Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Θυμάμαι που η γιαγιά μας συμβούλευε: «Να παραδέχεστε τα λάθη σας. Να ζητάτε συγγνώμη». Ο παππούς έλεγε: Ρε να είσαστε άντρες με φιλότιμο και λεβεντιά. Να πληρώνετε το τίμημα – όσο βαρύ και να’ναι για τα λάθη σας. Εσείς, όχι οι άλλοι. Τ’ακούτε;». Τ’ακούγαμε.
Μεγαλώνοντας διαπιστώσαμε πως πολύ άλλοι δεν τ’άκουσαν ή τα ξέχασαν.
Έτσι άλλος τα σπάει, κι άλλος πληρώνει. Όταν μάλιστα υπάρχει, για μερικούς, το : υπεράνω, το ακαταδίωκτο, η ασυλία, το ανεύθυνο, η ελευθεριότητα, η ασυδοσία, η αχαλιναγώγητη εξουσία, τότε εκείνοι (οι εξουσιαστές) κάνουν τα λάθη και εμείς (το πόπολο) τα πληρώνουμε . Η ανανδρία σε όλο της το μεγαλείο !
Ενδεικτικά παραδείγματα:
Μα στίβουν, στραγγαλίζουν όλους επειδή φτώχυνε (όχι βέβαια από μόνη της, αλλά από αυτούς τους ίδιους και τους ομοίους τους) η Χώρα. Και …. πρέπει να σωθεί. Πώς; Μα … με δικά μας χρήματα και θυσίες.
Δεν μπορούν να πιάσουν τους λαθρέμπορους και παγώνουμε εμείς, ή πεθαίνουμε από την αιθαλομίχλη.
Άλλος λοιπόν … κι άλλος πληρώνει. Τίμια, δίκαια, δημοκρατικά.
Περνάνε τα 18μηνα και βγαίνουν έξω επικίνδυνοι κακοποιοί.
Έρχονται – με κάθε επισημότητα και θόρυβο εορταστικό – ελικόπτερα παραλαμβάνουν βαρυποινίτες /δραπέτες και αποχωρούν, ανεμπόδιστα, ενώ οι συγκινημένοι, δεσμοφύλακες και οι κρατικοί λειτουργοί –Υπουργοί, και λοιποί «αρμόδιοι» δακρύζουν και χειροκροτούν (!) εξαιτίας του πρόωρου αποχωρισμού.
Έγκλειστοι τρομοκράτες παίρνουν άδειες και τις παραβιάζουν.
Οι φυλακές είναι απαίσιες, αναχρονιστικές, στιβάζουν υπεράριθμους εγκλείστους, λες και πρόκειται για σταύλο ζώων (!).