Ο Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε την επανίδρυση της Ευρώπης μπροστά στον κίνδυνο παγκόσμιου χάους και κάλεσε την Γερμανία να προσεγγίσει την Γαλλία για να προχωρήσουν από κοινού στην εμβάθυνση και την εδραίωση της Ευρώπης, ασκώντας πίεση προς την Αγγελα Μέρκελ έξι μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, κατά τις οποίες οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν άνοδο των εθνικιστικών τάσεων. Μόνο που η ομιλία του αποτελεί αντιγραφή της παρέμβασης του Προκόπη Παυλόπουλου στην Ρίγα της Λεττονίας, όπου εξουσιοδοτημένος από όλους τους μη εκτελεστικούς Προεδρους της Ευρώπης έθεσε τις βάσεις της ευρωπαΐκής επιβίωσης. Είναι ακόμα μία απόδειξη για το πως η Ελλάδα μέσω του Προέδρου της πρωταγωνιστεί πλέον στις εξελίξεις και δίνει το στίγμα και τις λύσεις για ολόκληρη την Ευρώπη.
Παραθέτουμε αυτά που είπε ο Μακρόν και έπειτα την παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου.
«Η Ευρώπη, και στους κόλπους της το γαλλο-γερμανικό δίδυμο, φέρουν την υποχρέωση να μην αφήσουν τον κόσμο να ολισθήσει προς το χάος» και για τον λόγο αυτόν «η Ευρώπη πρέπει να είναι περισσότερο ισχυρή, περισσότερο κυρίαρχη», δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας κατά την διάρκεια ομιλίας του στο γερμανικό κοινοβούλιο.
«Η Ευρώπη δεν θα είναι σε θέση να διαδραματίσει τον ρόλο της εάν γίνει το παιγνίδι των δυνάμεων και αρκεσθεί σε έναν δεύτερο ρόλο στην παγκόσμια σκηνή», πρόσθεσε ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος επισκέφθηκε το Βερολίνο για να συμμετάσχει στην ημέρα μνήμης για τα θύματα των πολέμων.
Η καγκελάριος Μέρκελ, με την οποία είχε συνομιλίες ο αρχηγός του γαλλικού κράτους, συμφώνησε με τη ιδέα ότι η Ευρώπη «βρίσκεται σε σταυροδρόμι» και οφείλει να προσδιορίσει τον ρόλο της σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αλλά πίσω από το κοινό γαλλο-γερμανικό μέτωπο που παρουσίασαν οι δύο ηγέτες, η ομιλία του Εμανουέλ Μακρόν ακούσθηκε επίσης ως έμμεση κριτική για αυτό που πολλοί γάλλοι αξιωματούχοι εκλαμβάνουν κατ΄ιδίαν ως αναβλητικότητα και δισταγμό στην στάση που τηρεί το Βερολίνο εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο.
Ακινησία
«Είναι προτιμότερο να παραμείνουμε κλεισμένοι στην ακινησία μας;», είπε ο Εμανουέλ Μακρόν που έχει καταστήσει την μεταρρύθμιση της Ευρώπης πυλώνα της προεδρικής του θητείας.
Απέναντι στην πρόκληση του λαϊκισμού, πρέπει να αναλάβουμε νέα ρίσκα, να υπερβούμε τα ταμπού μας και να ξεπεράσουμε τις συνήθειές μας», είπε.
Τουλάχιστον ως προς τα θέματα της κοινής άμυνας, η Γαλλία και η Γερμανία παρουσιάζουν κοινό μέτωπο. Ο Εμανουέλ Μακρόν και η Αγγελα Μέρκελ υποστηρίζουν την ιδέα ενός ευρωπαϊκού στρατού, σε πείσμα των έντονων επικρίσεων του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θεωρεί το σχέδιο ανταγωνιστικό προς το ΝΑΤΟ.
Ως προς τα υπόλοιπα θέματα, η γαλλο-γερμανική αρμονία είναι λιγότερο προφανής.
Ενα από τα παραδείγματα είναι το θέμα του κοινού προϋπολογισμού της ευρωζώνης για την υποστήριξη των επενδύσεων, θέμα προτεραιότητας για τον Εμανουέλ Μακρόν, το οποίο θα συζητηθεί κατά την διάρκεια του αυριανού Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Επειτα από διαβουλεύσεις μηνών, το Παρίσι και το Βερολίνο συμφώνησαν την Παρασκευή επί ενός γενικού πλαισίου επί του κοινού προϋπολογισμού, αλλά όχι επί του ποσού που μένει να προσδιορισθεί. Την ώρα που ο Εμανουέλ Μακρόν ήλπιζε αρχικά σε ένα πακέτο πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας αναφέρθηκε κατά την ομιλία στο ζήτημα λέγοντας ότι «το νέο βήμα μάς προκαλεί φόβο διότι ο καθένας θα πρέπει να μοιρασθεί … ένα αυξανόμενο τμήμα του προϋπολογισμού του…» και κάλεσε την Γερμανία, την τόσο προσηλωμένη στον σεβασμό των καθησυχαστικών κανόνων, και την Γαλλία, η οποία ορισμένες φορές έχει την τάση να αντιμετωπίζει με καχυποψία τους κανόνες και να θέλει να τους παρακάμψει, να κάνουν στον τομέα αυτόν ένα βήμα ο ένας προς τον άλλον.
Το Παρίσι και το Βερολίνο διαφωνούν επίσης επί ενός άλλου σχεδίου που κομίζει στη Ευρώπη ο Εμανουέλ Μακρόν, της φορολόγηση των γιγάντων του Ιντερνετ, των Gafa. Η Γαλλία θα ήθελε μία απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήδη από τον Δεκέμβριο και προειδοποίησε πρόσφατα ότι μία άρνηση της Γερμανίας θα εκλαμβανόταν ως «ρήξη εμπιστοσύνης».
Η Αγγελα Μέρκελ φοβάται αμερικανικά αντίποινα στις γερμανικές εταιρείες και θα προτιμούσε να καθυστερήσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτοβουλία μέχρι το 2021.
Στέλεχος του κόμματός της, της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), ο Αρμιν Λάσετ, παραδέχθηκε to σαββατοκύριακο στο Spiegel ότι η χώρα του είναι «πολύ διστακτική» για το θέμα της Ευρώπης και ζήτησε περισσότερο ενθουσιασμό και λιγότερο γραφειοκρατική στάση.
Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Προκοπίου Παυλοπούλου μετά το πέρας της Άτυπης Συνάντησης Αρχηγών Κρατών του «ARRAIOLOS GROUP»
Θέλω να ευχαριστήσω θερμώς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Λεττονίας, τον φίλο Raimonds, για την εξαιρετική οργάνωση και, ταυτόχρονα, για την θεματολογία που επέλεξε. Θέλω να ευχαριστήσω και τον Raimonds και τους συναδέλφους, οι οποίοι έρχονται στην Αθήνα την επόμενη χρονιά, το 2019, τέτοιον καιρό, η οποία θα φιλοξενήσει την προσεχή συνάντησή μας.
Τονίσαμε, κατά την συζήτηση που είχαμε, ότι αυτές οι δύο Συναντήσεις γίνονται σ’ένα μεταίχμιο, σ’ ένα σταυροδρόμι: Πριν από τις Ευρωεκλογές και μετά τις Ευρωεκλογές. Όλοι συμφωνήσαμε ότι αυτές οι Ευρωεκλογές είναι, αν όχι οι κρισιμότερες, από τις κρισιμότερες – εγώ πιστεύω ότι είναι οι κρισιμότερες- μετά το Μάαστριχτ και ιδίως μετά την δημιουργία της Ευρωζώνης. Κρίνεται, κυριολεκτικώς, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς, παρότι μη εκτελεστικοί Πρόεδροι, εκφράζοντας καθένας μας την συνείδηση του Λαού του και όλοι μαζί την συνείδηση Λαών που έχουν Ευρωπαϊκή προοπτική και ευρωπαϊκό όραμα, καλούμαστε να υπερασπισθούμε την Ευρώπη. Και αυτό το οφείλουμε όχι μόνο στους Λαούς μας αλλά σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα. Γιατί, όπως έχω επανειλημμένως τονίσει και σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι μας, η Ευρώπη έχει ρόλο όχι μόνον για τους Λαούς της, αλλά και για ολόκληρο τον Κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να την υπερασπισθούμε. Καμία άλλη δύναμη στον Κόσμο -και δεν υποτιμούμε καμία- δεν είναι σε θέση να υπερασπισθεί όπως η Ευρώπη τον Άνθρωπο, την Ειρήνη και την Δημοκρατία. Αυτή είναι η Ιστορία μας, αυτός είναι ο Πολιτισμός μας.
Πρέπει, λοιπόν, να υπερασπισθούμε την Ευρώπη απέναντι σε τι; Απέναντι σ’έναν κίνδυνο που, όπως δυστυχώς φοβούμαι, θα φανεί στις Ευρωεκλογές. Και ελπίζουμε αυτός ο κίνδυνος να μην υπερισχύσει. Ελπίζουμε οι Λαοί της Ευρώπης να πουν, με μία φωνή: « ¡No pasarán!». Αυτό είναι απαραίτητο, είναι βασικό να το πούμε γιατί οι κίνδυνοι ελλοχεύουν, τους βλέπουμε. Όλα αυτά τα μορφώματα του λαϊκισμού ή και του νεοναζισμού, κρυμμένα πίσω από έναν ετντελώς ψευδεπίγραφο δήθεν πατριωτισμό, έχουν έναν στόχο: Να αναβιώσουν τους εφιάλτες του παρελθόντος, τους εφιάλτες που κατέστρεψαν την Ευρώπη και, σχεδόν, τον Κόσμο ολόκληρο. Πρέπει, λοιπόν, να πολεμήσουμε ώστε να μην περάσουν και το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα να ολοκληρωθεί. Αλλά για να ολοκληρωθεί το Οικοδόμημα αυτό πρέπει να ξέρουμε πού πάμε.
Και μ’αυτό θέλω να τελειώσω. Ποια Ευρώπη θέλουμε; Εδώ δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Για να μπορέσει διαδραματίσει αυτό τον ρόλο η Ευρώπη, όπως είπα, απέναντι στους Λαούς της και απέναντι στον Κόσμο ολόκληρο, πρέπει ν’ αποκτήσει μια δομή οιονεί Ομοσπονδιακή. Δεν εγκαταλείπουμε την κυριαρχία μας, κάθε άλλο. Δεν εγκαταλείπουμε την ταυτότητά μας την Εθνική, κάθε άλλο. Αλλά πρέπει να χτίσουμε μία Ομοσπονδιακή δομή, πάνω στην βάση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, και πάνω σ’αυτή την αντηρίδα να οικοδομήσουμε την Ευρώπη του μέλλοντος, η οποία θα έχει ένα θεμέλιο θεσμικό που ήδη υπάρχει: Λέγεται Αλληλεγγύη. Αυτή ήταν η βασική Αρχή πάνω στην οποία θεμελιώθηκε από το 1950, από την Διακήρυξη Σουμάν, η Ευρώπη.
Αυτή την Αλληλεγγύη πρέπει να την ολοκληρώσουμε, να φτάσουμε στο τέρμα. Και οι άμεσες προτεραιότητές μας είναι δύο: Στον ταραγμένο κόσμο που ζούμε πρέπει να προχωρήσουν: Πρώτον, ο πυλώνας της Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας. Πρέπει να αποκτήσουμε Εξωτερική Πολιτική, πρέπει να αποκτήσουμε Πολιτική Ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει η Αλληλεγγύη μας να αναδειχθεί, σε όλο της το μεγαλείο, σε ένα μείζον ζήτημα που είναι υπαρξιακό για την Ευρώπη, και αυτό λέγεται «Προσφυγικό». Δίνουμε εξετάσεις, ως Ευρωπαίοι, απέναντι σε ολόκληρο τον Κόσμο και απέναντι στον Άνθρωπο. Το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο αυτό μας υποχρεώνει να κάνουμε και πρέπει να το πράξουμε. Και, δεύτερον, πρέπει να δούμε τι θα πράξουμε σχετικά με το θέμα της Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη βρίσκεται μπροστά σ’ έναν τεράστιο κίνδυνο, την παγκόσμια οικονομική κρίση, που έχει όνομα και επώνυμο. Λέγεται κρίση χρέους. Αυτή η κρίση έρχεται. Πρέπει, λοιπόν, να ετοιμασθούμε να την αντιμετωπίσουμε. Και την αντιμετωπίζουμε, πρώτον, θωρακίζοντας θεσμικά το Eurogroup. Δεύτερον, καθιστώντας τον ESM πραγματικό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Και, τέλος, εφοδιάζοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τα μέσα που πρέπει να αποκτήσει για να ξεπεράσει αυτή την μεγάλη κρίση χρέους που κινδυνεύει να ανατινάξει το όλο το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.
Με βάση αυτές τις προτεραιότητες πρέπει όλοι μαζί να δείξουμε που πρέπει να πάει η Ευρώπη. Και να αντιτάξουμε σε όλα αυτά τα μορφώματα του λαϊκισμού ότι αυτή η Ευρώπη θα υπάρξει. Θέλουν δεν θέλουν. Είμαστε υπεύθυνοι απέναντι σ΄αυτή την μεγάλη πρόκληση, γιατί είναι η μοίρα της Ευρώπης να μπαίνει μπροστά κάθε φορά που ο Κόσμος πρέπει να υπερασπισθεί τις Αξίες, με βάση τις οποίες μπορεί να βαδίσει ολόκληρη η Ανθρωπότητα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ:
Στην ερώτηση που θέσατε απαντώ ως εξής: Όλοι μας -και εγώ προσωπικά- τονίσαμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ευρώπη. Ναι, υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της Ευρώπης. Όχι, όμως, εξαιτίας του φαινομένου του Βrexit. Πρώτα απ’ όλα, θα συμφωνήσω με τον φίλο μου τον Μαρσέλο, λυπούμαστε για την απόφαση που παίρνει ο Λαός του Ηνωμένου Βασιλείου. Αλλά δεν είμαστε εμείς που πήραμε αυτή την απόφαση, την πήρε εκείνος. Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως υπήρχε πριν μπει σ’ αυτήν το Ηνωμένο Βασίλειο, θα υπάρχει και μετά. Υπό μία προϋπόθεση: Ότι το θέλουν οι Λαοί που μένουν στην Ευρώπη. Ο κίνδυνος δεν είναι αν κάποιο κράτος φύγει ούτε αν προστεθεί. Το κενό αναπληρώνεται εύκολα σε μιαν Ευρώπη που είναι ελκυστική. Το ζήτημα είναι να μην αφήσουμε να περάσουν σε κάθε Λαό, σε κάθε Κράτος, αυτές οι διαβρωτικές δυνάμεις που όλες μαζί όταν υπάρχουν, τότε ναι, υποσκάπτουν τα θεμέλια της Ευρώπης. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Και πρέπει να συλλογισθούμε ότι αυτό οφείλεται κυρίως στις οικονομικές πολιτικές που υιοθετήθηκαν μέχρι σήμερα. Είναι οι διευρυνόμενες ανισότητες, είναι το κοινωνικό κράτος που τελεί υπό κατάρρευση, αυτές είναι οι βασικές αιτίες. Ας αλλάξουμε τις πολιτικές μας, ας υπερασπισθούμε τον Πολιτισμό μας, τις Αξίες μας, τον Άνθρωπο.