Δημήτρης Καπράνος Εφημερίδα Εστία
Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι ηταν ένας από τούς λίγους ανθρώπους πού θά μπορουσαν νά ισχυρισθουν ότι άλλαξαν τήν ζωή μας πρός τό καλύτερο.
Ο διάσημος σχεδιαστής, μέ τίς πρωτοποριακές, αλλά πάντοτε μέσα στά ανθρώπινα μέτρα, ιδέες, χάραξε τόν δικό του δρόμο καί μας κάλεσε σέ μιά γιορτή, σέ έναν κόσμο γεματο ομορφιά καί φινέτσα. Χωρίς υπερβολές, έδωσε τήν δυνατότητα νά μάθουμε τί σημαίνει «ρουχο». Χωρίς νά προσδώσει στήν ανθρώπινη μορφή κάτι πού θά τήν έκανε «νά μοιάζει μέ κάτι άλλο». Ιδιαίτερα στούς άνδρες, μας έμαθε τί σημαίνει «ρουχο». Μας έμαθε κατ’ αρχάς τό κλασσικό «ό,τι πληρώσεις παίρνεις» καί μας δίδαξε ότι ειναι πολύ καλύτερα νά αγοράσεις λιγώτερα, αλλά καλά ενδύματα.
Στήν Ιταλία, ο Αρμάνι θά πρέπει νά τιμηθει ως «εθνικό κεφάλαιο». Εκεινος ηταν πού έδωσε τό όνομά του στήν μόδα. «Κοίτα τον αυτόν, σάν νά ντύνεται από τόν Αρμάνι» λέγαμε παλαιότερα, όταν κάποιος μας εντυπωσίαζε μέ τό ντύσιμό του. Ως λάτρης της ιταλικης μόδας, οφείλω νά πω ότι ειχα ταυτίσει τήν έννοια «φινέτσα» μέ τόν Οικο Αρμάνι,
Από τά πιό απλα «τί-σέρτ» μέχρι τά κομψότατα μπλέιζερ, τά ρουχα του μεγάλου σχεδιαστη ξεχώριζαν. Τό ίδιο καί τά υποδήματα, οι γραβάτες, τά υποκάμισα, αλλά καί τά ανδρικά του αρώματα.
Δέν ειμαι ειδικός της γυναικείας μόδας, αλλά ξεχώριζα πάντα καί τίς δημιουργίες του γιά τήν γυναικα. Ενέπνεαν σεβασμό πρός τό «ωραιο φυλο» καί έδιναν σέ όποιαν ειχε τήν δυνατότητα (καί τίς αναλογίες) νά τά φορέσει τήν ευκαιρία νά λάμπει!
Ευγνωμονω τό δημοσιογραφικό επάγγελμα, πού μου έδωσε τήν δυνατότητα όχι μόνο νά επισκεφθω, αλλά καί νά παρακολουθήσω, μέ φίλο μου, επιχειρηματία, εγκατεστημένο στήν Ιταλία, μιά επίδειξη μόδας του Οίκου του.
Ιεροτελεστία! Προσεγμένη η εκδήλωση καί στήν παραμικρή λεπτομέρεια, χωρίς ψεγάδι οι εναλλαγές των μοντέλων (ανδρων καί γυναικων) στήν πασαρέλα. «Ένα κι ένα» τά «κομμάτια» καί στό τέλος ένα καλά σκηνοθετημένο φινάλε, υπό τούς ήχους σοβαρας μουσικης, σκηνικό πού θύμισε περισσότερο Σκάλα του Μιλάνου παρά οικο μόδας!
Δέν τολμω νά σκεφθω τό πως καί τό γιατί, από τήν φινέτσα καί τό γουστο του Αρμάνι καί κάποιων ακόμη «μαίτρ» της εποχης εκείνης, φθάσαμε στίς σημερινές «δημιουργίες», πού εξαφάνισαν όχι μόνο τήν «φινέτσα», αλλά καί πολλά άλλα στοιχεια, πού έκαναν τόν άνδρα καί τήν γυναικα νά ξεχωρίζουν, νά ακτινοβολουν.
Ο Αρμάνι ηταν από τούς πρώτους οι οποιοι ανέτρεψαν τήν χωρίς μέτρο καί ουσία θεωρία ότι «τό ρουχο δέν κάνει τόν παπα».
Ανηκε σέ εκείνους οι οποιοι μπορουσαν νά σέ μετατρέψουν σέ «παπα» μέ ένα δικό του ρουχο! Μέ τό πού πληροφορήθηκα τήν αναχώρησή του γιά ψηλά, πηγα στήν ντουλάπα μου καί χάιδεψα εκεινο τό –πολλων ετων– σκουρο μπλέιζερ πού ειχα αγοράσει στό Μιλάνο, «από του Αρμάνι», πρίν πολλά χρόνια καί… αρκετά κιλά! Τό έχω φυλάξει. Καί έχω κρατήσει κάποια ρουχα πού αγάπησα πολύ καί πάντα ελπίζω ότι «του χρόνου θά μου κάνουν οπωσδήποτε». Μπορω νά πω ότι εφέτος, μέ μιά ελαφρά απώλεια βάρους, μπόρεσα νά φορέσω κανα-δυό υποκάμισα. Καί αισθάνθηκα αμέσως «άλλος άνθρωπος». Στό καλό, Τζιόρτζιο Αρμάνι.
Σέ ευχαριστουμε γιά όλα!