Του Γ. Λακόπουλου
Για τον Νίκο Παπανδρέου κυκλοφορούσαν πολλές ιστορίες στο ΠΑΣΟΚ- τότε που υπήρχε και ιδίως στις περιόδους που κυβερνούσε. Ρωτήστε όποιον θέλετε. Ο αείμνηστος Διαμαντής Πεπελάσης διηγούνταν πως όταν ήταν διοικητής στην Εμπορική Τράπεζες του τηλεφώνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Αν ξαναπεράσει την πόρτα της τράπεζας ο Νικολάκης, στείλε μου τη παραίτησή σου».
Υπουργός του Γ. Παπανδρέου τον πέταξε έξω από το γραφείο του. Και ο ίδιος ο Γιώργος είχε δώσει εντολή στους συνεργάτες του: «Σε ό,τι σας ζητάει ο Νίκος, θα κάνετε το αντίθετο». Δεν είναι μακριά από την αλήθεια όταν λέει ο ίδιος σήμερα ότι «είναι ζήτημα αν τον είδε τέσσερις φορές όλες και όλες» ως Πρωθυπουργό.
Ωστόσο ο δεύτερος γιος του Ανδρέα Παπανδρέου είναι ο πιο ευνοημένος κληρονόμος, με τον τρόπο του. Πέρα από το δικαίωμα που είχε δώσει στον εαυτό του να μπαινοβγαίνει στα υπουργεία και να έχει λόγο στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική -και ας μην είχε ποτέ καμία επίσημη ιδιότητα ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στις κυβερνήσεις του-εκμεταλλεύτηκε όχι μόνο το όνομα αλλά και τη ζωή του πατέρα του για να γίνει συγγραφέας. Μετέφρασε επίσης ένα απαράδεκτο -για την υστεροφημία του Παπανδρέου- βιβλίο της μητέρας του. 
Θεωρεί ότι αυτά είναι δικαίωμά του. Όπως δικαίωμά του είναι να εμφανίζεται ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής του Κινάλ και ας μην τον όρισε κανένας. Αντίθετα από το περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά λένε ότι δεν θα είναι -και κανείς δεν θα της πει ότι δεν έχει δίκιο.
Με αυτή τη ιδιότητα έδωσε συνέντευξη στο «Θέμα». Αλλά ο δαιμόνιος Δημήτρης Δανίκας τον έκανε να βγάλει το χειρότερο εαυτό του. Κάποια από αυτά που είπε δεν τιμούν το όνομα που φέρει, καθώς αποπνέουν αναίδεια -τουλάχιστον -που πλασάρεται ως προσόν. Η συνέχεια εδώ