Σύμφωνα με το μύθο στα νερά του οι Νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα έλουσαν το νεογέννητο Δία. Από εκεί πήρε και το όνομά του, Λούσιος. Και μπορεί να μην πρόκειται για ένα από τα πιο μεγάλα ποτάμια της χώρας, αφού πρόκειται για παραπόταμο του Αλφειού, με μήκος μόλις 23 χιλιομέτρων, όμως, είναι εντυπωσιακός και σίγουρα όμορφος λόγω του τοπίου που το περιβάλει.
Οι πηγές του βρίσκονται στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, κοντά στο χωριό Καλονέρι και νοτιότερα στην περιοχή της αρχαίας Θεισόας. Στο μεγαλύτερο μέρος του ποταμού οι όχθες του «στεφανώνονται» από κοφτερούς βράχους, που δεν επιτρέπουν το πέρασμα ανάμεσά τους. Έτσι όμως δημιουργήθηκε το πανέμορφο φαράγγι του, που προστατεύεται από το υπουργείο Πολιτισμού ως «περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου», με τη χλωρίδα και την πανίδα να συνυπάρχουν αρμονικά.
Το εντυπωσιακό φαράγγι, μήκους 15 χιλιομέτρων είναι μετά τη Δημητσάνα και το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Στις δύο πλευρές του βρίσκονται δύο ιστορικές μονές, η Μονή Φιλοσόφου και η Μονή Προδρόμου αναδεικνύει και τη θρησκευτική πτυχή του φυσικού αξιοθέατου της Αρκαδίας.
Η άγρια ομορφιά του φαραγγιού με τα απόκρημνα βράχια συνδυάζεται με πλούσια βλάστηση που γοητεύει τον επισκέπτη- το ποτάμι ενδείκνυται για διάφορα σπορ στο νερό ή στις όχθες του. Ανατολικά και βόρεια, τα έλατα αποτελούν απόληξη του δάσους του Μαινάλου.