Σε περιόδους αναταραχής στη Ρωσία ζητήθηκε από δύο αδέλφια, Έλληνες από την Κεφαλλονιά να ιδρύσουν το πρώτο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα στη χώρα, τη Σλαβική Ελληνική Λατινική Ακαδημία/Славяно-греко-латинская академия.
Ο Ιωαννίκιος (γ.1633) και ο Σωφρόνιος (γ.1652) ο Λειχούδης (Ιωαννίκιος και Σωφρόνιος Λειχούδης), ωστόσο, όσο βρίσκονταν στη Ρωσία, δεν ήταν λίγες οι φορές που χρειάστηκε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και το Γένος τους από κατηγορίες για θρησκευτικά ζητήματα, όχι ασυνήθιστες στις ενδοορθόδοξες συζητήσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ελλήνων Πατριαρχών, όχι πολύ αργότερα από την θυελλώδη περίοδο του Ράσκολ.
Τα αδέρφια στη γραμμή υπεράσπισης του Γένους τους έγραψαν γι αυτά:
«Οι Έλληνες ήταν πάντα το φως και πάντα θα είναι μέχρι το τέλος των αιώνων, και όλοι οι λαοί έλαβαν και λαμβάνουν φως από τους Έλληνες, είτε γραπτούς είτε άγραφους, είτε από ελληνικά έργα και γραπτά, είτε από στόματα [ελληνικά] μέσω της διδασκαλίας. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, από αυτούς και μέσω αυτών [δηλαδή, οι Έλληνες] βλέπουν [το φως] οι άλλοι λαοί· όλοι οι φιλόσοφοι είναι Έλληνες, όλοι οι θεολόγοι είναι Έλληνες. . . . Και, γι’ αυτό λέγεται, «όποιος δεν είναι Έλληνας, είναι βάρβαρος».
Πηγή:
Μια Ακαδημία στην Αυλή των Τσάρων, Ελλήνων Μελετών και Εκπαίδευσης Ιησουιτών στην Πρώιμη Σύγχρονη Ρωσία, Νικόλαος Α. Χρυσίδης
Το αρχικό κείμενο ήταν στα ρωσικά και αυτή είναι η μεταγραφή του με λατινικά γράμματα:
«βσεγκντά σβετ μπίσα γκρέτσι, ι μπουντούτ ντάζε ντο σκονχανιά βέκα. ι οτ γκρεκ σβετ πρίιακχου ι πρίεμλιουτ βσια ιαζύτσι, ή πίσανο, ή νεπίσανο, ή οτ τρούντοβ ι σπισάνι γκρετσέσκιχ, ή ιζ ουστ οτ ουτσένια ιχ. κακό λίμπο νι εστ’, οτ νιχ, ι τσρεζ νιχ βίδιατ ίνγια ιαζύκι, βσι φιλοσόφυ γκρέτσι, βσι μπογοσλόβι γκρέτσι. . . . ι σεγκό ραδι ρεχέσια και σιε βσιάκ νε έλλην βαρβάρ.» RGB, f. 173, ό.π. 1, n. 480, l. 37.
Φωτογραφία: Το μνημείο των αδελφών σήμερα στη Μόσχα