Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν εγγυηθεί τα δάνεια των τραπεζιτών από την ΕΚΤ, χωρίς να ζητήσουν καμία εξασφάλιση
!
!
Όποιος καταλαβαίνει από απλά μαθηματικά, μπορεί να κατανοήσει πλήρως τις πτυχές της υπόθεσης που σας παρουσιάζουμε σήμερα. Μπορεί να υπολογίσει ποιο είναι το πραγματικό χρέος της χώρας μας αυτήν την στιγμή προς τους δανειστές μας. Πρόκειται για ένα νούμερο πολύ μεγαλύτερο από τα 342 δις. που γνωρίζουμε ότι είναι το Δημόσιο Χρέος σήμερα, καθώς οδεύουμε στο τέλος του 2012.
Δηλαδή, πέραν των δυσβάσταχτων οφειλών μας προς όσους έχουν ελληνικά ομόλογα, των οφειλών που οδηγούν σε αλλεπάλληλα Μνημόνια, σε συνεννόηση με την Τρόικα, με την ελπίδα –αν έχει απομείνει κάποια ελπίδα- ότι κάποια στιγμή θα τιθασεύσουν το χρέος και θα το κάνουν βιώσιμο, υπάρχουν κι άλλες οφειλές που βαραίνουν τους ώμους μας και για τις οποίες δεν μιλά κανείς.
Στην ουσία πρόκειται για τις εγγυήσεις που δίνει το ελληνικό κράτος στις τράπεζες για μπορέσουν αυτές να πάρουν δάνεια από την ΕΚΤ και να τα ρίξουν στην αγορά. Εκτός, όμως, από το χρέος αυτό, ερωτήματα προκαλεί και πού τελικά πηγαίνουν τα χρήματα αυτά!
Δανεισμός 233 δις. σε 4 χρόνια!
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Σύμφωνα με υπολογισμούς των κ.κ. Παναγιώτη Θεοδωρίδη και Γιώργου Σαρρή, οικονομολόγων, που ανέλυσαν όσα στοιχεία βρήκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και παρουσίασαν στην εκπομπή του Γιώργου Καρατζαφέρη τη μέρα που ψηφιζόταν το Μνημόνιο 3, υπάρχει ένα ποσό 233 δις. ευρώ που έχει δοθεί στις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 4 χρόνια από την ΕΚΤ. Για το ποσό αυτό εγγυητής είναι το ελληνικό κράτος!
Και μάλιστα, χωρίς να δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών, σε περίπτωση που αυτές δεν μπορέσουν να αποπληρώσουν αυτά τους τα δάνεια. Αν συμβεί το απευκταίο, τότε τα 233 δις. αυτά θα γραφτούν ως δημόσιο έλλειμμα.
Η ιστορία ξεκινά τον Δεκέμβριο του 2008 όταν η κυβέρνηση έβγαλε νόμο με τον οποίο το κράτος εμφανιζόταν ως εγγυητής για να μπορέσουν να δανειστούν οι τράπεζες από την ΕΚΤ. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παρ’ ότι ως αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα στο νόμο αυτό (3723/2008), τον χρησιμοποίησε ακόμη περισσότερο όταν ανέβηκε στην εξουσία. Το ίδιο έκανε και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Συνολικά, τα τρία πακέτα που ήρθαν από την ΕΚΤ φτάνουν τα 233 δις.
Και ενώ ο νόμος έλεγε ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έπρεπε να πάρει εγγυήσεις από την κάθε τράπεζα σε κινητή και ακίνητη περιουσία, στην ουσία ο κ. Προβόπουλος δεν έχει έρθει σε τέτοια συμφωνία! Οι τράπεζες μπορούν να αρνηθούν να δώσουν πίσω τα δανεικά και να μην υποστούν τίποτε. Το χρέος τους θα το πληρώσει ο εγγυητής του, δηλαδή το ελληνικό κράτος!
Η διαδικασία ήταν η εξής: Έκδοση ομολόγων 3ετούς διάρκειας από το κράτος, τα οποία ομόλογα τα έδιναν στις τράπεζες και αυτές στην ΕΚΤ, το μόνο δηλαδή φορέα που δέχεται πια ελληνικά ομόλογα. Όταν τα ομόλογα έληγαν, τράπεζες και κράτος απλά παρέτειναν για ένα τρίμηνο την αποπληρωμή τους. Και αυτό γίνεται συνέχεια –δηλαδή ακολουθείται η μέθοδος της «σπασμένης» επιταγής.
Χρηματοδότηση ύποπτων επιχειρήσεων
Η όλη διαδικασία ελέγχεται πλήρως από την Τράπεζα της Ελλάδος, της οποίας τη μετοχική σύνθεση, παρεμπιπτόντως, δεν έχει κάνει γνωστή ο κ. Προβόπουλος. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον κ. Θεοδωρίδη, από πίσω βρίσκονται οι μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, δηλαδή Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και άλλες!
Στην ουσία ο κ. Προβόπουλος λειτουργεί σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Σε μια εποχή που ο μέσος Έλληνας βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται στο μισό, εκείνος μπορεί να ελέγχει σε ποιον διοχετεύονται τα χρήματα των τραπεζών. Το καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδας, εξ άλλου, είναι νόμος ηυξημένης ισχύος, δηλαδή λίγο κάτω από το Σύνταγμα της Ελλάδας και πάνω από τους υπόλοιπους νόμους.
Και κάπου εκεί ξεκινάει το δεύτερο σκάνδαλο της υπόθεσης: Το πού πηγαίνουν αυτά τα χρήματα και πώς; Οι τράπεζες, έχοντας στα χέρια τους το νόμο που λέει ότι προέχει να χρηματοδοτούν την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δίνουν χρήματα σε διάφορες επιχειρήσεις που υπόσχονται κάτι τέτοιο. Μέσα στο 2012 πάνω από 40 δις., σύμφωνα με τη έρευνα των κ.κ. Θεοδωρίδη και Σαρρή πήγε σε τέτοιες επιχειρήσεις. Η μέση χρηματοδότηση ανά εργαζόμενο που υποσχέθηκαν οι επιχειρήσεις αυτές ήταν 680.000 ευρώ! Δηλαδή μισθοί 56.000 ευρώ το μήνα για ένα χρόνο!
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που το χρέος της χώρας στην ουσία έχει φτάσει πάνω από 550 δις., κάποιοι «ημέτεροι» συνεχίζουν να πλουτίζουν, με τις ευλογίες του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
Περιμένουμε τις απαντήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, της κάθε τράπεζας ξεχωριστά, και –βεβαίως- του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για την αποκάλυψη αυτή. Πρέπει να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση. Αν δεν παρουσιάσουν οι ίδιοι τα στοιχεία τους, είναι βέβαιο ότι θα αναλάβουν δράση οι εισαγγελείς.
Δείτε ολόκληρη την συζήτηση του κ. Θεοδωρίδη και του κ. Σαρρή με τον Γιώργο Καρατζαφέρη στο κανάλι του τελευταίου:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=vKcKu1tIfd4?feature=player_detailpage]
Δηλαδή, πέραν των δυσβάσταχτων οφειλών μας προς όσους έχουν ελληνικά ομόλογα, των οφειλών που οδηγούν σε αλλεπάλληλα Μνημόνια, σε συνεννόηση με την Τρόικα, με την ελπίδα –αν έχει απομείνει κάποια ελπίδα- ότι κάποια στιγμή θα τιθασεύσουν το χρέος και θα το κάνουν βιώσιμο, υπάρχουν κι άλλες οφειλές που βαραίνουν τους ώμους μας και για τις οποίες δεν μιλά κανείς.
Στην ουσία πρόκειται για τις εγγυήσεις που δίνει το ελληνικό κράτος στις τράπεζες για μπορέσουν αυτές να πάρουν δάνεια από την ΕΚΤ και να τα ρίξουν στην αγορά. Εκτός, όμως, από το χρέος αυτό, ερωτήματα προκαλεί και πού τελικά πηγαίνουν τα χρήματα αυτά!
Δανεισμός 233 δις. σε 4 χρόνια!
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Σύμφωνα με υπολογισμούς των κ.κ. Παναγιώτη Θεοδωρίδη και Γιώργου Σαρρή, οικονομολόγων, που ανέλυσαν όσα στοιχεία βρήκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και παρουσίασαν στην εκπομπή του Γιώργου Καρατζαφέρη τη μέρα που ψηφιζόταν το Μνημόνιο 3, υπάρχει ένα ποσό 233 δις. ευρώ που έχει δοθεί στις ελληνικές τράπεζες τα τελευταία 4 χρόνια από την ΕΚΤ. Για το ποσό αυτό εγγυητής είναι το ελληνικό κράτος!
Και μάλιστα, χωρίς να δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών, σε περίπτωση που αυτές δεν μπορέσουν να αποπληρώσουν αυτά τους τα δάνεια. Αν συμβεί το απευκταίο, τότε τα 233 δις. αυτά θα γραφτούν ως δημόσιο έλλειμμα.
Η ιστορία ξεκινά τον Δεκέμβριο του 2008 όταν η κυβέρνηση έβγαλε νόμο με τον οποίο το κράτος εμφανιζόταν ως εγγυητής για να μπορέσουν να δανειστούν οι τράπεζες από την ΕΚΤ. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παρ’ ότι ως αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα στο νόμο αυτό (3723/2008), τον χρησιμοποίησε ακόμη περισσότερο όταν ανέβηκε στην εξουσία. Το ίδιο έκανε και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Συνολικά, τα τρία πακέτα που ήρθαν από την ΕΚΤ φτάνουν τα 233 δις.
Και ενώ ο νόμος έλεγε ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έπρεπε να πάρει εγγυήσεις από την κάθε τράπεζα σε κινητή και ακίνητη περιουσία, στην ουσία ο κ. Προβόπουλος δεν έχει έρθει σε τέτοια συμφωνία! Οι τράπεζες μπορούν να αρνηθούν να δώσουν πίσω τα δανεικά και να μην υποστούν τίποτε. Το χρέος τους θα το πληρώσει ο εγγυητής του, δηλαδή το ελληνικό κράτος!
Η διαδικασία ήταν η εξής: Έκδοση ομολόγων 3ετούς διάρκειας από το κράτος, τα οποία ομόλογα τα έδιναν στις τράπεζες και αυτές στην ΕΚΤ, το μόνο δηλαδή φορέα που δέχεται πια ελληνικά ομόλογα. Όταν τα ομόλογα έληγαν, τράπεζες και κράτος απλά παρέτειναν για ένα τρίμηνο την αποπληρωμή τους. Και αυτό γίνεται συνέχεια –δηλαδή ακολουθείται η μέθοδος της «σπασμένης» επιταγής.
Χρηματοδότηση ύποπτων επιχειρήσεων
Η όλη διαδικασία ελέγχεται πλήρως από την Τράπεζα της Ελλάδος, της οποίας τη μετοχική σύνθεση, παρεμπιπτόντως, δεν έχει κάνει γνωστή ο κ. Προβόπουλος. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον κ. Θεοδωρίδη, από πίσω βρίσκονται οι μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, δηλαδή Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και άλλες!
Στην ουσία ο κ. Προβόπουλος λειτουργεί σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Σε μια εποχή που ο μέσος Έλληνας βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται στο μισό, εκείνος μπορεί να ελέγχει σε ποιον διοχετεύονται τα χρήματα των τραπεζών. Το καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδας, εξ άλλου, είναι νόμος ηυξημένης ισχύος, δηλαδή λίγο κάτω από το Σύνταγμα της Ελλάδας και πάνω από τους υπόλοιπους νόμους.
Και κάπου εκεί ξεκινάει το δεύτερο σκάνδαλο της υπόθεσης: Το πού πηγαίνουν αυτά τα χρήματα και πώς; Οι τράπεζες, έχοντας στα χέρια τους το νόμο που λέει ότι προέχει να χρηματοδοτούν την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δίνουν χρήματα σε διάφορες επιχειρήσεις που υπόσχονται κάτι τέτοιο. Μέσα στο 2012 πάνω από 40 δις., σύμφωνα με τη έρευνα των κ.κ. Θεοδωρίδη και Σαρρή πήγε σε τέτοιες επιχειρήσεις. Η μέση χρηματοδότηση ανά εργαζόμενο που υποσχέθηκαν οι επιχειρήσεις αυτές ήταν 680.000 ευρώ! Δηλαδή μισθοί 56.000 ευρώ το μήνα για ένα χρόνο!
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που το χρέος της χώρας στην ουσία έχει φτάσει πάνω από 550 δις., κάποιοι «ημέτεροι» συνεχίζουν να πλουτίζουν, με τις ευλογίες του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
Περιμένουμε τις απαντήσεις της Τράπεζας της Ελλάδας, της κάθε τράπεζας ξεχωριστά, και –βεβαίως- του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για την αποκάλυψη αυτή. Πρέπει να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση. Αν δεν παρουσιάσουν οι ίδιοι τα στοιχεία τους, είναι βέβαιο ότι θα αναλάβουν δράση οι εισαγγελείς.
Δείτε ολόκληρη την συζήτηση του κ. Θεοδωρίδη και του κ. Σαρρή με τον Γιώργο Καρατζαφέρη στο κανάλι του τελευταίου:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=vKcKu1tIfd4?feature=player_detailpage]