Είναι καιρός να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό και να προσθέσουμε κόκκινο χρώμα στον κήπο και το μπαλκόνι μας!
Η βερβερίδα είναι ανθεκτικός φυλλοβόλος θάμνος με μικρά κόκκινοπράσινα φύλλα που την περίοδο του φθινοπώρου αποκτούν ένα εντυπωσιακό βαθύ κόκκινο χρώμα.
Έχει σχετικά αργή ανάπτυξη, φουντωτό σχήμα και φτάνει σε ύψος περίπου 1-1,5 μέτρο με μικρά αγκάθια πάνω στους βλαστούς.
Η βερβερίδα ανθίζει την ανοιξιάτικη περίοδο, κατά την περίοδο Απριλίου-Μαίου, σχηματίζοντας μικρά κιτρινοκόκκινα άνθη που διαρκούν περίπου 1 μήνα μέχρι να γίνουν μικροί στροογγυλοί καρποί.
Ιδανική επιλογή για δημιουργία χαμηλού φράχτη, αλλά και για μεμονωμένες φυτεύσεις στον κήπο, η βερβίδα ξεχωρίζει λογω του κόκκινου φυλλώματος που δημιουργεί μοναδικές χρωματικές αντιθέσεις με το πράσινο φύλλωμα των υπόλοιπων φυτών.
Ένα τέτοιο εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα μπορούμε να απολαύσουμε φυτεύοντας την βερβερίδα κοντά ή μέσα σε γκαζόν.
1. Σε τι συνθήκες ευδοκιμεί η βερβερίδα στον κήπο και στο μπαλκόνι;
Η βερβερίδα είναι πολύ ανθεκτικό φυτό. Μπορεί να προσαρμοστεί και να έχει καλή ανάπτυξη στα περισσότερα εδάφη. Φυτεύεται τόσο σε ηλιόλουστες όσο και σε ημισκιέρες θέσεις, ενώ μπορεί να φυτευτεί ακόμη και σε παραθαλάσσιες περιοχές, καθώς παρουσιάζει μεγάλη ανθεκτικότητα και στην αλατότητα.
Η βερβερίδα είναι πολύ ανθεκτική στην έντονη παγωνιά και στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ παράλληλα είναι αντοχής και σε έντονες συνθήκες ξηρασίας. Μπορεί να φυτευτεί και στο μπαλκόνι, τόσο σε βορεινή όσο και σε νότια έκθεση, αρκεί να την τοποθετήσουμε σε σχετικά μεγάλη γλάστρα διαμέτρου τουλάχιστον 30 εκατοστών.
Αξίζει να σημειώσουμε πως οι κόκκινοι θάμνοι δένουν πολύ αρμονικά με τις πήλινες γλάστρα, καθώς συνδυάζεται το κόκκινο χρώμα των φύλλων της με τα γήινα χρώματα του πηλού.
2. Τι ανάγκες σε πότισμα, λίπανση και άλλη φροντίδα έχει η βερβερίδα ;
Η βερβερίδα έχει μέτριες ανάγκες σε νερό και έχει σημαντική αντοχή ακόμα κι αν ξεχάσουμε να την ποτίσουμε. Χρειάζεται μία φορά τη βδομάδα πότισμα την περίοδο της άνοιξης και του φθινοπώρου και 2 φορές τη βδομάδα την περίοδο του καλοκαιριού που επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες.
Για φυτά βερβερίδας, που έχουμε στον κήπο, είναι καλό να προσθέτουμε πλήρες κοκκώδες λίπασμα στις αρχές της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού. Αν έχουμε βερβερίδα σε γλάστρα, χρησιμοποιούμε πλήρες υγρό ή υδατοδιαλυτό λίπασμα μία φορά τον μήνα από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα μέσα φθινοπώρου, εκτός από τις ζεστές μέρες του Αυγούστου.
Η βερβερίδα είναι ιδιαίτερα ανθεκτική και δεν προσβάλλεται εύκολα από ασθένειες και έντομα. Συνεπώς, δεν χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη προστασία και γλιτώνουμε πιθανούς ψεκασμούς.
3. Πώς κλαδεύεται και πώς πολλαπλασιάζεται η βερβερίδα;
Η βερβερίδα χρειάζεται κλάδεμα κάθε χρόνο, στα τέλη του χειμώνα, για να αφαιρέσουμε τα ξερά και αδύναμα κλαδιά καθώς και για να διατηρήσουμε συμπαγές το σχήμα της. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν κλαδέψουμε πολύ αυστηρά τη βερβερίδα, δηλαδή οι βλαστοί της κοπούν σε ύψος περίπου 30-40 εκατοστών, δεν θα ανθισει την τρέχουσα χρονιά αλλά τις επόμενες χρονιές. Αυτό συμβαίνει καθώς η βερβερίδα ανθοφορεί σε βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς.
Για να φτιάξουμε καινούρια φυτά βερβερίδας, μπορούμε να την πολλαπλασιάσουμε είτε με σπόρο είτε με μοσχεύματα. Αν φυτέψουμε σπόρο βερβερίδας, θα πρέπει πρώτα να βγάλουμε το εξωτερικό του περίβλημα και να τον διατηρήσουμε λίγες μέρες στο ψυγείο, προκειμένου να φυτρώσει πιο γρήγορα όταν φυτευτεί.
Για τον πολλαπλασιασμό της βερβερίδας με μοσχεύματα, κόβουμε τμήματα βλαστών μήκους περίπου 15 εκατοστών που έχουν μερικώς ξυλοποιηθεί στα τέλη του καλοκαιριού ή στις αρχές φθινοπώρου και τα φυτεύουμε σε γλάστρες που διατηρούμε σε μέρος που έχει αρκετή υγρασία. Χρησιμοποιούμε ορμόνη ριζοβολίας στη τομή της βάσης του μοσχεύματος για να εξασφαλίσουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας κατά τον πολλαπλασιασμό με μοσχεύματα.
4. Κι ένα μυστικό για τη βερβερίδα
Υπάρχει και ένα είδος βερβερίδας, η κρητική, που φυτρώνει μόνη της σε πολλές ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Θα τη συναντήσουμε με διάφορες τοπικές ονομασίες, όπως γλυκαγκαθιά, λουτσιά, οξαγκαθιά και τρικοκκιά. Παραδοσιακά, από τις ρίζες του φυτού της κρητικής βερβερίδας, έβγαζαν με φυσικό τρόπο μια χρωστική για να βάφουν τα μάλλινα και τα βαμβακερά υφάσματα με κίτρινο χρώμα. Επίσης, από τους μικρούς μαυροκόκκινους καρπούς της κρητικής βερβερίδας που έχουν απαλή γεύση λεμονιού, έφτιαχναν σπιτικές μαρμελάδες και σιρόπια.