Τελευταία εκδόθηκε το βιβλίο του τέως Πρωθυπουργού με τον τίτλο «Ιθάκη»
Δεν το διάβασα –ούτε και πρόκειται – αφού δεν εμπίπτει στα αναγνώσματα που θα με ενδιέφεραν (άλλωστε έζησα τα γεγονότα και γνωρίζω τι συνέβη).
Κώστα Δημ Χρονόπουλου *
Όμως είναι ωσάν, περίπου , να γνωρίζω το περιεχόμενό του (έστω επιδερμικά), επειδή τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ασχολούνται διεξοδικά με το περιεχόμενο και γιατί ανακοινώνονται οι λάβρες απαντήσεις των θιγόμενων /επικρινόμενων (πολιτικών ιδίως από τον συγγραφέα).
Είναι μάλιστα τόσο έντονες –οξύτατες θα έλεγα – οι απαντήσεις των συντρόφων του , που προξενούν αλγεινή εντύπωση για τους «δεσμούς φιλίας και συντροφικότητας» ανάμεσα σε …. ομοϊδεάτες. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί καινοφανές φαινόμενο ή ανακάλυψη του (κομματικού) τροχού.
Πάγια και διαχρονικά κυκλοφορούν φήμες –και υπάρχουν θύματα – από «συντροφικά μαχαιρώματα». (Σ.Σ Το κακό είναι πως τα νέα μέτρα, περί απαγορεύσεως οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, δεν πρόκειται να ισχύσουν στην προκειμένη περίπτωση , αφού οι πολιτικοί έχουν ασυλία, παραγραφή και βρίσκονται στο κατάλογο των …
συνταγματικών εξαιρέσεων, που αφορούν μόνον στους κοινούς θνητούς). Τώρα όμως , μετά την πρωθυπουργική άφιξη στην «Ιθάκη» , το τοπίο άλλαξε. Τα μαχαίρια –ένθεν κακείθεν –βγήκαν από τα θηκάρια. Οι μάσκες έπεσαν και οι μονομάχοι μπήκαν, με άγριες διαθέσεις στην αρένα της κομματοπολιτικής επιβίωσης. Φυσιολογικά !. Εκείνος τους κατηγόρησε για μύρια όσα. Κυρίως για ανικανότητα . Το πιθανότερο για να (από) δείξει πως αυτοί έφταιγαν για όσα του καταλογίζονται , την αποτυχία της διακυβέρνησής του. Μέχρις εδώ, τίποτα το ασύνηθες ή μη ανθρώπινο. Έστω και αν δεν είναι ιδιαίτερα έντιμο και γενναίο. Όμως παρέβλεψε ή αγνόησε την έννοια (και τις συνέπειες του μπούμεραγκ), επειδή ακόμα και ο πλέον καθυστερημένος πολίτης θα αναρωτηθεί: «Μα, καλά «ο ίδιος δεν τους επέλεξε;». Δεν τους εμπιστεύτηκε;. Εκείνοι δεν ήταν που τον στήριξαν και τον παρουσίαζαν ως ηγέτη «που εμφανίζεται κάθε 100 χρόνια!» (;). Πως ξαφνικά ο (λατρευτικός) αλληλοθαυμασμός, έγινε (άσβεστο) μίσος; Υβρεολόγιο, απαξίωση, ξεκατίνιασμα;. Ο κόσμος απορεί: Είναι δυνατόν; Πως και έτσι;. Εκεί κατάντησαν;. Τι άραγε συμβαίνει ; .
Παλάβωσαν ξαφνικά, εξαγριώθηκαν, αποχαλινώθηκαν ή θέλησαν να μιμηθούν τη διάλεκτο χαμηλού επιπέδου καραγωγέων της προπολεμικής περιόδου;
.Επιτρέπεται διπλωματούχοι (σ.σ το «μορφωμένοι», είναι εντελώς άλλη υπόθεση, όχι του παρόντος) άνθρωποι, εκλεγμένοι από το λαό και … πρότυπα παραδείγματα , ιδίως για τους νέους μας, να φέρονται με τέτοιο τρόπο;. Υπάρχουν αναστολές , φραγμοί, κοινωνικές συστολές, συνειδησιακοί έλεγχοι, αυτοσυγκράτηση;. Όχι βέβαια. Απλώς ισχύει διαχρονικά το Μακιαβελικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Υπάρχει ασφαλώς και η βάναυση προσβολή της αισθητικής ως συνέπεια του αλληλοξεκατινιάσματος , αλλά για τη σύγχρονη ΕλληνοΜαριωρή, αυτά είναι … ψιλά γράμματα και καλό θα είναι να μην τα θυμόμαστε. Ασφαλώς και οι αναγνώστες της στήλης δεν αναμένουν σχολιασμό αναφορικά με τι έγραψε ο τάδε και τι του απάντησε ο δείνα. Με ταλανίζει όμως η διαχρονική, εμμονική και αγιάτρευτη απορία μου:
Πότε επιτέλους οι συμπολίτες μου, (εννοώ η συντριπτική τους μερίδα), θα συνέλθουν, θα αντιληφθούν και θα ενεργήσουν τα εκλογικά «δέοντα» αντιμετώπισης, εκείνων που διαθέτουν ένα παρόμοιο χαμηλό επίπεδο και –παρά ταύτα – επιμένουν να ζητούν τη ψήφο τους. Γιατί πράγματι είναι λυπηρό και υποτιμητικό να εμμένουν κάποιοι από: συμφέρον , ιδεοληψία ή αρρωστημένο κομματισμό /κ ο μ μ α τ ο π λ η γ ί α, να στέλνουν στο Κοινοβούλιο ανθρώπους οι οποίοι δεν σέβονται κανένα. Ούτε τους ψηφοφόρους τους. Τώρα βγαίνουν –και για πολύ καιρό ασφαλώς – πολλά κομματικοπολιτικά, εσωτερικά και εξωτερικά , στη φόρα.
Οι «μπουγάδες» και τα …. «αλληλομπουγελώματα» δεν κρύβονται και αλληλοεκτοξεύονται. Υποψιάζομαι ότι δεν πρόκειται να μάθουμε την αλήθεια, όπως άλλωστε είθισται να συμβαίνει σ’ ετούτο τον «δημοκρατικό» τόπο της «πλέριας» …. υπερ (παρα) πληροφόρησης. Δεν γνωρίζεις , τι ποιόν , ποιους και γιατί να πιστέψεις. Ίσως μια ενημερωτική επίσκεψη στα γραφεία –μαντεία, με τις κομματικές Πυθίες, να δώσει (παραπλανητική και αδιευκρίνιστη) πληροφορία .. συγχυτικού πάντοτε περιεχομένου !… Αν διαβάσετε τους αντιλεγόμενους τίτλους των ΜΜΕ θα κατανοήσετε τι εννοώ και θα με δικαιώσετε. Το δυσάρεστο είναι πως και σε αρκετούς άλλους κομματικούς χώρους –κατά καιρούς – αποκαλύπτονται εσωκομματικές συγκρούσεις , ενώ (πριν) δίνονταν η εντύπωση … ειδυλλιακής ατμόσφαιρας, αλληλοεκτίμησης και αλληλοβοήθειας (!).
Είχαμε πάντοτε αποχωρήσεις , αποσχίσεις, νέα κόμματα , επανακάμψεις κομματικές αλληλομετακινήσεις, αγκαλιάσματα μεταξύ πολιτευτών και βουλευτών , οι οποίοι είχαν καταφερθεί απαξιωτικά, ο ένας εναντίον του άλλου προηγουμένως (σ.σ εκ … παραδρομής;).
Συνηθισμένα πράγματα που συμβαίνουν ανάμεσα σε περίεργα όντα μιας ιδιαίτερης κατηγορίας υπεράνω υποψίας και με την διαχρονική κάλυψη της ασυλίας, αλλά και της νοσηρής ανοχής του κόσμου, ο οποίος … μιθριδατισμένος , τους ανέχεται, συναλλάσσεται και συμπορεύεται μαζί τους.
Αναφορά στους ενδεχόμενους λόγους /αίτια συγγραφής ενός βιβλίο :
Γράφει κανείς προκειμένου να :
– Γίνει γνωστός .
– Δημιουργήσει ή να ενισχύσει την καριέρα του (επαγγελματικά).
– Αποκτήσει χρήματα.
– Δοξαστεί .
– Αφήσει κάτι πχ ένα όνομα.
– Λειτουργεί … αφυπνιστικά για το κοινωνικό σύνολο.
– Εξεγείρει (επανασταστικά τα πλήθη).
– Δικαιολογήσει τις πράξεις, τις παραλήψεις, τα λάθη του, να εξιλεωθεί;.
– Μετατοπίσει τις ευθύνες του, επιρρίπτοντας τες σε άλλους.
– Επανέλθει , να τον (ξανα) θυμηθούν, να (ξα) ναεμφανιστεί στο προσκήνιο ή τη σκηνή (αν είναι ηθοποιός επαγγελματίας, ή –τυχόν – ερασιτέχνης πολιτικός διασκεδαστής) και δηλώσει … παρόν και πάλι, πιο νουνεχής , ώριμος, μαθός, από τα λάθη του και απαλλαγμένος από τα πάθη του (!),
– Πλήξει /κατηγορήσει (συκοφαντήσει) άλλους.
Αυτά –μεταξύ άλλων – ωθούν κάποιον/α, στην ανάγκη να γράψει κάτι (κείμενο , άρθρο , βιβλίο).
ΥΓ Ανεξάρτητα από τους λόγους που ο κος πρώην Πρωθυπουργός έγραψε το βιβλίο , ένα είναι βέβαιο:
Ότι ατύχησε στις στοχεύσεις του (πλην ίσως τις οικονομικές λόγω πωλήσεων). Έβλαψε καίρια το κόμμα και την παράταξή του .
Οι αντιδράσεις και οι συνακόλουθες αποκαλύψεις από τους συντρόφους του, τους οποίους έθιξε /απαξίωσε, αναπόδραστα, θα του γυρίσουν μπούμεραγκ.