Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Νοεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ, επίσκοπος Ικονίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, επίσκοπος Ακραγαντίνων
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΣΙΝΙΟΣ ,ο Ομολογητής
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΧΥΡΙΩΝ, ο Επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΝΟΣ, επίσκοπος Ταρσού
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, Πατριάρχης Κων/πολης
ΔΙΗΓΗΣΗ ΟΠΤΑΣΙΑΣ (κάποιου) ΙΩΑΝΝΗ
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗ Και του Αγίου μεγάλου δούκα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Νέβσκη
Η ΑΓΙΑ ΜΕΡΟΠΗ (ή Μυρώπη)
Ο ΑΓΙΟΣ DEINIOL (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ, επίσκοπος Ικονίου
Ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μ. Βασιλείου και φίλος του. Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλοχίας δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Απ. Παύλου: “Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας”1. Δηλαδή, λέει ο Απ. Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ο Μ. Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο. Ο Αμφιλοχίας συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας και πέθανε ειρηνικά το έτος 394.
1. Β’ προς Τιμόθεον, 6′ 15.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας τήν έλλαψιν, ως καθαρός μυηθείς, δογμάτων ορθότητος, φωτοειδείς αστραπάς, εκλάμπεις τοις πέρασι σύ γάρ την εν Τριάδι, ομοούσιον φύσιν, εκήρυξας ασυγχύτως, καθελώντας αιρέσεις. Διό σε Ιεράρχα Αμφιλόχιε, Χριστός έδόξασε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, επίσκοπος Ακραγαντίνων
Γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από ευσεβείς και εύπορους γονείς, το Χαρίτωνα και τη Θεοδότη. Βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Ποταμίωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε, τον μόρφωσε και τον κατάταξε στις τάξεις του Ιερού κλήρου, στα χρόνια του βασιλιά Ιουστινιανού του Ρινότμητου (685-695). Δεκαοκτώ χρονών πήγε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος από τον επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν επανήλθε στο Βυζάντιο και από ‘κει στη Ρώμη, όπου για τις μεγάλες του αρετές και τη μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στην επισκοπή των Ακραγαντίνων. Στην επισκοπή αυτή βρήκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τον Σαβίνο και τον Κρισκέντιο, που τον συκοφάντησαν για μοιχεία. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο ο Γρηγόριος τους ντρόπιασε και παρέλαβε πάλι την Εκκλησία μετά από διετή φυλάκιση και αργία. Στη συνέχεια έκανε και άλλα θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 690 μ. Χ. Σώζονται 10 εξηγηματικοί λόγοι του στον Εκκλησιαστή.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Γρηγορών εκ σπάργανων φερωνύμως Γρηγόριε, εν τοις δικαιώμασι Πάτερ του των όλων δεσπόζοντος, επλήσθης ουρανίων δωρεών, ως γρήγορος ποιμήν των ευσεβών δια τούτο προς λειμώνας αειθαλείς, Ιθύνεις τους βοώντας σοι δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι διό σου, πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΣΙΝΙΟΣ, ο Ομολογητής
Διέπρεψε κατά το διωγμό εναντίον των χριστιανών, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός (300 μ. Χ.). Ο όσιος Σισίνιος καταγόταν από την Κύζικο και κήρυττε με θάρρος και τόλμη τη χριστιανική αλήθεια. Για το έργο του αυτό, υπέστη πολλές φυλακίσεις και ανελέητους δαρμούς. Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος, ο όσιος Σισίνιος αφέθηκε ελεύθερος και εξακολούθησε τον ευσεβή και θεάρεστο αγώνα του. Αλλά όταν ξέσπασε η αίρεση του Αρείου, συμμετείχε στην πάλη υπέρμαχος του ορθοδόξου δόγματος. Και έτσι γενναία αγωνιζόμενος ο όσιος Σισίνιος, τελείωσε την ολόψυχα αφιερωμένη στο Χριστό ζωή του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΧΥΡΙΩΝ, ο Επίσκοπος
Ίσως ήταν επίσκοπος Ταρσού. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΝΟΣ, επίσκοπος Ταρσού
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, Πατριάρχης Κων/πολης
Στους Συναξαριστές αγνοείται η μνήμη του. Πρόκειται για τον Διονύσιο Α’ τον Πελοποννήσιο, που από επίσκοπος Φιλιππούπολης, εκλέχτηκε οικουμενικός Πατριάρχης (α’ το 1467-1472 και το 6′ το 1489-1491).
Μετά την παραίτησή του από το θρόνο, έζησε στη Μονή Εικοσιφοινίσσης στη Δράμα, όπου και πέθανε ειρηνικά.
ΔΙΗΓΗΣΗ ΟΠΤΑΣΙΑΣ (κάποιου) ΙΩΑΝΝΗ
Λεπτομέρειες βλέπε στον “Μέγα Συναξαριστή” του Ματθαίου Λαγγή, τόμος 11ος, σελίδα 595, έκδοση 1993.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗ
Ιεράρχη που μετονομάστηκε ΜΑΚΑΡΙΟΣ και υπήρξε πρώτος επίσκοπος Βορονεζίας το 1703.
Και του Αγίου μεγάλου δούκα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του Νέβσκη
Η ΑΓΙΑ ΜΕΡΟΠΗ (η Μυρώπη)
Είναι το ίδιο πρόσωπο μ’ αυτό της 2ας Δεκεμβρίου, όπου και το σχετικό υπόμνημα. Άγνωστο γιατί εδώ επαναλαμβάνεται. Κάποια Συναξαριακή πηγή αναφέρει: “Σύναξις αυτής εν τη Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης τη ούση προς θάλασσαν”.
Ο ΑΓΙΟΣ DEINIOL (Ουαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.