Έλληνες ευεργέτες: Δημήτριος Μπερναρδάκης

Ο Δημήτριος Μπερναρδάκης (1799 – 28 Μαΐου 1870) ήταν Έλληνας έμπορος και ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου.

Γεννήθηκε στο Ταϊγάνιο της Ρωσίας το 1799. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπεναρδάκης, μητέρα του η Μαρία το γένος Αλφιεράκη. Η οικογένεια του πατέρα του αναγκάστηκε να καταφύγει και να εκπατριστεί στην Σμύρνη και από εκεί στην Ταϊγάνη της Ρωσίας, η δε της μητέρας του από την Πελοπόννησο στην Οδησσό.
Ο μικρός Δημήτριος πήγε στο Ελληνικό Σχολείο στο Ταϊγάνιο, αλλά η εκεί εκπαίδευση φαίνεται ότι δεν ήταν αναπτυγμένη. Λόγω του στρατιωτικού επαγγέλματος του πατέρα του είχε ο προνόμιο της ευγενικής καταγωγής και, αφού φοίτησε στην στρατιωτική σχολή, κατατάχτηκε στις τάξεις του ενεργού στρατού. Πήρε προαγωγή ως τον βαθμό του υπολοχαγού.
Σε ηλικία τριάντα χρονών αποσύρθηκε από τον στρατό και αποφάσισε να επιστρέψει στο Ταϊγάνιο κοντά στους γονείς του. Στο Ταϊγάνιο συνδέθηκε φιλικά με κάποια κυρία Βαφία, φιλάνθρωπη, και ερωτεύτηκε την ορφανή Άννα Κηπουρού. Τόσο η μητέρα του, όσο και η κυρία Βαφία εναντιώθηκαν στα σχέδια γάμου, που ο Δημήτριος αποφάσισε να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος για να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Παραιτήθηκε από τον στρατό και έπιασε δουλειά ως γραμματέας σε κατάστημα μονοπωλίου οινοπνευματωδών ποτών. Από εκεί και πέρα η τύχη του άλλαξε.
Έγινε πλούσιος και ζήτησε το χέρι της αγαπημένης του Αννας. Διεύθυνε τις επιχειρήσεις του αφεντικού του, Κούζεν, και μετά από μια τετραετία αποχώρησε από τον συνεταιρισμό παίρνοντας μερίδιο δύο εκατομμύρια φράγκα. Μέσα σε λίγο διάστημα πολλαπλασίασε την περιουσία του και έγινε ένας από τους πλουσιότερος κατοίκους της Πετρούπολης. Επειδή ποτέ δεν ξέχασε ούτε τις περιπέτειες που είχε περάσει όταν ήταν φτωχός, αλλά και ούτε αυτούς που του είχαν στο παρελθόν φανεί γενναιόδωροι, έγινε ευεργέτης σε όσους του ζητούσαν την βοήθειά του.
Δώρισε στην πατρίδα του μεγαλόδωρες οικονομικές ενισχύσεις, προώθησε σημαντικά την Ελληνική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου των Αθηνών, και την ανέγερση του Εθνικού Μουσείου. Με την δωρεά του αποπερατώθηκε το 1864 η οικοδόμηση και επισκευή του κτηρίου του Πανεπιστημίου, παίρνοντας την τελική του μορφή. Ίδρυσε δε και υποτροφίες για σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έκανε και δωρεές για τον εξοπλισμό της Εθνοφυλακής και την ανέγερση εκκλησιών.
Τελικά έχασε μεγάλο μέρος της περιουσίας του, όταν το 1865 οι συνθήκες χειροτέρεψαν. Απεβίωσε το 1870 στην Πετρούπολη.
wikipedia