Της Φανούλας Αργυρού
ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΣΩΣΤΗ, «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ», ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
ΤΟ «ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ» ΤΗΣ ΔΔΟ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Αν θέλει αυτός ο λαός να επιβιώσει και να ζήσει σε μια πραγματική Δημοκρατία, ας πάρει την απόφαση να ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων τις δικαιολογίες που του ταΐζουν οι αποτυχημένοι «ηγέτες» του ότι, τάχα, θα μας… περιφρονήσει η διεθνής κοινότητα αν αλλάξουμε πορεία.
Πολύ πρόσφατα, στις 24 Νοεμβρίου 2018, πραγματοποιήθηκε στη Δημοσιογραφική Εστία ημερίδα της Πνοής Λαού με τίτλο «Μετά τη ΔΔΟ τι; Συνομοσπονδία ή ενιαίο κράτος;». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης τοποθετήθηκαν αξιόλογοι και διακεκριμένοι ομιλητές, ενώ σκοπός ήταν να εκτεθεί το ασυμβίβαστο μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να υπογραμμιστεί η ανάγκη να απαλλαγεί η Κύπρος από τα οθωμανικά κατάλοιπα, να επισημανθούν οι τραγικές επιπτώσεις τυχόν αποδοχής της και να υποστηριχτεί ως εναλλακτική λύση ένα συνταγματικό πλαίσιο ενιαίου κράτους.
«Στην τελευταία του έκθεση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, κάλεσε τα μέρη να αναζητήσουν νέες ιδέες. Και αυτό σε συνδυασμό με τις ευνοϊκές γεωπολιτικές συγκυρίες προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για διεκδίκηση ενός σύγχρονου κυρίαρχου προηγμένου κράτους, απαλλαγμένου από αποικιακά και οθωμανικά κατάλοιπα, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα», δήλωσε ο συντονιστής Άθως Κοιρανίδης.
«Ο Δράκος της λειτουργικής»
Παράλληλα, το κύριο άρθρο της «Σημερινής» στις 9/12/2018 -με τίτλο «Ο Δράκος της λειτουργικής», του διευθύνοντος συμβούλου του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, Κώστα Ν. Χατζηκωστή- επιβεβαιώνει τα λεχθέντα στο σεμινάριο, καθώς τονίζει ότι: «Ο Αναστασιάδης σήμερα λέγει στον Λαό καθαρά ότι η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι Πολιτειακός στόχος ανεφάρμοστος. Λέγει στον Λαό ότι η πολιτική πορεία των τελευταίων 45 ετών κατέληξε σε αδιέξοδα. Γιατί;… Επειδή παρανόησε, αγνόησε, υποτίμησε τον επιθετικό και ασυμβίβαστο τουρκικό επεκτατικό ρεαλισμό… Μετά από 45 χρόνια ολέθριου κυνηγητού μη λειτουργικής λύσης, τώρα τι λέγεται στον Λαό; Λέγεται ότι λειτουργική είναι και πάλιν η Διζωνική Ομοσπονδία αλλά… ‘αποκεντρωμένη’… Λέγει, δηλαδή, ότι δεν φεύγει από τον Στόχο της Διζωνικής, Δικοινοτικής, αλλά τώρα αυτή πρέπει να είναι άλλου είδους. Να είναι «αποκεντρωμένη».
Ο δε βετεράνος συνάδελφος και πρώην αρχισυντάκτης της «Σ», Σάββας Ιακωβίδης, στο άρθρο του «Η ανυπαρξία στρατηγικής και το Κυπριακό ως κλασική περίπτωση ψυχιατρικής ανάλυσης» (25/11/2018) τόνισε: «Οι ηγέτες της Κύπρου υποτιμούν, σε βαθμό πολιτικού κακουργήματος, τις νεο-οθωμανικές, επιθετικές και κατακτητικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και συμπεριφέρονται με τόση αφόρητη ανωριμότητα και έκδηλη ανευθυνότητα. Όταν η διορατικότητα, η προβλεπτικότητα και η αξιοπιστία δραπετεύουν, τότε αναλαμβάνει η ψυχιατρική. Αν τα καταφέρει…»
Πιο πίσω στον χρόνο, στις 16 Σεπτεμβρίου 2018, ο δρ Κλέαρχος Α. Κυριακίδης στο άρθρο του στη «Σ», με τίτλο «Δημοκρατία ή νεο-Οθωμανισμός;» είχε επισημάνει τα εξής: «Ο νεο-οθωμανισμός είναι το ραγισμένο θεμέλιο του ‘κυπριακού προβλήματος’. Άρα, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι εάν οι νεο-οθωμανικές αξίες, όπως ο ‘δικοινοτισμός’, η ‘πολιτική ισότητα και η διζωνικότητα’ κατοχυρωθούν σε ένα μέρος της Ένωσης, θα δημιουργηθεί ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο…».
Και σωστά επισήμανε ο δρ Κυριακίδης στο άρθρο του, εφόσον είναι πάνω σε «οθωμανικά θεμέλια» που, οι «αρχιτέκτονες» (ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Χάρολτ Μακμίλαν και ο δρ Ισμαΐλ Νιχάτ Ερίμ), δημιούργησαν την «Κυπριακή Δημοκρατία», με θεμέλιο τον ρατσιστικό «συνεταιρισμό» των «δύο κοινοτήτων» και όχι επί του συνόλου των πολιτών της πρώην αποικίας σε μια πραγματική δημοκρατία. (Πάντως, πρέπει να λεχθεί ότι στα βρετανικά έγγραφα, οι Βρετανοί αποκαλούν ως κατεξοχήν «αρχιτέκτονα» των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου τον δρα Νιχάτ Ερίμ).
Παρόλα ταύτα, στην επιμονή της διζωνικής αυτής κοροϊδίας των 44 χρόνων, που αγνοεί τα ιστορικά γεγονότα και την τουρκική πολιτική -από τότε που το Φόρεϊν Όφις (16/8/1974) επέλεξε τον Γλ. Κληρίδη ως το «άλογό» του για την επιβολή της ΔΔΟ στους Έλληνες της Κύπρου- δεν είναι μόνος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Ολόκληρο το «διζωνικό κατεστημένο» της Λευκωσίας -ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ- επιμένει να την υποστηρίζει (βλ. άρθρο Άθου Κοιρανίδη «ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ τη διζωνική και τα μάτια σας» και δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη «Καβαλιέροι της διχοτόμησης και πλασιέδες του τουρκικού αγωγού» στη «Σ», 5/10/2018), αν και τα υπόλοιπα μικρά κόμματα, εν τω μεταξύ, εκτός του ΕΛΑΜ δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα στο θέμα της ΔΔΟ, εφόσον δεν απέσυραν την υποστήριξή τους σ’ αυτήν από τη λεγόμενη «ομόφωνη απόφαση του λεγόμενου Εθνικού Συμβουλίου του 2009».
Για την ιστορία υπενθυμίζεται ότι το ΔΗΚΟ επί Σπύρου Κυπριανού κυκλοφόρησε την αφίσα αυτή όταν το Σ.Α εξέδωσε το διζωνικό ψήφισμα 649/90. 
Το δε Παγκύπριο Αντικατοχικό Κίνημα την δεκαετία του 1990 εξέδωσε και εκείνο την αφίσα ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
Ενιαίο Κράτος
Το έχω γράψει και σε προηγούμενά μου άρθρα: η πιο σωστή, δίκαιη και δημοκρατική λύση για το Κυπριακό, είναι ο απεγκλωβισμός από τα δεσμά της ΔΔΟ και η απαίτηση για ενιαίο κράτος, απελευθερωμένο από κατοχικά στρατεύματα και εγγυήσεις. Εφόσον εγκαταλειφθεί επίσημα η διαιρετική ΔΔΟ και ο τερματισμός της διαχρονικής, αδίστακτης, ελεεινής κοροϊδίας του λαού με ψευδο-υποσχέσεις και αυταπάτες, ότι με αυτήν τη λύση θα πάνε όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Από το 1977 που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τον περιβόητο διζωνικό χάρτη, μέσω Τάσσου Παπαδόπουλου, στους Τούρκους είχε επίσημα πλέον συνθηκολογήσει -δίχως εξουσιοδότηση από τον λαό- επί χάρτου στη γεωγραφική (ΔΔΟ) μοιρασιά της πατρίδας μας, εγκαταλείποντας την απελευθέρωσή της από τις δύο τουρκικές εισβολές και τη συνεχιζόμενη κατοχή. (Η συνθηκολόγηση, βέβαια, είχε ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 1975, με προτάσεις μετά τη συνάντηση στην Αθήνα.)
Αν θέλει αυτός ο λαός να επιβιώσει και να ζήσει σε μια πραγματική Δημοκρατία, ας πάρει την απόφαση να ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων τις δικαιολογίες που του ταΐζουν οι αποτυχημένοι «ηγέτες» του ότι, τάχα, θα μας… περιφρονήσει η διεθνής κοινότητα αν αλλάξουμε πορεία (αν, δηλαδή, σταματήσουμε να επιμένουμε στην «αυτοκτονία», που μας διέταξαν οι ίδιοι της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας). Να το απαιτήσει από τους «ηγέτες» του και να περιφρονήσει τις άνευ εξουσιοδότησης από το 1974 υποχωρήσεις και παραχωρήσεις τους υποκύπτοντας στις ξένες απαιτήσεις. Το κόστος θα είναι μόνο δικό τους και εκείνων που εισήγαγαν και επιμένουν στην Απαρτχάιντ αυτή «λύση» και όχι της Κύπρου.
Νέες ιδέες στον Γκουτέρες από ξένους
Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, κάλεσε τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να αναζητήσουν νέες ιδέες. Γιατί και με ποιο δικαίωμα δεν κάλεσε τον κυπριακό λαό, τον άμεσα ενδιαφερόμενο; Παρά μόνο τους ξένους, μέλη του ΣΑ που αξιωματούχοι πολλών από τα μέλη του ίσως να μην γνωρίζουν και κατά πού πέφτει η νήσος Κύπρος (με εξαίρεση τα μόνιμα μέλη βέβαια που ευθύνονται για την προώθηση αυτής της καταστροφικής λύσης);
Ορθώς συζητείται: Γιατί κανένας δεν τολμά να απαιτήσει από τον εντολοδόχο Γκουτέρες ότι «δεν συνομιλούμε με την Τουρκία, προτού αποσύρει τα κατοχικά της στρατεύματα και την απο-αναγνώριση της ΚΔ», παρά μόνο εκλιπαρούν για το αντίθετο, τι και ποιους φοβούνται οι κυβερνώντες και αντιπρόσωποι του λαού;
Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι η ΚΔ ακόμα δεν έχει το προνόμιο να είναι πραγματική Δημοκρατία, εφόσον υφίσταται διαιρεμένη με το Δόγμα Μακμίλαν των δύο κοινοτήτων και εξαρτώμενη από τους «κηδεμόνες» της Βρετανούς;
Υπενθυμίζεται η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, Τζέρεμι Χαντ, σε συγκέντρωση των «Συντηρητικών Φίλων της Κύπρου» (Ελευθερία Λονδίνου 4/10/2018), ότι «δεν είναι αδύνατο να λυθεί το Κυπριακό -η ομοσπονδιακή δομή η καλύτερη λύση… υπάρχει μια ομοσπονδιακή δομή που θα είναι καλύτερη λύση για όλους όσους ζουν στην Κύπρο», αλλά και η επιμονή του σερ Άλαν Ντάνκαν του Φόρειν Όφις που δήλωσε πως «συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι το διεθνώς αποδεκτό μοντέλο της ΔΔΟ είναι ο καλύτερος τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου (της επανένωσης), Εγκρίνουμε την άποψη που εκφράστηκε από τον ΓΓ του ΟΗΕ στην έκθεσή του στις 15 Οκτωβρίου…» (Ελευθερία Λονδίνου 20/12/2018, «Επιμένει φιλοτουρκικά ο Άλαν Ντάνκαν»).
Και βέβαια, η νέα ψευδαίσθηση και κοροϊδία που αποπειράται είναι ότι τάχα εγκαταλείπεται η ΔΔΟ για την «αποκεντρωμένη» λύση. Δίχως να εξηγείται ότι είτε ομοσπονδία είτε συνομοσπονδία είτε δύο κράτη, βελούδινα διαζύγια, αποκεντρωμένα και μη ή διχοτόμηση… όλες αυτές οι «λύσεις» βασίζονται στη διαιρετική, δικοινοτική, ΔΔΟ, δίχως τα διαιρετικά συστατικά της οποίας δεν μπορούν να σχηματιστούν.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο