Καθώς απέχουμε μήνες από τις εκλογές οι πρωταγωνιστές πρέπει να καταθέσουν κάτι απλό: τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να ανανεωθεί η θητεία του ενός στην κυβέρνηση, ή θα πρέπει να πάρει τη θέση του ο άλλος.
Για την κυβέρνηση τα πράγματα είναι καθαρά: θα προσέλθει με τον απολογισμό της. Όπως και αν τον αξιολογεί κανείς είναι χειροπιαστά πράγματα: έργα, αποφάσεις, νόμοι, αριθμοί και στοιχεία -τα περισσότερα επικυρωμένα από την Ευρώπη και διεθνείς οργανισμούς. Ακόμη και ο Μητσοτάκης το αναγνωρίζει. Απλώς ισχυρίζεται ότι είναι λίγα. Πάντως δεν είναι λόγια.
Για τη ΝΔ είναι δύσκολο να βρεθεί κάτι συγκεκριμένο υπέρ της. Περισσότερο μιλούν για τη Βενεζουέλα, τα Εξάρχεια και τις Πρέσπες, παρά για τα προγράμματα που δεν έχουν. Ο προεκλογικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει νεφελώδης- ασαφής και παλαιοκομματικός. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει και για όλα “δεσμεύεται προσωπικά”. Αλλά επί του συγκεκριμένου τίποτε.
Αν προσπαθήσουμε να βγάλουμε ζουμί από τις σχοινοτενείς ομιλίες του σε κομματικά ακροατήρια και ΜΜΕ προκύπτει το εξής: η ΝΔ υπόσχεται δυο πράγματα σε περίπτωση που αναλάβει την κυβέρνηση: “ασφάλεια και τάξη’ και “καλοπληρωμένες δουλειές”. Και για τα δυο ο Μητσοτάκης “εγγυάται “ ο ίδιος – κάτι που μάλλον αφαιρεί παρά ενισχύει την υπόσχεση.
Εν πάση περιπτώσει για το πρώτο μπορεί να φαντασθεί ό,τι θέλει ο καθένας. Άλλωστε η ΝΔ έχει παρελθόν και σ’ αυτό τον τομέα.
Για το δεύτερο όμως δυσκολεύεται κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Αν είναι επίδειξη μείγματος λαϊκισμού-και κοροϊδίας, ή αν πρόκειται για πέπλο συγκάλυψης μιας πολιτικής που έχει άλλη ατζέντα και την κρύβει. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά όσων εκπέμπονται από την Πειραιώς:
Πρώτο: υποσχέσεις για λύσεις με… αέρα. Η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση, λόγω της χρεοκοπίας στην οποία την οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με ποικίλες κυβερνητικές συνθέσεις σε αντιπαράθεση και μεταξύ τους.
Με οποιαδήποτε κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια οι διαθέσιμοι πόροι θα είναι ορισμένοι και πεπερασμένοι. Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι το ύψος τους, αλλά η δικαιοσύνη στην κατανομή τους.
Πιστεύει κανείς ότι ο Μητσοτάκης έχει κατά νου τους πολλούς και τους περισσότερο πληγέντες από την κρίση στη διανομή; Ούτε ο ίδιος δεν το λέει. Αντίθετα δεν κρύβει σε ποιους και σε τι θα πάνε τα λεφτά που υπάρχουν.
Οι υποσχέσεις του για τους υπόλοιπους αφορούν τους πόρους που ΘΑ υπάρξουν. Υπόσχεται ότι θα λύσει το πρόβλημα με λεφτά που ΘΑ δημιουργήσει ο ίδιος. Μόνο που δεν εξηγεί πώς θα το κάνει και με ποιους θα το κάνει, ή γιατί δεν το κάνουν οι σημερινοί πέραν από την ανοησία “είναι εναντίον των επενδύσεων”.
Αν παραλείψουμε τις ικανότητες του ιδίου του Μητσοτάκη στη διαχείριση ας ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτούς που τον περιβάλλουν ή τον υποστηρίζουν και όποιος θέλει ας τον πιστέψει.
Οι θεωρίες ότι “θα κάνει μεταρρυθμίσεις”, ότι θα “αγοράσει αξιοπιστία” και ότι “ξέρει πώς να φέρνει επενδύσεις” είναι αέρας κοπανιστός.
Αυτή τη στιγμή σε κανένα επίπεδο της ΝΔ, σε κανένα γραφείο στην Πειραιώς και στα χέρια κανενός στελέχους της δεν υπάρχει το παραμικρό σχέδιο για οτιδήποτε. Ούτε ένας φάκελος. Μηδέν. Άλλωστε κανείς δεν γνωρίζει ποιος θα αναλάμβανε και τι αν κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ.
Η σημερινή ΝΔ δεν μπορεί να παράγει πολιτική γιατί παράγει μόνο επικοινωνία. Άρα για ποιο “πρόγραμμα” μιλάει; Ας βγει κάποιος να πει ότι αυτή τη στιγμή η ΝΔ επεξεργάζεται μια συγκεκριμένη λύση για ένα συγκεκριμένο τομέα. Κανένας. Δεν συμβαίνει τίποτε σ’ αυτό το επίπεδο. Γιατί στην πραγματικότητα ο Μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει. Ενδιαφέρεται να κυριαρχήσει.
Δεύτερο: οικονομία και κοινωνία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις στα επόμενα χρόνια πρέπει να κάνουν κρίσιμους και δύσκολους χειρισμούς που να συνδυάζουν την ανάγκη για περισσότερη ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου με την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, ομαλές πολιτικές εξελίξεις και ήρεμα νερά στις σχέσεις των πολιτών με το κράτος.
Γι’ αυτά, εκτός από γνώση, σχέδιο και βούληση να κινηθούν τα πράγματα μπροστά, απαιτείται και πολιτική ευαισθησία-, αν όχι και ιδεολογικός προσανατολισμός- ώστε αυτή η κίνηση να αποβεί υπέρ των πολλών. Διακρίνει κανείς τέτοια στοιχεία στην πολιτική συμπεριφορά Μητσοτάκη;
Οι Συριζαίοι μπορεί να κάνουν λάθη, αλλά έβαλαν πολλές πέτρες πάνω από άλλες. Έχουν ένα κριτήριο: η έξοδος από την κρίση να συνδυάζεται με ανακούφιση όσων έχουν πληγεί περισσότερο.
Το βλέπει κανείς αυτό στην πλευρά της ΝΔ; Διακρίνει κανείς πίσω από τις επιδιώξεις την πρόθεση να ενισχυθεί η κοινωνία; Δεν κρύβουν ότι πρώτα θα ενισχύσουν τους “επενδυτές” και αυτοί θα αναλάβουν τη μέριμνα για την κοινωνία.
Έτσι ακριβώς δεν το είπε μόλις προχθές στο CNN ο Μητσοτάκης; Έτσι δεν το είπε στους Ασφαλιστές; Στις …υποτροφίες που θα δίνουν, τάχα, τα ιδιωτικά ΑΕΙ δεν εναποθέτει την εκπαίδευση;
Όταν όλοι συμφωνούν ότι οι δαπάνες έχουν περιοριστεί στο έπακρο, είναι φανερό τι εννοεί ο Μητσοτάκης όταν μιλάει για “μεταρρυθμίσεις”, για “μικρό κράτος”, για “εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα” και για “επενδύσεις”; Και τι εννοεί και για ποιους το εννοεί.
Όποιος έχει μάτια βλέπει. Δεν είναι τυχαίο ότι γύρω του συσπειρώνονται ολιγάρχες, διαπλεκόμενοι “νταβατζήδες”, παλιοί προμηθευτές του δημοσίου, καιροσκόποι του παλιού καιρού, ακόμη και αλιτήριοι όλων των καταστάσεων.
Πιστεύει κανείς ότι αυτοί έχουν καμία έγνοια για την κοινωνία την οποία όταν δεν εκμαύλιζαν την καταδίκαζαν με την καταλήστευση του δημοσίου πλούτου;
Ποιος δεν βλέπει τους γόνους, τους καριερίστες, τους αποτυχημένους των ΜΜΕ, τους στρατολογημένους από μιντιάρχες που εισορμούν στην πολιτική με τα ψηφοδέλτιά της ΔΝΤ;
Ποιος από αυτούς ενδιαφέρεται για κάτι πέρα από συμφέρον του; Ποιον πείθουν ακόμη και για τις προθέσεις τους όταν υπάρχει η φωτογραφία της διαδρομής τους;
Π.χ. όταν λέει ο Κυριάκος ότι ‘έχει πάθος με την παιδεία και ιδιαίτερα τη δημόσια» ποιος δεν καταλαβαίνει ότι του υποδείχθηκε από ίματζ μέικερς να το λέει; Πότε και πού απέκτησε αυτό το πάθος, όταν δεν έχει περάσει ούτε απέξω από δημόσιο σχολείο;
Πιστεύει κανείς ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός, μπορεί ως Πρωθυπουργός να διατηρήσει το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο των τελευταίων χρόνων που επιτρέπει στη χώρα να έχει πολιτική σταθερότητα, να ψηφίζονται νόμοι -χωρίς να κατατέμνεται η κυβερνητική πλειοψηφία και να μην βρίσκεται η κοινωνία σε αναβρασμό- πέρα από αυτόν που δικαιολογούν οι σκληρές συνέπειες της κρίσης που ασφαλώς δεν προκάλεσε η σημερινή κυβέρνηση;
Ο Τσίπρας παρέλαβε τη χώρα χρεοκοπημένη, την κοινωνία αποδιαρθρωμένη και το πολιτικό σύστημα σε εξαχρείωση και έβαλε τα πράγματα σε ένα δρόμο. Μπορεί να έχει κάνει χίλια λάθη, αλλά όποιος βλέπει κανέναν καλύτερο να σηκώσει το χέρι. Το αποδεικνύει ένα απλό test drive στη ΝΔ.