Hθοποιός, χορεύτρια και ανθρωπίστρια, η Οντρεϊ Χέπμπορν υπήρξε πρότυπο θηλυκότητας, ευγένειας και σύμβολο της μόδας και της κομψότητας.
Ένα εξαιρετικά αδύνατο κορίτσι, με τεράστια μάτια και πανέμορφο χαμόγελο.
Οι πέρλες, ο τρόπος που κρατούσε το τσιγάρο, η εικόνα της να τρώει ένα γλυκό μπροστά από τη βιτρίνα του Τίφανις. Το όνομα της Οντρεϊ Χέπμπορν έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον ρόλο της ως Χόλι Γκολάιτλι στην ταινία «Πρόγευμα στο Τίφανις» και ενίσχυσε την εικόνα της ως μία από τις πιο κομψές γυναίκες του Χόλιγουντ.
Υπήρξε από τις αδιαμφισβήτητες σταρ του μεταπολεμικού αμερικανικού κινηματογράφου, ενώ είναι από τις λιγοστές ηθοποιούς, που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα μεγάλα αμερικανικά καλλιτεχνικά βραβεία, Όσκαρ, Τόνι, Έμμυ και Γκράμι.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν γεννήθηκε στο Βέλγιο το 1929 και μετακόμισε στην Ολλανδία κατά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το 1939.
Ήταν το μοναδικό παιδί του τσεχοσλοβακικής καταγωγής τραπεζίτη Τζόζεφ Ράστον και της ολλανδής αριστοκράτισσας Έλεν φαν Χέμστρα.
Το 1940 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Χέπμπορν υιοθέτησε το ψεύτικο όνομα Ίντα φαν Χέεμστρα, αλλάζοντας τα έγγραφα της μητέρας της, γιατί ένα όνομα που ακουγόταν έντονα αγγλικό θεωρήθηκε επικίνδυνο. Αυτό δεν ήταν ποτέ επίσημο νομικά το όνομά της. Πρόκειται για απλή παράφραση του ονόματος της μητέρας της.
Η Χέμπορν ήταν μόλις 10 ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος και δεκαέξι όταν έλαβε τέλος. Χρόνια μετά η ηθοποιός ανέφερε αυτήν την περίοδο ως την πιο τραυματική της ζωής της.
Στο βιβλίο «In Dutch Girl: Audrey Hepburn and World War II» του συγγραφέα Ρόμπερτ Μάτζεν αναφέρεται ότι η Όντρεϊ Χέπμπορν εργάστηκε στην Ολλανδική αντίσταση κατά των Ναζί ως βοηθός γιατρού κατά τη διάρκεια της μάχης στο Άρνεμ το 1944.
Στο βιβλίο του ο Μάτζεν, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, σημειώνει ότι η Χέμπορν έφτασε στα όρια να πεθάνει από την πείνα.
Ο πόλεμος και η πείνα της άφησαν σημάδια ανεξίτηλα για την υπόλοιπη ζωή της, κάτι που έχει επιβεβαιώσει και ο γιος της Χέμπορν, Λούκα Ντότι. Η εξαφάνιση του πατέρα της, η διάλυση της οικογένειάς της, ο θάνατος μερικών συγγενών της, αλλά και η διαρκής πείνα τη στιγμάτισαν για όλη της τη ζωή.
Οπως αναφέρεται στο βιβλίο η Χέμπορν μαζί με τη μητέρα της έμεναν για μέρες κλεισμένες στο κελάρι χωρίς φαγητό λόγω των βομβαρδισμών.
Δεν είχαν θέρμανση, νερό, φαγητό, ούτε καν φως. Είχαν φτάσει στα όρια της λιμοκτονίας, αναφέρει ο συγγραφέας Ρόμπερτ Μάτζεν.
Για μήνες το πρωινό τους ήταν ζεστό νερό και μια φέτα ψωμί, φτιαγμένη από φασόλια. Το μεσημέρι έτρωγαν μια πατάτα και ζωμό. Ούτε ζάχαρη, ούτε γάλα, ούτε τα βασικά.
Κάποιες φορές όταν έβγαινε έξω έτρωγε τις τουλίπες και τις τσουκνίδες που έβρισκε στους κήπους.
Στο τέλος του πολέμου, η 16χρονη Όντρεϊ ζύγιζε λιγότερο από 40 κιλά και έπασχε από άσθμα, ίκτερο, οξεία αναιμία που της προκαλούσε μόνιμους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και μία σοβαρή μορφή οιδήματος.
Οι καρποί, τα γόνατα και οι αστράγαλοί της ήταν πρησμένοι.
Δεν μπορούσε να καθίσει άνετα, επειδή οι γλουτοί της είχαν εξαφανιστεί και δεν μπορούσε να ζεσταθεί όσες κουβέρτες κι αν έβαζε πάνω της.
«Η μαμά κουβαλούσε τον πόλεμο μαζί της για όλη της τη ζωή», έχει γράψει ο Λούκα Ντότι, ο γιος της Όντρεϊ Χέπμπορν στο βιβλίο του με τίτλο «Η Όντρεϊ στο σπίτι. Αναμνήσεις από την κουζίνα της μητέρας μου».
Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1993, στο σπίτι της στην Ελβετία μετά από μάχη με τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Πηγη: bovary.gr Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις