Εορτάζοντες την 22αν του μηνός Νοεμβρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΜΩΝ ο Απόστολος, ΑΡΧΙΠΠΟΣ, ΟΝΗΣΙΜΟΣ & ΑΠΦΙΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΙΚΙΛΙΑ, ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΣ & ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ, ο Καπιτουλάριος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ & ΜΑΡΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ο Παλαιστίνιος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΝΙΓΝΟΣ, ο κναφέας
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ο Β’, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ & ΕΥΦΗΜΙΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ & ΑΝΘΙΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΩΝ (ο Ρωμαίος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΣΙΝΙΟΣ, ο Ιερομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ, ο Θαυματουργός επίσκοπος Αχρίδας της Βουλγαρίας
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ Δούκα Τφερίας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ιδρυτής Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΜΩΝ ο Απόστολος, ΑΡΧΙΠΠΟΣ, ΟΝΗΣΙΜΟΣ & ΑΠΦΙΑ
Και για τους τέσσερις Αγίους αναφέρεται ο Απ. Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του. Ο Φιλήμων και η σύζυγός του, Απφία, ήταν χριστιανοί στην πόλη των Κολοσσών, με ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιούσαν τα πλούτη τους με προθυμία για την ανακούφιση φτωχών, ασθενών και για την ανάπτυξη του έργου του Χριστού. Στο χριστιανισμό προσήλθαν δια του Απ. Παύλου, όταν αυτός είχε έλθει στην πόλη τους. Μάλιστα, για τις αγαθοεργίες του Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: “Χάριν έχομεν πολλήν και παράκλησιν επί τη αγάπη σου ότι τα σπλάγχνα των αγίων άναπέπαυται δια σου, αδελφέ”1. Δηλαδή, έχουμε πολλή χαρά και παρηγοριά για την αγάπη σου, διότι οι καρδιές των αδελφών χριστιανών έχουν βρει ανάπαυση με τις ευεργεσίες και αγαθοεργίες σου, αδελφέ. Για τον Άρχιππο λέγεται ότι ήταν συγγενής, ίσως και γιος του Φιλήμονα και της Απφίας. Ο Παύλος, επειδή ο Άρχιππος είχε μεγάλη αφοσίωση στη διάδοση του Ευαγγελίου, στην προς Φιλήμονα επιστολή του τον ονομάζει στρατιώτη. Ο Ονήσιμος ήταν υπηρέτης του Φιλήμονα, από τον όποιο απέδρασε και πήγε στη Ρώμη. Εκεί έπεσε στα δίχτυα του Απ. Παύλου, που τον έστειλε πίσω στο Φιλήμονα, χριστιανό πλέον. Και παρακαλεί τον Φιλήμονα να δεχθεί τον Ονήσιμο, όχι σαν υπηρέτη, αλλά σαν αδελφό. Κατά την παράδοση, όλοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου.
1. Προς Φιλήμονα, 7.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.
Τετράς η θεόλεκτος, των Αποστόλων Χριστού, Φιλήμων και Άρχιππος, και συν Άπφία ομού, ο θείος Όνήσιμος, λάμψαντες τοις έν σκότει, άληθείας την γνώσι, ήθλησαν όμοφρόνως, και την πλάνην καθείλον. Και νυν έξευμενίζονται, πάσι τόν Κύριον.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΙΚΙΛΙΑ, ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΣ & ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΣ
Έζησαν τον 3ο αιώνα μετά Χριστόν. Οι γονείς της Κικιλίας ήταν ειδωλολάτρες, από τους πιο ευγενείς και επισήμους. Αλλά η κόρη τους άκουσε τη διδασκαλία του Χριστού, την αγάπησε και βαπτίστηκε. Μετά από λίγο την πάντρεψαν με τον Βελεριανό, νέο με ευγενικά αισθήματα που με την επίδραση της εκλεκτής συζύγου, ασπάσθηκε και αυτός την χριστιανική θρησκεία. Κατόπιν μάλιστα, και οι δύο μαζί, έφεραν στο χριστιανισμό και τον αδελφό του Βαλεριανού, Τιβούρτιο. Κατά το διωγμό εναντίον των χριστιανών επί Διοκλητιανού, απειράριθμοι υπήρξαν αυτοί που ακολούθησαν το δρόμο του μαρτυρίου. Έτσι και η Κικιλία, ο Βαλεριανός και ο Τιβούρτιος δεν φρόντισαν να κρυφτούν. Φανερά παρηγορούσαν τις χήρες και συντηρούσαν τα ορφανά των μαρτύρων, ακόμα και περισυνέλεγαν τα λείψανά τους και τα έθαβαν με ευλάβεια. Όταν τους έπιασαν για το έργο που έκαναν, ομολόγησαν με θάρρος την πίστη τους και θανατώθηκαν με αποκεφαλισμό. Η εκκλησία της Ρώμης θρήνησε τη μεγάλη απώλεια και έθαψε τα λείψανά τους με μεγάλη ευλάβεια.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείων τρόπων σου, τη επιλάμψει, προς αείζωον, είλκυσας φέγγος, την αυτάδελφον δυάδα και σύναυλον και συν αυτοίς Κικιλία αθλήσασα, της θείας δόξης ομού ηξιώθητε. Μεθ’ ων πρέσβευε, δοθήναι τοις ευφημούσι σε, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Την νυμφευθείσαν, τω Χριστώ εκουσίως, και στολισθείσαν, αρεταίς την καρδίαν, θεοπρεπώς υμνήσωμεν Πιστών η πληθύς, αύτη γάρ κατήσχυνεν, Αλμακίου το θράσος, λάμψασα ως ήλιος, μέσον των εκζητούντων, και μετά ταύτα ώφθη τοις εν γη, στήριγμα θείον, την πίστιν κρατύνασα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ, ο Καπιτουλάριος
Ήταν δεσμοφύλακας κάποιας φυλακής της Ρώμης, πίστεψε στον Χριστό δια των Άγιων Βαλεριανού και Κικιλίας (βλέπε πιο πάνω), ομολόγησε την πίστη του και υπέστη μαρτυρικό θάνατο (αίκισθείς τελειούται).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ & ΜΑΡΚΟΣ
Μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού και ηγεμόνα Μάγου το έτος 290 μ. Χ. Κατάγονταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και επειδή ομολόγησαν τον Χριστό σαν αληθινό Θεό, αποκεφαλίστηκαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ο Παλαιστίνιος
Υπήρξε ασκητής διάσημος, αλλά και πολυμαθής θεολόγος και φιλόσοφος. Εγκαταστάθηκε στη Σκυθόπολη της Παλαιστίνης και επιτελούσε τα καθήκοντα του αναγνώστη και κήρυκα. Καταγγέλθηκε όμως ότι είλκυε πλήθη ειδωλολατρών στη Χριστιανική θρησκεία, συνελήφθη και οδηγήθηκε δέσμιος στην Καισαρεία της Παλαιστίνης. Εκεί προσπάθησαν να τον πείσουν ότι η αλήθεια βρίσκεται στο Πολυθεϊκό θρήσκευμα. Εκείνος, ανατρέποντας τα επιχειρήματα των αντιπάλων του, παρέθεσε μεταξύ άλλων και την Ομηρική φράση: “Ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη, εις κοίρανος έστω”. Επιμένοντας έτσι στην αληθινή πίστη του, καταδικάστηκε σε θάνατο δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΝΙΓΝΟΣ, ο κναφέας
Μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου (251) και γεννήθηκε στην πόλη Πάριο της Κολωνίας στον Ελλήσποντο, μεταξύ Κυζίκου και Λαμψάκου. Όταν σηκώθηκε ο διωγμός, ο Μένιγνος, αψηφώντας τις σκληρές τιμωρίες, ομολόγησε στη μέση της αγοράς τον Ιησού και προέτρεψε τους χριστιανούς να σταθούν ισχυροί απέναντι των ασεβών αυτοκρατορικών διαταγμάτων και να μείνουν ασάλευτοι στη χριστιανική πίστη. Συνελήφθη και επειδή δεν θέλησε να προσκυνήσει τα είδωλα, οδηγήθηκε στον τόπο του αποκεφαλισμού. Όταν το πληροφορήθηκε η σύζυγός του έτρεξε κοντά του και τον παρακολουθούσε κλαίγοντας. Εκείνος, παρηγορώντας την, της έλεγε ότι ο θάνατός του θα εξασφάλιζε την παντοτινή τους ένωση. Διότι, μόνο όσοι μένουν με τον Θεό ενωμένοι, δεν είναι δυνατό να χωριστούν ποτέ. Μετά από λίγο το κεφάλι του έπεφτε και τάφηκε εκεί στον τόπο του μαρτυρίου του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΣ
Αυτός προηγουμένως ήταν Αγαρηνός και πίστεψε στον Χριστό μέσω ενός μονάχου, για να γίνει στη συνέχεια και ο ίδιος μοναχός. Με τη συνοδεία του μοναχού λοιπόν, που τον έκανε χριστιανό, πήγε στον μεγάλο ασκητή Ευσέβεια (15 Φεβρουαρίου), που ασκήτευε πάνω σ’ ένα βουνό κοντά στο χωριό Ασιχά και έμεινε κοντά του. Μετά το θάνατο του Ευσεβείου, ο Αββάς τον διαδέχτηκε στην επιστασία της δημιουργηθείσας Μονής και υπήρξε τύπος αυστηρού ασκητή στους υφισταμένους του. Έζησε με μεγάλη σκληραγωγία, πολλή εγκράτεια και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ο Β’, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ανέβηκε στον πατριαρχικό θρόνο το έτος 1397. Διακρίθηκε για τη ζωντανή ευσέβεια και φιλανθρωπία του. Άφησε όμως την πατριαρχεία, επειδή τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ ταραγμένα και αποσύρθηκε σε Μονή, όπου και ασκητεύοντας απεβίωσε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ & ΕΥΦΗΜΙΑ
Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Μάλλον οι ίδιοι με αυτούς της 19ης Νοεμβρίου).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΑΛΛΕΛΑΙΟΣ & ΑΝΘΙΜΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Μάλλον οι ίδιοι με αυτούς της 19ης Νοεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ
“Εν τροχώ δεθείς και κατά πρανούς αφεθείς τελειούται”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΩΝ (ο Ρωμαίος)
Επειδή ομολόγησε τον Χριστό, τον έριξαν για τροφή στα άγρια θηρία. Θαυματουργικά όμως βγήκε αβλαβής και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους. (Στον Παρισινό Κώδικα 1578 σημειώνεται ότι ήταν από την Καππαδοκία).
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΣΙΝΙΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ο Θαυματουργός, επίσκοπος Αχρίδας της Βουλγαρίας
Καταγόταν από τη Βουλγαρία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μιχαήλ (842-867), γιου του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου. Από μικρός είχε τη μοναχική κλίση και έτσι κατέφυγε σε μοναστήρι, όπου ασκήτευε στην πνευματική ζωή και μελετούσε συστηματικά την Άγια Γραφή. Για τις ευαγγελικές του αρετές χειροτονήθηκε από τον ιερό Μεθόδιο επίσκοπος Βουλγαρίας, και μέχρι το τέλος της ζωής του αποστολικά ποίμανε. Απεβίωσε ειρηνικά. Το ιερό λείψανό του, κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα, που ο ίδιος έκτισε, στην Αχρίδα της Βουλγαρίας.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ Δούκα Τφερίας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ Ιδρυτής Ιεράς Μονής Είκοσιφοινίσσης
(έζησε το 880).