Άρχισαν πλέον να διαφαίνονται όλα τα, μέχρι χθες, φερόμενα η και προβλεπόμενα. Συρρίκνωση του εντός Ελλάδας Ελληνισμού. Υποχώρηση σε όλους τους τομείς της Ελληνικής ζωής, αφού βρέθηκαν κερκόπορτες παρατημένες ανοιχτές και η παρακμή περασμένη δια μέσου αυτών, δρα πλέον ανεξέλεγκτα και -εντός των τειχών, ανενόχλητη.
Όλοι. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου γνωρίζουμε σήμερα το τι σίγουρα φταίει, πολλοί το λένε και κανείς δεν το, αντιθέτω, καλλιεργεί. Ατεκνία. Ατεκνία ίσον συρρίκνωση. Συρρίκνωση ίσον «προοδετικός» ο αφανισμός του Ελληνισμού. Εκεί, κυρίως, που μάλιστα προοδεύει η πρόοδος και που αρκετές ακόμα και πσήμερα κομματικές παρατάξεις την προτείνουν εκμεταλλευόμενες την λέξη «πρόοδος» στον βωμό του «να περνάμε καλά».
Είναι όμως όλα καλά αυτά που περνάμε όπως τα περνάμε; «Καλάμια και Παλούκια» είναι όπως θάλεγαν οι της παραφθοράς του «καλά». Ζούμε λοιπόν μια επίπλαστη ευημερία που ταχέως τάχιστα θα την νιώθουνε στο «πετσί» τους οι άμεσοι και έμμεσοι ημεών κατιόντες, όντες, μειοψηφία στην 100% παρακμιακή πλειοψηφία που, ένεκα της άπλετης Δημοκρατίας, θα είναι αυτή που θα τους κυβερνά, όπως θα τους κυβερνά.
Να και είναι ήδη αυτό το πως, πλήρως, ορατό. Μπορεί όμως να είναι και καλύτερα, ποιος να ξέρει, από αυτό το παραδοσιακά «Ελληνικό» που ακόμα το ζούμε, και που το θαυμάζει όλος ο, εκτός ημών, κόσμος. Όμως αυτό το ίδιο πάντως δεν θα είναι.
Τι λοιπόν πρέπει να γίνει; Τι άλλο από την Ελληνίδα μητέρα που πρέπει παντί τω τρόπω να προστατευθεί έναντι των λοιπών βολεμένων, κυρίως μέσα στο Δημόσιο, άτεκνων γυναικών. Αλλά και στον ιδιωτικό, με κρατική επιχορήγηση, τομέα.Ποιο να είναι όμως τώρα αυτό το « παντί τω τρόπω»; Πρώτα η κατα προτεραιότητα χορήγηση άτοκου δανείου απόκτησης πρώτης κυρίας κατοικίας, και πρώτης δευτερεύουσας τέτοιας, ως και αύξησης των ημερών αδείας, ακόμα και διπλού, αναλόγως του αριθμού των τέκνων, χρόνου, και επιπροσθέτως δύο ακόμα δεκαπενθήμερες άδειες Χριστουγέννων και Πάσχα όπως οι εκπαιδευτικοί.
Και υπάρχουν ακόμη και άλλα κίνητρα κίνητρα που μπορούν να παρασχεθούν στις εργαζόμενες μητέρες, όπως κατά προτεραιότητα πρόσληψη ή και άλλα πολλά εις βάρος, ίσως κάποιοι, ή και κάποιες θα πουν, της «δημοκρατικής ισότητας» που μόνο τέτοια δεν είναι, και υπέρ της αληθινής προοδευτικής ισότητας, που μια τέτοια σίγουρα είναι. Ας τα σκεφτούν λοιπόν αυτά τα «διαφημιζόμενα» ως προοδευτικά κόμματα, και να καταθέσουν τις δικές τους, υπέρ μητρότητας, προτάσεις για να κριθούν από τον λαό, οποίος λαός, καιόπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις δεν απολαμβάνουν την δημοφιλία που θα επιθυμούσαν από αυτόν, σκαλωμένα σε «αγκυλώσεις» όπως αυτή της παρακμιακής λόγω κατάχρησης της από αυτά, εκείνης της λατρευτής τους περί «ισότητας» λέξης κα να προτείνουν μια προοδευτική άλλη δική τους που να στοχεύει, απαραίτητα όμως, στην επιβίωση των Ελλήνων, όποια άλλη θέλουν, και με καθαρές πλέον κουβέντες.
Αν δεν θέλουν ή αν δεν έχουν, δεν έχουν παρά να το πουν καθαρά και ξάστερα. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ακόμα κι αν χαθούμε «αγκαλιά» όλοι. Στις μη εργαζόμενες μητέρες τα ευεργετήματα απονέμονται στον εργαζόμενο σύζυγο.