Tabula rasa.

Ο Μπαμπούλας! Ένα ακαθορίστου σχήματος και προέλευσης τέρας, που χρησιμοποιούσαν λεκτικώς οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας, για να φοβίζουν τα παιδιά, να κάθονται φρόνιμα και να τρώνε το φαί τους.
Για όσους ασχολούνται λίγο με την Μυθολογία μας, ανάμεσα στα τόσα πολλά τερατώδη πλάσματα που αναφέρει-που τρομοκρατούσαν τον κόσμο εκείνη την εποχή-, θα βρουν με λίγη φαντασία, πολλές ομοιότητες με τα μέλη του υπάρχοντος πολιτικού θιάσου.
Πρώτον στο χορό, θ΄αντικρύσει τον Κύκλωπα με το γνωστό κουσούρι του, να σέρνει από κοντά την άσπονδο φίλη του, Μέδουσα. Το μόνιμο παγωμένο χαμόγελό της, φέρνει
ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά μας, και μας πετρώνει το νου.
Μας εκπλήσσουν οι μεταμορφώσεις του Πρωτέα. Βλέπουμε από βλαμμένος και ζαβός, να γίνεται οικολόγος, αν και είναι μόνο κωλογιός. Από κωπηλάτης, αλλάζει σε καθηγητή, από ποδηλάτης σε δρομέα. Από άεργος γηγενής, σε μετανάστη πολυδουλευτή. Από συμπαραστάτης απεργών, σε επιτυχημένο πωλητή χωρών. Το όνομά του το λέει καθαρά, ότι είναι πρωτεργάτης σ΄όλα αυτά.
Οι τεραστίου πάχους Αλωάδες, ο Ώτος και ο Εφιάλτης-κατ΄έτος ηύξανον, πλάτος μεν πηχυαίον, μήκος δε οργυιαίον-αλαζόνες και με δίψα για εξουσία, από τα γεννοφάσκια τους, αυτοί που επιχείρησαν να πάρουν την εξουσία από τον Δία, ζωντανεύουν πάλι μπροστά στα μάτια μας, το ίδιο αλαζόνες και πεινασμένοι.
Η τρικόμματη φρούδα ένωση της Χίμαιρας- από φίδι, λιοντάρι και κατσίκα- ομοιάζει με την άπιαστη- προς το παρόν-,κυβέρνηση.
Βλέπουμε τα έδρανα να τα καταλαμβάνουν οι Κήρες, οι Γραίες, οι Άρπυιες, οι Εσπερίδες, οι Ύδρες, οι Έχιδνες και οι Τυφώνες, που παρασύρουν και καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους, παραδίνοντας όπως ομολογούν οι ίδιοι έπειτα, καμένη γη, στους επομένους.
Λίγα χρόνια πριν, κυριαρχούσε και το πράσινο μπιμπικιασμένο σαυροειδές, που η εμφάνισή του και η προέλευσή του, παρασύρουν το νου μας, σε άλλες ατραπούς.
Η ικανότητα όλων , να αρπάζουν και να λεηλατούν τα πάντα από εκατό μεριές, και να΄χουν από εκατό σπίτια ο καθένας, μας παραπέμπει στους βαρύψυχους-οβριμόθυμους-,Εκατόγχειρες, τον Κότο, τον Βριάρεω και τον Γύη.
Για προστασία της εξουσίας τους φυσικά, έχουν και τους διαχρονικούς Κορύβαντες, που τελούν οργιαστικές τελετές και χορούς, πάνοπλοι, τρέχοντες και φωνάζοντες, χτυπώντας κρόταλα και τύμπανα, ενίοτε και κεφάλια, σκορπώντας ήχους από σάλπιγγες, και αέρια από χημικά.
Για εφησυχασμό και αποκοίμησή μας, μας δίνουν πότε πότε για δώρο ένα κουτί, με όμορφα λόγια στολισμένο.
Και μεις οι δύστυχοι Επιμηθείς, παραπλανημένοι και φοβισμένοι, ζώντας με την μάταιη Ελπίδα, ανοίγουμε το κουτί-κάλπη της Πανδώρας, και πλημυρίζουμε από όλων των ειδών τα κακά.
Δεν φθάνει όμως αυτό, αλλά μας κατηγορούν και από πάνω, σαν διεφθαρμένους και εξαχρειωμένους πολίτες, τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες. Αλήθεια απορώ, πως τόσο διεφθαρμένοι πολίτες, έχουν το ηθικό αισθητήριο και ψηφίζουν τόσο άσπιλους και αμόλυντους πολιτικούς. Και αυτοί οι άσπιλοι και αμόλυντοι πολιτικοί, πως καταδέχονται να κυβερνούν τόσο διεφθαρμένους πολίτες, και γιατί τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να τους συνετίσουν. Ρητορικό το ερώτημα.
Στην πραγματικότητα φυσικά, όλος αυτός ο τερατώδης θίασος, και τα τρομακτικά μέτρα που λαμβάνει, δεν είναι γέννημα καμιάς φαντασίας και καμιάς Μυθολογίας.
Στην εποχή της επιστήμης και της τεχνολογίας, όλα έχουν την επιστημονική τους εξήγηση.
Στην σύγχρονη εποχή, τα τέρατα κατασκευάζονται μέσα σε Σχολές-όπως του Σικάγο- και εκμεταλλευόμενοι δύσκολες καταστάσεις, φυσικές, όπως σεισμούς, τυφώνες, τσουνάμι (βλέπε Ν. Ορλεάνη, Σρι Λάνκα) κ.λ.π. ή πολέμους (βλέπε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία), ή ανεξέλεγκτες κατασκευασμένες χρεωκοπίες ευάλωτων χωρών (βλέπε Ελλάδα), που συνήθως έχουν πλούσιο υπέδαφος και φυσικούς πόρους, εξορμούν και εφαρμόζουν την θεραπεία-σοκ, την προώθηση με σαρωτικό τρόπο της ελεύθερης αγοράς των πολυεθνικών.
‘’Το τσουνάμι, που σάρωσε τις ακτές σαν ένας γιγαντιαίος οδοστρωτήρας, πρόσφερε στους κατασκευαστές μια ευκαιρία, και αυτοί έσπευσαν να την εκμεταλλευτούν’’ (Σεθ Μάιντανς, International Herald Tribune,10/3/2005).
Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, δυτικοί επιστήμονες-ψυχίατροι, εφήρμοζαν σε ψυχικά αρρώστους, ένα πρόγραμμα με απανωτά ηλεκτροσόκ, με στόχο την αποδόμηση της προσωπικότητας, να σβήσουν από τον νου, την μνήμη, και να μετατρέψουν τους ασθενείς σε tabula rasa, μια λευκή σελίδα, όπου μαζί με διάφορες κατασταλτικές και παραισθησιογόνες ουσίες, και ηχογραφημένα μηνύματα, είχαν σκοπό να αναπλάσουν από την αρχή, όπως ήθελαν το μυαλό των ασθενών.
‘’Τι νόημα έχει να καταστρέφουν το πνεύμα μου και να σβήνουν τη μνήμη μου, που είναι το κεφάλαιό μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω την δουλειά μου; Ήταν μια λαμπρή θεραπεία, αλλά χάσαμε τον ασθενή.’’(Έρνεστ Χεμινγουέι, αναφερόμενος στη θεραπεία με ηλεκτροσόκ, λίγο πριν αυτοκτονήσει.)
Χρησιμοποιώντας αυτό το πρόγραμμα-της λευκής σελίδας-,οι οικονομολόγοι τους, στέλνουν τους ανθρώπους τους, που έχουν φοιτήσει στις Σχολές και τις Λέσχες τους, στη χώρα που έχουν βάλει στο μάτι, τους ανεβάζουν σε κυβερνητικά πόστα, και την χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωο.
‘’Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τους εαυτούς μας.’’ (Τζορτζ Όργουελ, 1984).
Με ασφυκτικές πιέσεις, κατηγορώντας τον πληθυσμό σαν τεμπέληδες και την οικονομία να χρήζει επειγόντως θεραπεία-σοκ –πάντα χρησιμοποιούν ιατρικούς όρους-, με τη χορήγηση απανωτών δανείων, απαιτούν ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση και σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Στόχος τους είναι όπως κομπάζουν, να εξαλείψουν ότι αρρωστημένο και στραβό υπάρχει στην οικονομία της χώρας-πειραματόζωο, και να την αναπλάσουν όπως θέλουν εκείνοι, από την αρχή. (Πρέπει να διαβάσετε το Δόγμα του Σοκ, της Naomi Klein,Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη).
Κρατούν τον πληθυσμό – τρομοκρατημένο με διάφορους κατασκευασμένους Μπαμπούλες-,υποχείριό τους, μετατρέποντάς τους σε δούλους, αποστερώντας τους ακόμα και από βασικά αγαθά και δικαιώματα που είχαν πριν, αλλάζοντας την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής τους.
‘’Τα πλήγματα πρέπει να επιφέρονται όλα ταυτόχρονα , ώστε, όντας λιγότερο αισθητά, να ενοχλούν λιγότερο’’ (Νικολό Μακιαβέλι, Ο Ηγεμόνας, 1513).
Σε πολλές χώρες που εφαρμόστηκε το πρόγραμμα της ελεύθερης αγοράς –το δόγμα του σοκ-, έγινε με την βοήθεια δικτατοριών, όπως στη Χιλή, την Αργεντινή, την Ινδονησία, την Ουρουγουάη, την Βραζιλία κ.λ.π. μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας και απίστευτων σφαγών. Οι λαοί εξαθλιώθηκαν, έκλεισαν όλες οι βιομηχανίες, η Υγεία ιδιωτικοποιήθηκε με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από έλλειψη φαρμάκων, η Παιδεία το ίδιο, ή γινόταν με επιδοτούμενα κουπόνια και οι εκπαιδευτικοί απολύθηκαν αυξήθηκε ο αναλφαβητισμός, τα μαγαζιά έβαλαν λουκέτο, η ανεργία στα ύψη, η εγκληματικότητα και η πορνεία αυξήθηκε, όλος ο κρατικός πλούτος και οι φυσικοί πόροι-πετρέλαιο, νίκελ, ξυλεία κ.λ.π.-λεηλατήθηκε.
‘’Δημιουργική καταστροφή’’ είναι το μεσαίο όνομά μας, τόσο μέσα στην ίδια την κοινωνία μας όσο και στο εξωτερικό. Καθημερινά καταλύουμε την παλαιά τάξη πραγμάτων, από τις επιχειρήσεις, την επιστήμη, τη λογοτεχνία, την τέχνη και την αρχιτεκτονική μέχρι τον κινηματογράφο, την πολιτική και την νομοθεσία. Πρέπει να μας επιτεθούν για να επιβιώσουν, ενώ εμείς πρέπει να τους καταστρέψουμε για να προωθήσουμε την ιστορική μας αποστολή’’ (Μάικλ Λεντίν, The War Against the Terror Masters,2002).
Οι αρχηγοί των εργατικών συνδικάτων, σκεπτόμενοι άνθρωποι που αγωνίζονταν, καθώς και όσοι μετείχαν σε φιλανθρωπικές ενώσεις, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Οι υπόλοιποι φοβούμενοι μην έχουν την ίδια μοίρα, σιωπούσαν και υπέμεναν τα δεινά τους.
‘’Μια ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε έθνη μας προκαλεί φρίκη. Όμως ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι καλύτερος από μια ένοπλη σύρραξη. Είναι σαν μια χειρουργική επέμβαση. Είναι ένα παρατεταμένο βασανιστήριο.’’ (Μ. Γκάντι, 1926).
Εξάλλου ανά πάσα στιγμή, μπορούν οι πλατείες των ήσυχων πόλεων, να καταντήσουν πλατείες Τιένανμεν, και πλατείες του Μάη.
Φυσικά η οικονομία δεν διορθώνεται με αυτά τα μέτρα, η κατάσταση χειροτερεύει, ο πληθωρισμός και οι τιμές αυξάνονται, το χρέος διογκώνεται, ο λαός πεθαίνει στους δρόμους.
Την αποτυχία των μέτρων την αποδίδουν στο ότι δεν εφαρμόστηκαν σωστά και μέχρι τέλους τα εξοντωτικά προγράμματα, και ότι οι λαοί δεν υπακούουν επαρκώς.
‘’Δε θα΄ταν πιο απλό,
Η κυβέρνηση να διαλύσει το λαό
Και να εκλέξει έναν άλλο;
(Μπέρτολτ Μπρέχτ, 1953).
Τελικά με αυτό το οικονομικό δόγμα, δεν υπήρξε καμία λευκή σελίδα, σε καμία χώρα που εφαρμόστηκε, μόνο μαυρίλα, ερείπια και συντρίμμια αφήνει πίσω του, και εξαθλιωμένους οργισμένους ανθρώπους που αντιστέκονται.
‘’Θέλω να πω σε εσάς, Ινδιάνοι αδελφοί μου που συγκεντρωθήκαμε εδώ στη Βολιβία, ότι η εκστρατεία αντίστασης που κράτησε πεντακόσια χρόνια δεν ήταν μάταιη. Αυτός ο δημοκρατικός πολιτισμικός αγώνας αποτελεί μέρος του αγώνα των προγόνων μας, είναι η συνέχεια του αγώνα του Τουπάκ Κατάρι, είναι μια συνέχεια του αγώνα του Τσε Γκεβάρα’’.
(Έβο Μοράλες, μετά την ορκωμοσία του ως προέδρου της Βολιβίας, 22/1/2006).
Σε όλες τις χώρες που στο τέλος καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν από αυτό το εφιαλτικό εναγκαλισμό, μετά από αγώνες φυσικά, αρχίζουν οι δίκες και οι καταδίκες των ντόπιων συνεργατών, πολιτικών, δημοσιογράφων και λοιπών υπευθύνων για τις γενοκτονίες.
Προϋπόθεση για τα μελλοντικά δικαστήρια, είναι ότι πρέπει κάποιοι να φροντίζουν να μαζεύουν όλα τα ντοκουμέντα και τις μαρτυρίες που υπάρχουν για θύματα είτε από ανέχεια είτε από αυτοκτονίες, αρρώστιες, από βασανισμούς και εξαφανίσεις, μέχρι και όλες τις υλικές απώλειες που υπέστη ο λαός.
‘’Οι ηρωίδες μανάδες της πλατείας του Μάη,-οι Madres-, ήταν οι κύριες κατήγοροι της χούντας της Αργεντινής, για τις εξαφανίσεις των παιδιών τους’’
Η Νέμεση είναι η μόνη θεότητα που υπάρχει και επικρατεί στο τέλος, και νέμει δίκαια στον καθένα ότι του αξίζει.
Με εκτίμηση
Αγγελική Π. Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις