Κάθε ιδέα που στόχος της είναι να έχουμε περισσότερες πηγές ανεφοδιασμού είναι καλή, ακόμα κι αν μεταφέρεται από το Μπουργκάς με φορτιγίδες ή δεξαμενόπλοια, δια θαλάσσης στην Κωνστάντζα, γράφει σερβικό δημοσίευμα.
Το εμπάργκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ρωσικό πετρέλαιο οδήγησε την Ελλάδα και τη Βουλγαρία να συζητήσουν για την αναβίωση του εδώ και καιρό ανενεργού έργου πετρελαιαγωγού που παρακάμπτει τον Βόσπορο.
Ο αγωγός πετρελαίου θα εκτείνεται από το ελληνικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στο Αιγαίο Πέλαγος, 280 χιλιόμετρα μέχρι το λιμάνι του Μπουργκάς στη Μαύρη Θάλασσα και θα μπορούσε να συνεχίσει βόρεια μέχρι το λιμάνι της Κωνστάντζας στη Ρουμανία, δήλωσε στο Al Jazeera ο υπουργός Ενέργειας της Βουλγαρίας, Ρομάν Χρίστοφ.
«Στηρίζουμε το έργο», δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας. Το εμπάργκο της ΕΕ, που ενεργοποιήθηκε τη Δευτέρα, διακόπτει το εμπόριο δεξαμενόπλοιων από τον τερματικό σταθμό εξαγωγής πετρελαίου της Ρωσίας στο Νοβοροσίσκ στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου προς τα λιμάνια της ΕΕ στη δυτική ακτή του.
Το σερβικό ενδιαφέρον
Με δεδομένο ότι η Σερβία δεν μπορεί πλέον να εισάγει ρωσικό πετρέλαιο μέσω του πετρελαιαγωγού «Janaf» λόγω του έκτου πακέτου κυρώσεων της ΕΕ από τις 5 Δεκεμβρίου, τίθεται το ερώτημα εάν αυτό θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική πηγή για τη χώρα.
Πριν ακόμη τεθούν σε ισχύ οι κυρώσεις της ΕΕ, οι εκπρόσωποι της Σερβίας και της Ουγγαρίας συζήτησαν την κατασκευή ενός ακόμη αγωγού πετρελαίου προκειμένου να αποφευχθεί ο σημερινός «Janaf».
Ο Δρ Πέταρ Στανόγιεβιτς, καθηγητής στη Σχολή Ασφάλειας και πρώην αναπληρωτής υπουργός πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Υπουργείο Ενέργειας της Σερβίας, δήλωσε ότι η ιδέα να κατασκευαστεί ο πετρελαιαγωγός «Μπουργκάς-Αλεξανδρόπολη» είναι τόσο παλιά όσο η εμφάνιση του «συνωστισμού δεξαμενόπλοιων» στην είσοδο του Βοσπόρου δηλαδή πάνω από δέκα χρόνια.
Ο Βόσπορος έχει πλάτος 700 μέτρα (στο στενότερο μέρος του) και με ορμητικά νερά, αποτελεί φράγμα για τη διέλευση δεξαμενόπλοιων από και προς τη Μαύρη Θάλασσα.
«Η παράδοση πετρελαίου στη Σερβία είναι δυνατή με διάφορους τρόπους. Το πρώτο είναι ότι μεταφέρεται από το Μπουργκάς με φορτηγίδες ή δεξαμενόπλοια, δια θαλάσσης, στην Κωνστάντζα και περαιτέρω κατά μήκος του Δούναβη.
Το δεύτερο είναι να το μεταφέρει ακτοπλοϊκώς στη Βάρνα, μετά σιδηροδρομικώς στο λιμάνι Ρούσε στον Δούναβη και μετά με φορτηγίδα στη Σερβία.
Εάν μεταφέρεται με βυτιοφόρα, σημαίνει τουλάχιστον δύο μεταφορτώσεις. Εάν παραδοθεί με φορτηγίδες που μπορούν να πλεύσουν στον Δούναβη, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας στόλος ειδικών ωστικών οχημάτων εξοπλισμένων με υδραυλικές συσκευές για θαλάσσια πλοήγηση.
Ένας μεγαλύτερος αριθμός μεταφορτώσεων και η χρήση διαφορετικών μέσων μεταφοράς θα αύξανε σίγουρα σημαντικά το κόστος μεταφοράς.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χωρητικότητα των φορτηγίδων είναι σχετικά μικρή και ότι χρειάζονται 10-12 ημέρες από την Κωνστάντζα στο Πάντσεβο για έναν γύρο, για να εφοδιαστούν με αυτόν τον τρόπο, η Σερβία θα έπρεπε να τετραπλασιάσει περίπου τον στόλο των φορτηγίδων της (από 10 σε 40 , περίπου) – τονίζει ο Σέρβος καθηγητής.
Η σύνδεση του Μπουργκάς με έναν αγωγό πετρελαίου με την Κωνστάντζα θα είχε νόημα εάν ο κλάδος επεκταθεί περαιτέρω στην Οδησσό και εάν οι Καζάκοι που είναι ιδιοκτήτες του διυλιστηρίου “Petromidija” στην Κωνστάντζα θα παραιτηθούν από το δικαίωμα να το προμηθεύουν με το πετρέλαιο τους. Ή, εάν η Ρουμανία ανακαλύψει σε αυτήν την πρόταση μια λύση για τον μελλοντικό εφοδιασμό της σε αργό πετρέλαιο, κάτι που νομίζω ότι είναι απίθανο.
Ο καθηγητής Στανόγιεβιτς δηλώνει ότι κάθε ιδέα που στόχος της είναι να έχουμε περισσότερες διαδρομές ανεφοδιασμού είναι καλή. Αυτό ισχύει και για τον πετρελαιαγωγό προς την Ουγγαρία, που αναφέρεται εδώ στη Ρουμανία, πιθανώς προς τα νότια για να συνδεθεί με τον πετρελαιαγωγό που πηγαίνει από τη Θεσσαλονίκη στα Σκόπια και άλλα.
Στην τρέχουσα κατάσταση, όταν απαγορεύεται η μεταφορά ρωσικού πετρελαίου μέσω της ΕΕ σε τρίτες χώρες, η μόνη εναλλακτική θα ήταν η σιδηροδρομική παροχή από το Μπαρ, αλλά για αυτό είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί η «ροή» και η ικανότητα μεταφοράς 10.000- 12.000 τόνους την ημέρα, κάτι που είναι δύσκολο στις σημερινές συνθήκες.
«Οι αρχές στη Σερβία θα πρέπει να σκεφτούν τη δημιουργία πλεονάζουσας χωρητικότητας σε σιδηροδρομικές ατμομηχανές και βαγόνια, καθώς και φορτηγίδες, που θα της επέτρεπαν να είναι λιγότερο εξαρτημένη σε περιπτώσεις κρίσης» λέει ο Στανόγιεβιτς.
Υπεγράφη το 2001 από τον Πούτιν, αλλά…
Προσθέτει ότι το 2007 ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε συμφωνία για την κατασκευή αυτού του πετρελαιαγωγού με τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της Βουλγαρίας στην Αθήνα.
Το επόμενο έτος, ιδρύθηκε μια εταιρεία για την κατασκευή και τη διαχείριση του πετρελαιαγωγού, στην οποία οι Ρώσοι είχαν το 51 τοις εκατό των μετοχών.
Είχε προβλεφθεί ότι αυτός ο αγωγός θα μετέφερε 35-50 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως.
Κύριος σκοπός του ήταν να διευκολύνει την εξαγωγή, κυρίως ρωσικού πετρελαίου, και τη διέλευση από τα στενά του Βοσπόρου.
Τώρα θέλουν να ανανεώσουν την ιδέα, αλλά στόχος είναι το «μη ρωσικό» πετρέλαιο να ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή από την Αλεξανδρούπολη στο Μπουργκάς.
«Το διυλιστήριο στο Μπουργκάς έχει δυναμικότητα περίπου επτά εκατομμυρίων τόνων ετησίως και ανήκει στη Lukoil.
Προμηθεύεται με ρωσικό πετρέλαιο ιδιοκτησίας αυτής της εταιρείας.
Ως αποτέλεσμα, η Βουλγαρία εξαιρείται επίσης από τις κυρώσεις της ΕΕ για την προμήθεια αργού πετρελαίου δια θαλάσσης.
Εδώ δημιουργείται το πρώτο πρόβλημα σε όλη αυτή την ιδέα, πώς δηλαδή να κάνει τη «Lukoil» να αγοράσει λίγο «μη ρωσικό» πετρέλαιο, και να μην καταφύγει στην εθνικοποίηση.
Είναι πιθανό οι συντάκτες αυτής της ιδέας να έχουν γνώση για τον ενδεχόμενο εφοδιασμό της Ουκρανίας μέσω αυτής της διαδρομής, αλλά αυτό απαιτεί την αποκατάσταση της κατεστραμμένης χωρητικότητας του διυλιστηρίου σε αυτή τη χώρα, ειδικά στην Οδησσό, που είναι ένα πολυετές έργο – τόνισε ο καθηγητής, σύμφωνα με τη σερβική Politika.
—