ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ

Του Λευτέρη Γκίνη

Μέρος δεύτερο

Στην προηγούμενη αναφορά μας είδαμε τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο μία ελάχιστη παγκόσμια η Elite, αυτή των τραπεζιτών, αντιμετωπίζει την παγκόσμια κοινωνία και τα έθνη.

Μια από τις πιο διαδεδομένες απορίες, που κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα είναι: «Μα γιατί κάνουν όλα αυτά», ενώ θα έπρεπε να αναρωτιούνται: «Με ποιόν τρόπο τα κάνουν όλα αυτά».

Αν όμως κατανοήσουμε τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται και ενώσουμε τα κομμάτια του πάζλ, τότε όλα γίνονται ξεκάθαρα.

Yuri Alexandrovich Bezmenov (επίσης γνωστός ως Thomas Schuman 1939 – 1993).

Ήταν δημοσιογράφος και πρώην πληροφοριοδότης της KGB ο οποίος αποστάτησε στον Καναδά.

Τον Bezmenov τον θυμόμαστε καλύτερα από τις αντικομουνιστικές διαλέξεις του την δεκαετία του 1980.

Υπάρχουν αρκετά για τον Bezmenov, αλλά επειδή δεν είναι της παρούσης, περιορίζομαι να κάνω μία απλή παρουσίαση.

Σε μία από αυτές τις διαλέξεις του, μας λέει ξεκάθαρα ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα τα οποία θα πρέπει να μείνουν καλά χαραγμένα στην μνήμη μας.

Ο πρώτος που ανέπτυξε θεωρία αλλά και την τακτική της υπονόμευσης ήταν ένας Κινέζος φιλόσοφος, σύμβουλος σε αυτοκρατορικά δικαστήρια, στην αυτοκρατορική αυλή της Κίνας, το όνομα του κυρίου αυτού ήταν Sun Tzu ο οποίος έζησε το 230πχ. Και είπε (μετά από μακρύ διαλογισμό):

<<Πώς να εγκαθιδρύσεις δικές σου κρατικές πολιτικές, σε εχθρικά κράτη>>.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου με ένα πολεμοχαρή τρόπο, είναι το πιο αντιπαραγωγικό, και βάρβαρο και αναποτελεσματικό, η πάλη δηλαδή σε ένα πεδίο μάχης (εδώ ελπίζω κατανοούμε ότι ο πόλεμος είναι φυσική συνέχεια της προσπάθειας εφαρμογής κρατικών πολιτικών).

Αν θέλεις να εγκαθιδρύσεις επιτυχώς τις κρατικές σου πολιτικές, το να αρχίζεις να παλεύεις είναι ο πιο ηλίθιος τρόπος για να πετύχεις τον σκοπό σου.

Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να μην χρειαστεί να παλέψεις καθόλου, αλλά να υπονομεύσεις οτιδήποτε έχει ηθική ή κοινωνική αξία στην χώρα του εχθρού σου, (χώρα στόχο) μέχρι τού σημείου που, η αντίληψη της πραγματικότητας του εχθρού σου να έχει διαστρεβλωθεί σε τέτοιο επίπεδο να μην σε αντιλαμβάνεται καν σαν εχθρό.

Να τον κάνει να πιστεύει πως το δικό σου σύστημα, οι δικές σου φιλοδοξίες, και οι δικές σου αντιλήψεις για την ζωή, ο δικός σου πολιτισμός, φαίνονται για τον εχθρό σου σαν η εναλλακτική λύση για όλα του τα προβλήματα (τα οποία εσύ έντεχνα έβαλες στα κοινωνικά του θεμέλια), αν όχι επιθυμητές τουλάχιστον εφικτές.

«Καλύτερα μπατίρης παρά νεκρός». Αυτός είναι ο υπέρτατος στόχος της υπονόμευσης.

Με αυτό μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου δίχως να πέσει ούτε μία σφαίρα.

Αυτή είναι ακριβώς η υπονόμευση, και απαρτίζεται από τέσσερις περιόδους:

1)      «Υπονόμευση».Το πρώτο στάδιο είναι αυτό της υπονόμευσης, είναι η διαδικασία της  «αποθάρρυνσης», το λέει και η λέξη «κατάπτωση του ηθικού», χρειάζεται από 15 έως 20 χρόνια για να αποθαρρύνεις μία κοινωνία, αλλά γιατί 15 με 20 χρόνια? Αυτό είναι το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για να επιμορφώσεις μία γενιά, μαθητών ή παιδιών, μια περίοδο ενός ανθρώπου που είναι αφιερωμένη στο διάβασμα και την διάπλαση του κόσμου του, της ιδεολογίας του, και της προσωπικότητάς του.

Τι περιέχει?

Επηρεασμό με διάφορες μεθόδους όπως, διείσδυση, προπαγάνδα, άμεσες επαφές κτλ σε διάφορα στάδια όπου η κοινή γνώμη δημιουργείται και διαμορφώνεται, παρατηρώντας μία κοινωνία βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλές τάσεις (ομάδες) μέσα της οι οποίες πηγαίνουν σε διάφορες και αντίθετες μεταξύ τους κατευθύνσεις από τις βασικές και ηθικές αξίες. Παραδείγματος χάριν, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, κλέφτες, βιαστές, ιδεαλιστές, ακραίοι, ομοφυλόφιλοι κ.λ.π. Αυτές λοιπόν τις τάσεις πρέπει για να τις εκμεταλλευθούν να τις καπιταλίσουν, να τις κάνουν δηλαδή να βλέπουν όλες σε έναν κοινό δρόμο χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται, αυτός είναι ο κύριος στόχος του υπονομευτή.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα ας πάρουμε το παράδειγμα της Ιαπωνικής πάλης Judo, όταν έχω απέναντί μου έναν σωματώδη αντίπαλο τον οποίο δεν μπορώ να αντιμετωπίσω «ευθέως», θα ήταν μεγάλη μου βλακεία να σταθώ μπροστά στο χέρι του που κατευθύνεται σ’ εμένα και να αντισταθώ. Τι κάνω λοιπόν; Παραμερίζω και αφήνω το χέρι του αντιπάλου να κατευθυνθεί εκεί που θέλει, επενεργώντας πλέον στην πορεία του αλλάζοντάς του κατεύθυνση προς την θέση η οποία με βολεύει καλύτερα. Έτσι λοιπόν και με τις κοινωνικές τάσεις της χώρας – στόχο τις αφήνω να πάνε όπου θέλουν επενεργώντας πλέον στην πορεία τους κατευθύνοντάς αυτές στην περιοχή που εγώ ελέγχω, έτσι λοιπόν και υπό αυτή την έννοια επενεργούμε:

1)      Στην θρησκεία

2)      Στην εκπαίδευση

3)      Στην κοινωνική ζωή

4)      Στην δομή εξουσίας

5)      Στις εργασιακές σχέσεις

6)      Στον νόμο και την τάξη

Αυτές είναι οι περιοχές εφαρμογής της υπονόμευσης.

Μείνετε μαζί μας, στην επόμενη ανάρτηση θα εξετάσουμε μία – μία τις πιο πάνω περιπτώσεις.

Συνεχίζεται………

Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις