Στις 18 Μαι. 2017, στην Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, στις επιτροπές νομισματικής πολιτικής και οικονομικών, έγινε συζήτηση και ακρόαση ειδικών σε ειδική διάταξη με θέμα, “LESSONS FROM THE IMF’S BAILOUT OF GREECE” (Μαθήματα από τον δανεισμό της Ελλάδας από IMF)
Μεταξύ των ειδικών που είχαν κληθεί να καταθέσουν τις απόψεις τους ήταν και ο…
PAUL BLUSTEIN, SENIOR FELLOW, CENTRE FOR INTERNATIONAL GOVERNANCE INNOVATION
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την τοποθέτησή του..
Ο ρόλος του ΔΝΤ στη διάσωση της Ελλάδας είναι πλούσιος σε μαθήματα σχετικά με τη λειτουργία ή μη του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και έχει τεράστιες επιπτώσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.
Έχω κάνει κάτι σαν καριέρα γράφοντας βιβλία, παρασκηνιακά βιβλία, δημοσιογραφικές αφηγήσεις για το ΔΝΤ και τις οικονομικές κρίσεις.
Και όταν έγραψα ένα βιβλίο για την κρίση στην Αργεντινή του 2001-2002, νόμιζα ότι είχα καταγράψει τη μεγαλύτερη καταστροφή του ΔΝΤ. Αλλά οι οικονομικές κρίσεις είναι ένα είδος “δώρου” που συνεχίζει να δίνεται σε ανθρώπους σαν εμένα και μαζί ήρθε η ελληνική κρίση, η οποία, θα έλεγα, ήταν ακόμη χειρότερη, τόσο για τη χώρα όσο και για τη φήμη του Ταμείου.
Έπρεπε λοιπόν να γράψω ένα άλλο βιβλίο, τον τίτλο του οποίου αναφέρατε ευγενικά, κύριε Πρόεδρε. Θα το αναφέρω ξανά, αν δεν σας πειράζει. Είναι, “Laid Low: Inside the Crisis That Humblought Europe and the IMF.”
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με ένα στοιχείο από αυτό το βιβλίο…. Ναι εντάξει ξέρω ότι έχουμε χρονικούς περιορισμούς, οπότε αυτό θα είναι το μόνο μέλημα μου, το υπόσχομαι. Αλλά αυτό είναι ένα σημείωμα, ένα εμπιστευτικό σημείωμα που γράφτηκε από τον Olivier Blanchard, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. Το έγραψε αυτό τον Μάιο του 2010 καθώς το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας πλησίαζε στην ολοκλήρωση.
Επομένως, αυτό το σημείωμα μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να το δει κανείς στην οθόνη, δεν ξέρω, αλλά η ουσία αυτών που λέει είναι ότι το πρόγραμμα αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Η διάσωση, ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία εκείνη την εποχή, 110 δισ. ευρώ σε δάνεια έκτακτης ανάγκης, 30 δισ. εκ των οποίων θα προέρχονταν από το ΔΝΤ, με σκοπό να μπορέσει η Ελλάδα να εξοφλήσει όλες τις υποχρεώσεις της, που θα έληγαν τα επόμενα δύο χρόνια, να διασφαλίσει τις αγορές σε αυτό το σημείο και να αποφύγει μια καταστροφική χρεοκοπία.
Και σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα αναμενόταν να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες και το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Για να βγει από την ύφεση και να αναπτυχθεί ξανά, οι Έλληνες έπρεπε να εφαρμόσουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, για παράδειγμα τον εξορθολογισμό των διαβόητων αναποτελεσματικών κρατικών επιχειρήσεων…
Έχω υπογραμμίσει τα σημαντικά κομμάτια του σημειώματος του Blanchard.
Λέει ότι ο βαθμός δημοσιονομικού στραγγαλισμού που απαιτείται από την Ελλάδα, δεν έχει επιτευχθεί ποτέ από καμία άλλη χώρα. Επιπλέον, «ακόμη και με πλήρη συμμόρφωση με την πολιτική, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη έναντι της αρνητικής συμβολής του δημόσιου τομέα. Η ανάκαμψη πιθανότατα θα είχε σχήμα L με μια ύφεση βαθύτερη και μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη.»
Στη συνέχεια, λέει ότι το πρόγραμμα είναι πιθανό να βγει «εκτός τροχιάς, ακόμη και με τέλεια εφαρμογή πολιτικής». Σε απλά αγγλικά, αυτό που έλεγε ήταν ότι ακόμα κι αν η Ελλάδα έκανε ό,τι της ζητήθηκε, πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις, η ελληνική οικονομία θα βυθιζόταν περαιτέρω και το πρόγραμμα διάσωσης δεν θα λειτουργούσε.
Ο Blanchard δεν το λέει ρητά σε αυτό το σημείωμα, αλλά η σαφής συνέπεια είναι ότι η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα μεγάλο ποσό ελάφρυνσης χρέους πολύ νωρίτερα παρά αργότερα. Όμως, οι ισχυροί Ευρωπαίοι πολιτικοί αντιτάχθηκαν έντονα εκείνη την εποχή στο να δοθεί στην Ελλάδα οποιαδήποτε ελάφρυνση χρέους και η διάσωση προχώρησε σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, ένα γιγαντιαίο δάνειο με όρους. Και όταν τελικά η Ελλάδα πήρε ελάφρυνση χρέους το 2012, ήταν πολύ λίγο, πολύ αργά…
Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του αναφέρει…
Για να έχετε μια ιδέα του σκεπτικισμού σχετικά με αυτό το σχέδιο που διαπέρασε το προσωπικό του ΔΝΤ, δείτε το εμπιστευτικό σημείωμα με ημερομηνία 4 Μαΐου 2010 από τον Olivier Blanchard, τότε επικεφαλής οικονομολόγο του Ταμείου, το οποίο αποκαλύπτω στο βιβλίο μου. (Ένα αντίγραφο των πιο σχετικών τμημάτων, με υπογραμμισμένες φράσεις-κλειδιά, αναπαράγεται ως Έκθεμα 1.)
Ο βαθμός δημοσιονομικής σύσφιξης που απαιτείται από την Ελλάδα «δεν έχει επιτευχθεί ποτέ» από καμία άλλη χώρα, προειδοποιούσε το υπόμνημα. Επιπλέον, «ακόμα και με την πλήρη συμμόρφωση με την πολιτική… δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη έναντι της αρνητικής συμβολής του δημόσιου τομέα…
Υ.Γ
Με βάση τα πιο πάνω και την εμπιστευτική αναφορά του Olivier Blanchard, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, τόσο το ΔΝΤ όσο και οι Ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι ήξεραν από τον Μαι. 2010, ότι το πρόγραμμα δεν έβγαινε…και θα οδηγούσε τη χώρα μας σε μεγαλύτερη ύφεση…
Το ήξεραν αλλά επέμεναν…μάλλον από υπερβολικό ενδιαφέρον και αγάπη για τη σωτηρία της χώρας μας…