[Παρακαλώ να διαβαστεί συνδυαστικά με την αμέσως προηγούμενη ανάρτηση «`Εβγαλα άκρη με το δικαστικό ένσημο (ή έτσι νομίζω..)» -κούνια που με κούναγε…]
I. 23 ημέρες κράτησε η ρύθμιση του τρίτου μνημόνιου για το δικαστικό ένσημο. `Ηδη με το άρθρο 16 παρ.16 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 4.12.2012 (ΦΕΚ 237Α`/5-12-2012) «το εδάφιο (β) της περίπτωσης 6 της παραγράφου ΙΓ του ν. 4093/2012 αντικαθίσταται ως εξής: “Επί πλέον αυτού, καταβάλλεται ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8/οο) υπέρ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8/οο) υπέρ του οικείου Ταμείου Υγείας Δικηγόρων και χαρτόσημο ποσοστού 2,4% επί του ως άνω ποσοστού (8/οο) του δικαστικού ενσήμου.”».
ΙΙ. Κωδικοποιημένη η όλη διάταξη (άρθρο 2 παρ.1 του ν. ΓΠΟΗ/1912) έχει ως εξής [με πλάγια γράμματα ενσωματώνεται η νέα διατύπωση του β` εδαφίου]: «1. Το δικαστικό ένσημο καθορίζεται σε ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8 %ο) επί της αξίας του αντικειμένου της αγωγής ή άλλου δικογράφου που υποβάλλεται σε οποιοδήποτε δικαστήριο του Κράτους και υπόκειται σε δικαστικό ένσημο κατά τις οικείες διατάξεις, εφόσον το αιτούμενο ποσό είναι ανώτερο των διακοσίων (200) ευρώ. Επί πλέον αυτού, καταβάλλεται ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8/οο) υπέρ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), ποσοστό οκτώ τοις χιλίοις (8/οο) υπέρ του οικείου Ταμείου Υγείας Δικηγόρων και χαρτόσημο ποσοστού 2,4% επί του ως άνω ποσοστού (8/οο) του δικαστικού ενσήμου. Από την ισχύ της παρούσας διάταξης, παύει να ισχύει κάθε άλλη που αφορά καθορισμό του δικαστικού ενσήμου, κατά τα ανωτέρω ποσοστά εκτός της παραγράφου 1Α περίπτωση η` του άρθρου 10 του ν.δ. 1017/1971».
ΙΙΙ. Η νέα διάταξη επιφέρει τις ακόλουθες αλλαγές στις αλλαγές που είχαν μόλις προηγηθεί:
1. Το τελικό κόστος, το οποίο είχε ήδη υπερδιπλασιαστεί καθώς το 4 ο/οο του δικαστικού ενσήμου επί του κεφαλαίου της απαίτησης αυξήθηκε σε 8 ο/οο, υπερτριαπλασιάζεται εκ νέου, αφού σ` αυτό προστίθενται άλλο ένα 8 ο/οο (αντί του 0,8 ο/οο) ως κοινωνικός πόρος υπέρ του Τομέα Ασφάλισης Νομικών (ΤΑΝ, πρώην Ταμείο Νομικών) του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (ΕΤΑΑ) και άλλο ένα 8 ο/οο ως κοινωνικός πόρος «υπέρ του οικείου Ταμείου Υγείας Δικηγόρων». Αυτό το τελευταίο 8 ο/οο αντικαθιστά το 0,8 ο/οο που η τροποποιηθείσα διάταξη του τρίτου μνημόνιου είχε καθιερώσει υπέρ του “οικείου Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων”.
Πρακτικά αφαιρέθηκε ένας πόρος υπέρ του εφάπαξ των δικηγόρων Αθηνών για να προστεθεί δεκαπλασιασμένος ένας πόρος υπέρ της ιατρικής περίθαλψης των δικηγόρων όλης της χώρας.
2. Εντύπωση προκαλεί και πάλι η προχειρότητα της νομοθετικής διατύπωσης, αφού τα Ταμεία Υγείας των Δικηγόρων έχουν προ πολλού καταργηθεί και έχουν ενταχθεί ως «Τομείς» στο ΕΤΑΑ με το ν. 3655/2008 (γνωστό ως «ασφαλιστικό νόμο Πετραλιά»). Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα δήθεν οικεία «Ταμεία Υγείας Δικηγόρων» δεν είναι πλέον ούτε «Τομείς του ΕΤΑΑ», αφού με το άρθρο 13 παρ.17 του ν. 4052/2012 εντάχθηκαν οριστικά στον ΕΟΠΥΥ (είχε μεσολαβήσει η βραχύβια ανασταλτική της ένταξης διάταξη του άρθρου 44 παρ.14 του ν. 4075/2012, η οποία καταργήθηκε με το `Αρθρο Πρώτο, Παρ.ΙΒ. ΙΒ.1. 1β του ν. 4093/2012). `Αρα, ο συγκεκριμένος πόρος ενισχύει πλέον τον ΕΟΠΥΥ.
3. Συνυπολογίζοντας, τέλος, το χαρτόσημο 2,4% επί του 8 ο/οο του δικαστικού ενσήμου (ανέρχεται σε 0,192 ο/οο επί του κεφαλαίου της απαίτησης) και την εισφορά 20% υπέρ ΤΑΧΔΙΚ και πάλι επί του 8 ο/οο του δικαστικού ενσήμου (ανέρχεται σε 1,6 ο/οο επί του κεφαλαίου της απαίτησης), αθροιστικά η τελική επιβάρυνση επί του κεφαλαίου της απαίτησης μετά και τη νέα τροποποίηση ανέρχεται σε 25,792 ο/οο (ή 2,5792%)!.
Διατηρώ μια μικρή ελπίδα ότι η νέα ΠΝΠ περιέχει απλώς ένα αριθμητικό τυπογραφικό λάθος και ότι ο δαίμων του Εθνικού Τυπογραφείου μετέτρεψε το «0,8 ο/οο» σε «8 ο/οο». Πάντως, από χθεσινή μου ιδιωτική επικοινωνία με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης συνάδελφο Νικόλα Κανελλόπουλο και συνεργάτη του διαπίστωσα ότι στο Υπουργείο επικρατεί μέγιστη και εγκληματική ασχετοσύνη μαζί με αμετροέπεια και αδυναμία αντίληψης των συνεπειών της προχειρότητας (άραγε τι χειρότερο θα συνέβαινε αν οι κύριοι Ρουπακιώτης, Καραγκούνης και Κανελλόπουλος δεν ήταν μάχιμοι συνάδελφοι;).
Αναρωτιέμαι, μαζί με πολλούς άλλους, αν πράγματι υπήρχε πολιτική βούληση για μια τέτοια αστρονομική επιβάρυνση. Αν ναι, πότε πρόεκυψε η βούληση αυτή και ποιος είναι ο υπερεπείγων λόγος για νομοθέτηση με τροπολογία εντός άσχετης πράξης νομοθετικού περιεχομένου; Κλείνω με τη μαύρη σκέψη των συνεπειών που θα υποστούν οι χιλιάδες οφειλέτες, που έχουν απέναντί τους δανειστές που δεν τσιγκουνεύονται τέτοιες επιβαρύνσεις, αλλά και τους κατεστραμμένους από φέσια, που χάνουν και την τελευταία ελπίδα να διαβούν έστω την πόρτα των ελληνικών δικαστηρίων.