"Αν έχεις οικογένεια και δουλειά, μην το θεωρείς τυχαίο. Είναι ευλογία Θεού!" π.Ανδρέα Κονάνου

Αν έχεις οικογένεια και δουλειά, μην το θεωρείς τυχαίο. Είναι ευλογία Θεού!
Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος*
Πολλά τα βάσανα και άπειρες οι πονεμένες οικογενειακές ιστορίες. Οσα ακούω με διδάσκουν και με κάνουν να σκέφτομαι πόσο ανάγκη έχεις την ευτυχία και τη γαλήνη στο σπίτι σου. Οικογενειακή ευτυχία. Κάτι που σίγουρα αξίζεις κι εσύ. Ομως οι στατιστικές λένε ότι το 50% των γάμων έχει μεγάλα προβλήματα κι αποτυγχάνει. Διαζύγια πολλά, προβλήματα πολλά, στενοχώριες ατέλειωτες. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα καλό επάγγελμα και μια όμορφη οικογενειακή σχέση. Αν σ’ αυτά τα δύο πετύχεις, είσαι ωραίος.
Δηλαδή να έχεις τη δουλειά σου, ώστε να δουλεύεις και να βγάζεις τα λεφτάκια σου για να συντηρείς το σπίτι σου. Και να έχεις και μια ωραία οικογένεια. Να σε περιμένουν στο σπίτι αγαπημένα πρόσωπα, ώστε να μπαίνεις μέσα και να λες «νιώθω ωραία, περνάω καλά»! Αν πετύχεις αυτά τα δύο, κάνε τον σταυρό σου μέρα νύχτα.
Αν έχεις δουλειά, κι έναν άντρα ή μια γυναίκα, και περνάτε όμορφα, μην το θεωρείς τυχαίο. Δεν είναι τύχη, αλλά μεγάλη ευλογία από τον Θεό.
Δεν το έχουν όλοι. Ξέρω άτομα που βασανίζονται πολύ. Δεν έχουν παντρευτεί ακόμη, παρόλο που το θέλουν διακαώς. Αλλοι δεν έχουν βρει ακόμη δουλειά. Είναι κι άλλοι που έχουν δουλειά, αλλά είναι μόνοι, και δεν μπορούν να χαρούν στη μοναξιά τους. Τι θα πει να είσαι ευτυχισμένος στον γάμο σου; Θα πει να περνάς καλά. Δηλαδή να μιλάς με τη γυναίκα σου ή τον άντρα σου και να μην καταλαβαίνεις πώς περνά η ώρα. Να λες, τι ωραία που περνάμε εμείς οι δύο. Πέρασαν τρεις ώρες σαν πέντε λεπτά. Ευτυχισμένη σχέση θα πει να μη χορταίνεις την παρουσία του άλλου. Να σου αρέσει.
Να σου αρέσουν αυτά που λέει, τα αστεία του, τα πειράγματά του, η συζήτησή του, οι σοβαρές του στιγμές. Ευτυχία θα πει καλή χημεία. Να σε βλέπω και να ταιριάζουμε. Να κολλάω μαζί σου. Είναι μερικοί που παντρεύτηκαν ενώ δεν ταίριαζαν σε πολλά. Και βγαίνει μετά πολύ πρόβλημα και δυσκολία.
Τελειώνεις απ’ τη δουλειά σου και πας σπίτι. Εκεί θα είσαι μέχρι να κοιμηθείς, κι όλη τη νύχτα, μέχρι την άλλη μέρα το πρωί που θα πας πάλι στη δουλειά. Είναι βασικό τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου να τον αντέχεις, να τον μπορείς. Να μπορείς την εμφάνισή του, να μπορείς τα χνότα του.
Μένετε μαζί, τρώτε μαζί, αγκαλιάζεστε μαζί, πλένετε τα δόντια σας μαζί, τα ρούχα σας στο ίδιο πλυντήριο, τρώτε στο ίδιο τραπέζι. Σε όλα αυτά χρειάζεται ένα ταίριασμα. Εσύ, δεν ξέρω, ταιριάζεις με τον άνθρωπό σου;
Ταιριάζεις με τη γυναίκα σου; Ταιριάζεις με τον άντρα σου; Μου λες ότι πας εκκλησία. Μπράβο. Μα πας μόνη σου. Πού είναι ο άντρας σου; Γιατί δεν είστε μαζί στον ναό; Κι όταν γυρίζεις σπίτι σου, πώς γυρίζεις; Με αγάπη και προσδοκία να συναντηθείτε; Με λαχτάρα; Ή με αποστροφή, ένταση και φασαρία;
Μου είχε πει μια φορά ένας παπάς στο ιερό: «Πάτερ, είναι δύσκολο να ταιριάξουμε εμείς οι άνθρωποι. Εδώ δεν ταιριάζουν τα έντερά μας! Πώς να ταιριάξουν δύο ξένοι άνθρωποι; Εύκολο το έχεις;» Δυο άνθρωποι, μέχρι πριν από λίγο ξένοι, με διαφορετικούς γονείς, με άλλη κληρονομικότητα, άλλα γονίδια, άλλη ομάδα αίματος. Αλλοι μιλούν και για διαφορετικά ζώδια, που κάνουν δύσκολο το ταίριασμα! Μπέρδεμα.
* Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως