Πανωλεθρία υπέστη η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα.

Πανωλεθρία υπέστη η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα. Από το αξιοπρεπές διψήφιο ποσοστό (15,41%), των προηγούμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, «βούλιαξε» στα ρηχά της μονοψήφιας ανυποληψίας (6,68%). 

Πρωτοφανές «επίτευγμα» του εκλεκτού της κομματικής καμαρίλας συντροφάκου, του αυτοπροσδιοριζόμενου σαν …μετρ των «συνθέσεων» και των ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων, που σε κάθε εμφάνισή του έκαιγε τον εγκέφαλο εκείνων που, εξ όσων τον άκουγαν, διαθέτουν τέτοιο …εργαλείο.

Σε περίοπτη θέση στο κάδρο της στρατηγικής ήττας η θεωρούμενη ιέρεια του εθνομηδενισμού, η φωνή του νεποτισμού και της πελατειακής συνείδησης τού ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαία, η μπολιασμένη με όσο βαθύ ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αντέξει.

Δεν είναι ορφανή, συνεπώς, η παταγώδης αποτυχία της δημοτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος στην Αχαική πρωτεύουσα. Απεναντίας, έχει πολλούς πατέρες, οι οποίοι  αντί να κρύβονται στα λαγούμια του καθεστωτισμού θα έπρεπε να απολογούνται για τον εξυπνακισμό, την ιδιοτέλεια, την ανεπάρκεια, την αλαζονεία, την αγένεια και, βεβαιότατα, τη θρασύτητα.

Ίσως, θα είχαν αποφύγει αυτό το κάζο αν είχαν διαβάσει Λέοντα Τολστόι. Ειδικότερα το σημείο όπου ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας τονίζει, πως «άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα, όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος….».

Αλλά, καθώς  φαίνεται, η ανοησία έχει μια σκοτεινή – σαγηνευτική πλευρά, όπως εκείνη της Σελήνης. Που θέλει περαιτέρω εξερεύνηση…