Εορτάζοντες την 28ην του μηνός Δεκεμβρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΣΜΥΡΙΟΙ (20.000) ΜΑΡΤΥΡΕΣ που κάηκαν στη Νικομήδεια
ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΩΝ, ΙΝΔΗ, ΓΟΡΓΟΝΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ, ΔΩΡΟΘΕΟΥ του Πραιποσίτου, ΜΑΡΔΟΝΙΟΥ, ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ του Πρεσβύτερου, ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Διακόνου και ΜΥΓΔΟΝΙΟΥ
Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΚΟΥΝΔΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΒΥΛΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΔΩΡΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ Μυροβλήτης κτήτορας της Ί. Μονής Σιμωνόπετρας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ό θαυματουργός
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΙΣΜΥΡΙΟΙ (20.000) ΜΑΡΤΥΡΕΣ που κάηκαν στη Νικομήδεια
Τον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι χριστιανοί της Νικομήδειας ήταν αρκετά πολυπληθείς.
Ο επίσκοπος Άνθιμος, άνδρας άξιος και με αυταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα-μέρα για τις ψυχές των πιστών. Η πρόοδος αυτή των χριστιανών κέντρισε το φθόνο των ειδωλολατρών αρχόντων και θέλησαν να εξοντώσουν τη χριστιανική Εκκλησία, προπάντων στα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα κέντρα της.
Σχεδίασαν λοιπόν, ανήμερα Χριστούγεννα να κάνουν γενική σφαγή των χριστιανών της Νικομήδειας.
Οι χριστιανοί είχαν μαζευτεί και πανηγύριζαν το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού.
Ο επίσκοπος, μόλις πληροφορήθηκε ότι τους είχαν περικυκλώσει στρατός και όχλος ειδωλολατρών με όπλα και ρόπαλα, διέταξε να γίνει γρήγορα η κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων. Έπειτα, βάπτισε τους κατηχουμένους, για να έχουν ασφαλή εφόδια στην αιώνια σωτηρία.
Τότε οι ειδωλολάτρες έβαλαν φωτιά στο ναό, με αποτέλεσμα να καούν χιλιάδες πιστοί.
Το τραγικό αυτό γεγονός, αντί να μειώσει τον αριθμό των μελών της Εκκλησίας, αντίθετα τον πολλαπλασίασε και χαλύβδωσε ακόμα περισσότερο το ηθικό των πιστών.
Έτσι και στην περίπτωση αυτή αποδείχθηκε περίτρανα αυτό που είπε η κεφαλή της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός:
“και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής”. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ιστ’ 18..
Ο θάνατος δηλαδή και οι οργανωμένες δυνάμεις του κακού, δε θα υπερισχύσουν, ούτε θα κατανικήσουν την Εκκλησία, που είναι αιώνια και αθάνατη.
(Συναξαριακή πηγή, μαζί με τη μνήμη των πιο πάνω Μαρτύρων, αναφέρει και τη μνήμη των Αγίων Δημοσθένους, Δημοκλέους και Δημοκρίτου. Η ύπαρξη όμως των Αγίων αυτών είναι αμφίβολη, διότι τα ονόματά τους καθώς και βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτούς δεν αναφέρονται από καμία Αγιολογική πηγή. Ίσως είναι οι ίδιοι και συγχέονται με τους ομώνυμους τους Μάρτυρες της 10ης Απριλίου).
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείον στράτευμα, πόλις αγία, περιούσιος λαός Κυρίου, ανεδείχθητε δισμύριοι Μάρτυρες· τη γαρ αγάπη αυτού δροσιζόμενοι, δια πυρός τον αγώνα ηνύσατε. Αλλ’ αιτήσασθε, ελέους σοφοί τον πρύτανιν, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΩΝ, ΙΝΔΗ, ΓΟΡΓΟΝΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ, ΔΩΡΟΘΕΟΥ του Πραιποσίτου ΜΑΡΔΟΝΙΟΥ, ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ του Πρεσβύτερου, ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Διακόνου και ΜΥΓΔΟΝΙΟΥ
Αυτοί απέμειναν έξω από τον Ναό που κάηκε με προσταγή του Μαξιμιανού στη Νικομήδεια, όπου κάηκαν ζωντανοί οι 20.000 χριστιανοί.
Αυτοί λοιπόν, που ήταν συγκλητικοί, συνελήφθησαν και
οι μεν τρεις πρώτοι μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα,
οι επόμενοι δύο μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού,
οι άλλοι δύο μαρτύρησαν δια πυρός,
ο Θεόφιλος δια λιθοβολισμού και
ο Μυγδόνιος θανατώθηκε μέσα σε βόθρο.
Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΑ
Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου.
Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο.
Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι.
Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία.
Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων.
Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν. Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν.
(Συναξαριακή πηγή, μαζί με την μνήμη της Αγίας Δόμνας, αναφέρει και τη μνήμη των Αγίων Θεοφιλής της Παρθένου και Αγάπης της Προεστώσας).
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΚΟΥΝΔΟΣ
Φωτιστή των Ισπανών θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον άγιο Σεκούνδο.
Έζησε τον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν.
Και κατά την παράδοση, στάλθηκε από τους αποστόλους στην Ισπανία για να κηρύξει εκεί το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι, αποβιβάστηκε στην πόλη, που σήμερα λέγεται Κάδιξ.
Εκεί, από το ένα μέρος με το κήρυγμα και την αρετή του, από το άλλο με τα θαύματα, που η θεία χάρη ενεργούσε μέσω αυτού, πολλοί από τους κατοίκους πίστεψαν στο Χριστό.
Στη συνέχεια ο Σεκούνδος πήγε και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας, μιμούμενος και σ’ αυτό το παράδειγμα των αποστόλων, οι οποίοι ως γνωστόν, πήγαιναν από πόλη σε πόλη και κήρυτταν παντού το Ευαγγέλιο και ίδρυσαν νέες Εκκλησίες.
Τους τελευταίους κόπους και αγώνες του Σεκούνδου, στεφάνωσε μαρτυρικός θάνατος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΒΥΛΑΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΔΩΡΟΣ
Άγνωστος στους Συναξαριστές.
Η μνήμη του αναγράφεται στον Πατμιακό Κώδικα 256 ως εξής:
“τη αύτη ήμερα άθλησις του αγίου μάρτυρος Πλουτοδώρου”.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ Μυροβλήτης κτήτορας της Ι. Μονής Σιμωνόπετρας
Δεν υπάρχουν σαφή και συγκεκριμένα στοιχεία για τη ζωή του.
Μόνο ότι έζησε ασκητικά και υπήρξε κτήτορας της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους.
Απεβίωσε ειρηνικά.
Κάποιες λεπτομέρειες (μερικές ίσος και φανταστικές), βλέπε στον “Μέγα Συναξαριστή” του Ματθαίου Λαγγή τόμος 12ος, σελ. 724, έκδοση 1993.
Η Ακολουθία του συγκεκριμένου Οσίου, κυκλοφόρησε το 1924 από τον ηγούμενο της Σίμωνος Πέτρας Ιερώνυμο.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τη ασκήσει εκλάμψας εν Άθω Όσιε, ως καθαρθείς την καρδίαν των αρετών τω φωτί, εδοξάσθης θαυμαστώς Σίμων μακάριε’ διό και βλύζειν κρουνηδόν, μύρα εύοσμα ημίν, ηξίωσαι μετά τέλος. Αλλά μη παύση πρεσβεύων, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο θαυματουργός
Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο μ’ αυτό της 31ης Μαρτίου.
Ελάχιστα μηνολόγια, τοποθετούν εδώ τη μνήμη του.
Στον Παρισινό Κώδικα 1623 φ. 1436 βρίσκονται απομεινάρια της Ακολουθίας του.
Απ’ αυτή γίνεται φανερό, ότι ήταν ασκητής, άγνωστο που και πότε, ότι ευαρέστησε τον Θεό και πέθανε οσιακά.
Ο δε Σ. Ευστρατιάδης εικάζει, ότι καθόλου απίθανο να πρόκειται για τον Άγιο Στέφανο τον Σαββαΐτη τον θαυματουργό, που η μνήμη του εορτάζεται την 28η ‘Οκτωβρίου.