Προσωπική μου γνώμη πως μας συμφέρει η συνέχιση του κρατιδίου των Σκοπίων. Με τις σωστές πολιτικές από εδώ και πέρα, μπορεί να αποτελέσει ασφαλές σωσίβιο για τα βόρεια σύνορα μας, αλλά και συνδετικό εδαφικό κρίκο με την Σερβία.
Κάθε συμφωνία μεταξύ ενός ισχυρού (Ελλάδα) και ανίσχυρου (ΠΓΔΜ) πολυπολιτισμού και αμφιβόλου βιωσιμότητας κράτους οφείλει να έχει ως προτεραιότητα την οικονομική ανάπτυξη του δευτέρου, ως κορυφαίο σταθεροποιητικό παράγοντα για ολόκληρη την περιοχή.
Η μοναδική πηγή οικονομικής ανάπτυξης των Σκοπίων είναι η πρόσβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονικης, εφόσον βέβαια η Ελλάδα λάβει τα απαραίτητα ανταλλάγματα. Αλλά ας το δούμε από τη πλευρά των Σκοπίων και από τη πλευρά όσων Ελλήνων υποστηρίζουν την ανοησία των Πρεσπών (επειδή είναι προφανές πως εγώ είμαι αντίθετος).
Ακόμη και από αυτή την οπτική όμως, οι Πρέσπες δεν το διασφαλίζει ούτε αυτό, καθώς αφήνει την οικονομική βιωσιμότητα της ΠΓΔΜ στο έλεος των συγκυριών. Αναφέρομαι στο αστείο άρθρο 13 που αναφέρει για Δίκαιο της Θάλασσας και περίκλειστα κράτη.
Ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές διεθνών σχέσεων γνωρίζουν πως το Δίκαιο της Θάλλασας είναι πρόσφατα θεσμοθετημένο Δίκαιο και είναι εξαιρετικά ευμετάβλητο ανάλογα με αποφάσεις της Χάγης στην οποία προσφεύγουν ολοένα και περισσότερα κράτη.
Είναι πραγματικά σαν ένα αναρριχώμενο φυτό που ποτέ δε μπορείς να προβλέψεις προς τα που θα φυτρώσει! Και (ω τι σύμπτωση!) ταυτόχρονα με τις διαπραγματεύσεις των Πρεσπών διεξαγόταν δικαστική διαμάχη περίκλειστου κράτους, της Βολιβίας, απέναντι στη Χιλή για δικαιώματα στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Μια παλιά διαμάχη (η βόρεια Χιλή είναι ουσιαστικά κομμάτι της Βολιβίας και του νοτίου Περού) που έχει περάσει από πολλές διαπραγματεύσεις και συνθήκες. Φανταστείτε το αποτέλεσμα. Το Διεθνές Δικαστήριο Χάγης δικαίωσε πλήρως τη Χιλή και δεν την υποχρεώνει ούτε καν να διαπραγματευτεί περαιτέρω τη παραχώρηση δικαιωμάτων στη Βολιβία για πρόσβαση στη θάλασσα.
Αν η Ελλάδα εφαρμόσει απλώς το δεδικασμένο, τα Σκόπια χάνουν κάθε ευκαιρία για πρόσβαση στο Αιγαίο! Ο οικονομικός τους μαρασμός είναι δεδομένος και οι ημέρες τους ως κρατική υπόσταση μετρημένες.
Με άλλα λόγια, η ανοησία των Πρεσπών ούτε την επιβίωση της ΠΓΔΜ δεν εξασφαλίζει καν! Επισυνάπτω την είδηση αλλά και την απόφαση Χάγης στο Βολιβία-Χιλή
- https://www.jurist.org/news/2018/10/icj-rules-bolivia-cannot-force-chile-to-grant-sovereign-access-to-pacific-ocean/ …
- https://www.icj-cij.org/files/case-related/153/153-20181001-JUD-01-00-EN.pdf …
Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του Δικαστηρίου:
“THE COURT, (1) By twelve votes to three, Finds that the Republic of Chile did not undertake a legal obligation to negotiate a sovereign access to the Pacific Ocean for the Plurinational State of Bolivia;”
Είμαι εναντίον των Πρεσπών αλλά υπέρ της, επιτέλους, λύσης του Σκοπιανού. Μια λύση όμως που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της Ελλάδος και θα έχει χειροπιαστά οφέλη για την Πατρίδα και τον Λαό μας. Η πρόσφατη συμφωνία που έφερε ο κ.Κοτζιάς είναι τόσο πρόχειρη που ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής γελάει με το άρθρο 13. Αν ψηφιστεί τελικά η ανοησία των Πρεσπών και ξεκινήσει η εφαρμογή της, θα επιφέρει τεράστια προβλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη ΠΓΔΜ. Προβλήματα που, όπως είδαμε παραπάνω, θα φέρουν το κρατίδιο στα βόρεια σύνορα μας στο χείλος της καταστροφής.