Η Θάλασσα της Αράλης κάλυπτε μια έκταση 68.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αλλά τώρα έχει συρρικνωθεί σε 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα
Η Θάλασσα της Αράλης, η οποία ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο, γίνεται σχεδόν μια πλήρης έρημος. Οι τελευταίες αναφορές δείχνουν ότι απομένουν περίπου 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα νερού και η υπόλοιπη λίμνη έχει μετατραπεί στην έρημο Αραλ-κούμ.
Πριν από τη δεκαετία του 1960, η Θάλασσα της Αράλης έλαμψε πέρα από τα σύνορα του Ουζμπεκιστάν και του Καζακστάν. Η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο κάλυπτε μια έκταση 68.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αλλά τώρα έχει συρρικνωθεί στα 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με την Caspian Post.
«Είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στον κόσμο», δήλωσε πέρυσι ο Ibrahim Thiaw, εκτελεστικός γραμματέας της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης, σύμφωνα με το Science Alert .
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Οκτώβριο ανέφερε ότι τα επίπεδα σκόνης στην περιοχή σχεδόν διπλασιάστηκαν μεταξύ 1984 και 2015, από 14 εκατομμύρια μετρικούς τόνους σε 27.
Η πρώην κοίτη της λίμνης, που μεταφέρεται από τον άνεμο, έχει μειώσει την ποιότητα του αέρα σε γειτονικές περιοχές, φτάνοντας έως και 800 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό συμβάλλει στο λιώσιμο των πάγων και επιδεινώνει την κρίση του νερού στην περιοχή.
Τα άλατα που παραμένουν στη Θάλασσα της Αράλης είναι επιβλαβή για τη βλάστηση και η εξάπλωσή τους μέσω καταιγίδων έχει οδηγήσει στην καταστροφή των καλλιεργειών ακόμη και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μολύνοντας το πόσιμο νερό.
Η σκόνη της ερήμου Αραλκούμ είναι πολύ πιο τοξική από την υπόλοιπη σκόνη στην περιοχή, λόγω διαρροών χημικών από την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), αλλά και λόγω φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται για τη γεωργία στην περιοχή.
Δορυφορικές εικόνες από τη NASA το 1989 και το 2024, δείχνουν την τρομερή αποξήρανση της τεράστιας λίμνης
Μεταξύ των δεκαετιών του 1960 και του 1990, οι κύριοι ποταμοί που τροφοδοτούσαν τη Θάλασσα της Αράλης, ο Αμού Ντάρια και ο Σιρ Ντάρια, ανακατευθύνθηκαν για να ποτίσουν επτά εκατομμύρια εκτάρια βαμβακιού που ανήκε στη Σοβιετική Ένωση.
Η μαζική άρδευση και η ανακατεύθυνση των ποταμών που κάποτε στήριζαν τη λίμνη μείωσαν σημαντικά τη στάθμη της και, τελικά, χωρίστηκε στα δύο.
Το υψηλό επίπεδο αλατότητας στο νερό παρέμεινε σε επίπεδο πάνω από αυτό του ωκεανού, καταστρέφοντας τις περισσότερες ζωές και καταρρέοντας το τοπικό οικοσύστημα. Η στάθμη του αλατιού κατέστρεψε τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων και οι βάρκες που χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες εκείνη την εποχή εξακολουθούν να είναι ναυαγισμένες στην άμμο.
Φωτό: Caspian Post
Για να μειώσουν το επίπεδο της τοξικής σκόνης στην περιοχή, οι τοπικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να φυτέψουν ξανά την περιοχή, με τους τοπικούς επιστήμονες να αναζητούν συνεχώς φυτά που μπορούν να αντέξουν το υψηλό επίπεδο αλατότητας στο έδαφος, σύμφωνα με το Science Alert.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη έχουν προσφέρει επίσης βοήθεια στην απέλπιδα προσπάθεια μείωσης της τοξικής σκόνης.
Αυτό που συμβαίνει στη Θάλασσα της Αράλης δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Οι λίμνες και άλλα συστήματα νερού στην Αφρική , τη Μέση Ανατολή , την Ευρώπη , την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες συρρικνώνονται επίσης λόγω της γεωργίας και της εκβιομηχάνισης
Η Θάλασσα της Αράλης, τώρα η έρημος Αραλκούμ, θεωρείται αυστηρή προειδοποίηση για τις συνέπειες της ανεπαρκούς κατανομής νερού στο περιβάλλον
—