51 χρόνια μετά, η ψυχή μας σφίγγεται κάθε φορά που αναφερόμαστε στα δραματικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο.
Και είναι λογικό. Γιατί δεν έχουμε εξοικειωθεί, ούτε συμβιβαστεί με την κατάφωρη καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου. Και ούτε πρόκειται να συμβεί ποτέ αυτό.
Σήμερα πρέπει να είμαστε περισσότερο από ποτέ αποφασισμένοι να επιδιώξουμε μέσω του διαλόγου και μέσω πρωτοβουλιών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών την επανένωση του νησιού.Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς κατοχικά στρατεύματα.
Είναι υποχρέωσή μας απέναντι στις σημερινές και τις επόμενες γενιές που επιθυμούν να ζουν σε μία πατρίδα χωρίς συρματοπλέγματα και διαχωριστικές γραμμές.
