Ο Σπυρίδων Μαγγίνας (1839 – 1920) ήταν Έλληνας ιατρός, πανεπιστημιακός και εθνικός ευεργέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1839. Πατέρας του ήταν ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Αναστάσιος.
Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αθήνα και μετά το γυμνάσιο τον Σεπτέμβριο του 1856 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής το 1862 με βαθμό άριστα.
Υπηρέτησε δέκα χρόνια ως βοηθός σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αιτωλία και μετά μετέβη στην Ευρώπη. Παρακολούθησε ειδικά μαθήματα τρία χρόνια στο Παρίσι και δύο χρόνια στην Βιέννη. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1870 και έγινε υφηγητής της χειρουργικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο.
Το 1874 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής και το 1880 καθηγητής του ίδιου μαθήματος. Το 1881 μετέβη στη Χίο για να καταγράψει μαζί με τον Αναστάσιο Χρηστομάνο τις ζημιές τις οποίες προκάλεσε μεγάλος σεισμός, ενώ κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 παρείχε τις επιστημονικές του γνώσεις.
Μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Αρεταίου (1893) διορίστηκε διευθυντής της χειρουργικής κλινικής, και το 1898 έγινε ο πρώτος καθηγητής χειρουργικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1897-1898 διετέλεσε επίσης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πρόεδρος του 5ου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου.
Διαβίωσε άγαμος και πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1920 στην Αθήνα αφήνοντας αξιόλογη περιουσία, η οποία περιήλθε στο Πανεπιστήμιο.