Να πάψουμε να αισθανόμαστε λαός και να γίνουμε πολίτες.

Την ιδέα γι’ αυτό το άρθρο μας την έδωσε ένα σχετικό άρθρο του γνωστού φοβερού «πιτσιρίκου» με τον τίτλο Ο Σαμαράς και ο λαός, το οποίο άρθρο καταλήγει με την προτροπή «Ο “λαός” θα πρέπει να πάψει να είναι λαός, αν θέλει να μην είναι σκλάβος μέσα στην ίδια του τη χώρα. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε “λαός” και να γίνουμε πολίτες. Συνειδητοί πολίτες. Ποτέ δεν είναι αργά».
Πραγματικά, όταν ακούμε τους πολιτικούς να μιλάνε, αναφέρονται πάντα στην απροσδιόριστη, υπερβατική και κάπως εκ Θεού προερχόμενη έννοια λαός. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους εκπροσώπους επί γης της υπέρτατης αυτής έννοιας. Κανείς άλλος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί το λαό. Μόνο οι πολιτικοί. Δεν έχει σημασία αν ο καθένας από μας αισθάνεται ότι δεν τον εκπροσωπεί κανένας πολιτικός, αυτοί αδιαφορούν και ασκούν εξουσία στο όνομα και ως εκπρόσωποι του απρόσωπου λαού. Ταυτόχρονα, κανείς κοινός θνητός δεν μπορεί να απευθυνθεί στο λαό (δεν μιλάμε φυσικά για τα καθεστωτικά ΜΜΕ) και αν αυτό συμβεί τότε κατηγορείται αμέσως από το πολιτικό και μιντιακό σύστημα ως λαϊκιστής,  για να μην μιλήσουμε και για άλλους χαρακτηρισμούς και με τον τρόπο αυτό αποκτά ο πολίτης ταμπέλα και απομονώνεται. 
Έχουμε λοιπόν πειστεί ο καθένας μας ξεχωριστά ότι είμαστε έξω από αυτό που εννοούν οι πολιτικοί ως λαό και απομονωμένοι. Πολλοί από εμάς μάλιστα βλέπουν το λαό ως ανίκανο και απαίδευτο αφού δέχεται να εκπροσωπείται από αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα. Ο καθένας μας ξεχωριστά, θεωρεί τα υπόλοιπα δέκα εκατομμύρια ανθρώπους ως ανίκανους να δουν το προφανές που εκείνος βλέπει. Κανείς μας όμως δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι μέσα σ’ αυτόν το λαό είναι και ο ίδιος, ότι όλοι αισθάνονται και σκέφτονται όπως αυτός, αλλά κανένας δεν μπορεί να αισθανθεί ένα μαζί με τον υπόλοιπο λαό, γιατί το καθεστώς δεν του επιτρέπει να έλθει σε επαφή μαζί του πέρα από τις κοινωνικές συνευρέσεις και τα καφενεία.
Σύμφωνα με την επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου «λαός είναι το σύνολο των πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου», δηλαδή αυτό που λέμε εκλογικό σώμα. Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο λαός δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτε άλλο από το σύνολο των πολιτών. Επομένως ο λαός δεν είναι κάποια υπερβατική δύναμη, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν οι πολιτικοί, αλλά λαός είμαστε όλοι μας και έχουμε δικαίωμα να απευθυνόμαστε προς όλους τους άλλους πολίτες και να παίρνουμε κοινές αποφάσεις ασκώντας λαϊκή κυριαρχία..
Αυτή τη δυνατότητα όμως, μας τη στερεί το ίδιο το Σύνταγμα, που υποβιβάζει τον πολίτη σε απλό περιστασιακό ψηφοφόρο, ενώ το μιντιακό σύστημα μας υποβιβάζει σε λαουτζίκο και σε “συνήθη υποζύγια”, δίνοντας έτσι μόνο στους εντολοδόχους των εξωθεσμικών συμφερόντων πολιτικούς τη δυνατότητα να κάνουν ανενόχλητοι πολιτικό παιχνίδι.
Ας πάψουμε λοιπόν να αισθανόμαστε απρόσωπος λαός και ας απαιτήσουμε να είμαστε πολίτες.  Σε μια πραγματική δημοκρατία, η έννοια “πολίτης” είναι πολιτικό αξίωμα του οποίου φορέας είναι συγκεκριμένη ανθρώπινη προσωπικότητα με δυνατότητα παρέμβασης, δυνατότητα διατύπωσης πρότασης και συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων και όχι η κενή ιδιότητα του απρόσωπου ψηφοφόρου.
Επομένως πρέπει να αλλάξουμε Σύνταγμα και μιντιακό σύστημα, γιατί μόνο έτσι θα απελευθερωθούμε. 
Πέτρος Χασάπης
  Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις