Όταν σύσσωμη η δημοσιογραφία στην Ελλάδα έγλειφε τον Μητσοτάκη αποκρύπτοντας την αλήθεια.
Γράφαμε λοιπόν συγκεκριμένα:
Άρχισαν τις θριαμβολογίες τα φιλοκυβερνητικά μέσα, διακινώντας ψευδώς ότι η Γαλλία θα επέστρεφε οριστικά την Μετόπη του Παρθενώνα μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Παρίσι. Μόλις κατάλαβαν ότι το κλεμμένο αρχαίο ελληνικό έργο τέχνης θα ερχόταν εδώ μόνο για μικρό χρονικό διάστημα λόγω της συμπλήρωσης των 200 χρονών από την εθνεγερσία, αντί να ζητήσουν ένα συγνώμη, συνέχισαν το ίδιο τροπάρι. Ότι ο δανεισμός της Μετόπης στους …ιδιοκτήτες της, είναι κι αυτό μεγάλη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη στο Παρίσι.
Απέκρυψαν όμως μία μικρή λεπτομέρεια. Ότι για να γίνει αυτό, η Γαλλία ζήτησε ως αντάλλαγμα την αποστολή των μπρούτζινων αγαλμάτων του αρχαιολογικού μουσείου για να εκτεθούν στο Λούβρο. Και ο κύριος Μητσοτάκης δέχτηκε!
Που είναι το εξοργιστικό; Ότι η ίδια συζήτηση είχε γίνει και το 2007 με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε. Και απορρίφθηκε διότι υπήρχαν σοβαρότατες ενστάσεις για την ασφάλεια των αριστουργημάτων κατά την μεταφορά τους.
Δηλαδή τα προσκείμενα μέσα στον κύριο Μητσοτάκη πανηγυρίζουν επειδή ο κύριος Μητσοτάκης δέχτηκε αυτό που δεν είχε δεχτεί – και δικαιολογημένα – ο Κώστας Καραμανλής.
Να πως στο γλείψιμο σκοτώνει την δημοσιογραφία.
