπο στίγμα. Άλλωστε, ο θεόπνευστος λόγος της Άγιας Γραφής περιγράφοντας τη ζωή των Αποστόλων και κατ’ επέκταση, όλων των χριστιανών, λέει: “κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίοις χερσί”1. Κοπιάζουμε, δηλαδή, εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν επί Διοκλητιανού άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αγρικόλας συνέλαβε τον Ιέρωνα. Τον συνέλαβε με την κατηγορία ότι τις Κυριακές και τις άλλες γιορτές περιφερόταν και κήρυττε τον Χριστό στους εργάτες, με αποτέλεσμα να αποσπάσει πολλούς από την ειδωλολατρία. Μαζί του συνελήφθησαν οι δύο αδελφοί του και τριάντα ακόμα συνεργάτες του στη διακονία του Ευαγγελίου. Αφού φυλακίστηκαν και φρικτά βασανίστηκαν, τελικά ο έπαρχος Αγρικόλας τους αποκεφάλισε έξω από την πόλη Μελιτινή. 1. Α’ προς Κορινθίους, δ’ 12.
Απολυτίκιο. Ηχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, συντεταγμένοι, δήμος ώφθητε, τροπαιοφόρος, Αθλοφόροι του Σωτήρος πανθαύμαστοι, ομοφροσύνη γαρ γνώμης ενούμενοι, μαρτυρικώς τον εχθρόν ετροπώσασθε. Αλλ’ αιτήσασθε, Τριάδα την Υπερούσιον, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Kοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς.
Χορός Μαρτύρων τηλαυγής και φωσφόρος, εξανατείλας νοητώς κατεφαίδρυνε, την Εκκλησίαν σήμερον θαυμάτων βολαίς, όθεν εορτάζοντες, την σεπτήν αυτών μνήμην, αιτούμεν σε Σωτήρ ημών, Ταις αυτών ικεσίαις, εκ των κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ως ελεήμων Θεός και φιλάνθρωπος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΤΡΩΝΙΑΝΟΣ & ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Ήταν αδέλφια του αγίου μάρτυρα Ιέρωνα – του πρώτου από τους 33 μάρτυρες εν Μελιτινή – και μαρτύρησαν και αυτοί δια αποκεφαλισμού στην πόλη Μελιτινή.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕΛΑΣΙΠΠΟΣ, ΚΑΣΣΙΝΑ & ΑΝΤΩΝΙΟΣ &40 ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ήταν μια οικογένεια, που οι Μελάσιππος και Κασσίνα ήταν σύζυγοι και ο Αντώνιος γιος τους. Κατάγονταν από την Άγκυρα και μαρτύρησαν σ’ αυτή, όταν βασιλιάς ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης (361). Και τον μεν Αντώνιο έριξαν στη φυλακή, τους δε Μελάσιππο και Κασσίνα, αφού τους κρέμασαν, έγδαραν το δέρμα τους και έκαψαν τις πληγές τους με φωτιά. Στη συνέχεια έκαναν το ίδιο και στον Αντώνιο, επειδή αυτός έφτυσε κατά πρόσωπο τον αποστάτη του Χριστιανισμού, αυτοκράτορα Ιουλιανό και μακάρισε τους γονείς του, που παρέδωσαν τις ψυχές τους στο Θεό, πάνω στο βασανιστικό ξύλο. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια που υπέστη ο Αντώνιος, στάλθηκε στο δούκα Αγριππίνο. Αυτός τον έβαλε μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό νερό και κατόπιν τον έριξε στα άγρια θηρία. Απ’ όλα αυτά ο Αντώνιος, με θαυματουργικό τρόπο, βγήκε ζωντανός και είλκυσε στην πίστη του Χριστού 40 νεαρά παιδιά, που αμέσως αποκεφάλισαν οι υπηρέτες του βασιλιά. Έπειτα άπλωσαν τον Άγιο επάνω σε πυρακτωμένο μεταλλικό κρεβάτι και τον έδειραν αλύπητα με χοντρά ραβδιά. Επειδή όμως και απ’ αυτά βγήκε με τη θεία χάρη αβλαβής, στο τέλος τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΥΚΤΟΣ, ΤΑΥΡΙΩΝ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αμφίπολη της Μακεδονίας, που βρισκόταν κοντά στην Καβάλα. Η Θεσσαλονίκη ήταν κόρη ενός Ιερέα των ειδώλων, που ονομαζόταν Κλέων και ήταν αρκετά πλούσιος. Όταν έμαθε ότι η κόρη του έγινε χριστιανή, θερμά την παρακάλεσε να αρνηθεί τον Χριστό, πράγμα που δεν κατόρθωσε. Τότε τη γύμνωσαν και τη μαστίγωσαν με μαστίγια από ωμά δέρματα τέσσερις άνδρες. Έπειτα έσπασαν τα πλευρά της και αφού πήραν την περιουσία της, την εξόρισαν, όπου ομολογώντας τον Χριστό απεβίωσε. Οι δε Αύκτος και Ταυρίων, αφού κατηγόρησαν τον ωμό βασανιστή και φονιά της Θεσσαλονίκης, καταγγέλθηκαν στον υπατικό Θορύβιο. Αυτός διέταξε το λιθοβολισμό τους και κατόπιν μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Επειδή όμως οι Άγιοι με θαυματουργικό τρόπο βγήκαν απ’ όλα αυτά σώοι και αβλαβείς, διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός τους και έτσι έλαβαν τα ένδοξα στεφάνια του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
Δεν γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό του στοιχείο. (Άλλες αγιολογικές πηγές αναφέρουν ότι αυτός είναι ο αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού και όχι ο πιο κάτω Γρηγόριος).
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Το μόνο που γνωρίζουμε γι’ αυτόν είναι ότι ήταν αδελφός του Γρηγορίου του Θαυματουργού. (Άλλοι όμως αμφιβάλλουν).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ από τη Θεσσαλονίκη
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού (298) και καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Οδηγήθηκε στο βήμα του τυράννου, επειδή κλώτσησε τον βωμό των ειδώλων και σκόρπισε τα ειδωλόθυτα που ήταν πάνω σ’ αυτόν. Αμέσως τότε διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και έτσι έλαβε το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ο Θαυματουργός, ο Γαλλησιώτης
Ό όσιος Λάζαρος ήταν από τη Μικρά Ασία. Γεννήθηκε τον 11ο αιώνα σ’ ένα χωριό κοντά στη Μαγνησία (προς τον Νέανδρο Ποταμό), από ευσεβείς γονείς, τον Νικήτα και την Ειρήνη. Όταν ακόμα ήταν έξι χρονών, επιδόθηκε στον πνευματικό στίβο μέσα στο μοναστήρι των Ορόβων. Εκεί έμεινε πέντε χρόνια διδασκόμενος. Όμως, κινούμενος από θείο ζήλο, θέλησε να προσκυνήσει τους αγίους τόπους. Έτσι έφυγε κρυφά από τη Μονή και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Μετά την προσκύνηση των εκεί Ιερών, επισκέφθηκε τη μονή του αγίου Σάββα, όπου κοινοβίασε, αφού έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερέας. Κατά την επανάσταση των Αράβων, που βεβήλωναν τα Ιερά, αναγκάστηκε και έφυγε στην Έφεσο, σ’ ένα έρημο όρος αντίκρυ της πόλης, που ονομαζόταν Γαλλήσιο. Εκεί, στην αρχή ζούσε μόνος σ’ ένα κελί, αλλά’ αργότερα μαζεύτηκαν γύρω του και άλλοι μοναχοί. Ο δε Μονομάχος Κωνσταντίνος (1042-1054), εξόριστος τότε στη Μυτιλήνη, άκουσε για την αγιότητα του οσίου και έκτισε ωραιότατο ναό της Αναστάσεως στο Γαλλήσιο όρος, και τον προίκισε με πολλά Ιερά κειμήλια. Ο δε όσιος Λάζαρος, ανήγειρε κοντά στο ναό στυλό, όπου εγκαταστάθηκε στην κορυφή του και ασκήτευε χειμώνα – καλοκαίρι, εκτεθειμένος σε καύσωνες και παγωνιές. Ο Θεός επίσης, έδωσε στον όσιο Λάζαρο και το χάρισμα να θαυματουργεί. Έτσι, αυστηρά και ασκητικά αφού έζησε τη ζωή του, πέθανε με αγιότητα σε βαθιά γεράματα (1054).
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.
Ταις επαγρύπνοις προσευχαίς, εν οχετοίς δακρύων τον στύλον κατέβρεχες, και τοις εκ βάθων στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας ποιμήν, τοις προσιούσι νέμων συγχώρησιν, Όσιε Πατήρ ημών Λάζαρε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τους υπέρ φύσιν σου Σοφέ πόνους και σκάμματα, αυτοί οι Άγγελοι ιδόντες κατεπλάγησαν, δι’ ων είληφας θεόθεν και τους στεφάνους, Αλλ’ ως έχων παρρησίαν προς τον Κύριον, εκ παντοίων ημάς σώζε περιστάσεων, ίνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ Ποιμήν ημών.
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ]
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBRORD (Άγιος Ολλανδίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.