Ο Λέων Δ΄ ο Χάζαρος (25 Ιανουαρίου 750 – 8 Σεπτεμβρίου 780) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 775 έως το 780. Γιος του Κωνσταντίνου Ε΄ και της πριγκίπισσας των Χαζάρων Τσιτσέκα, γεννήθηκε το 750 και σε ηλικία ενός έτους στέφθηκε από τον πατέρα του συμβασιλεύς.
Ανατράφηκε σε εικονομαχικό περιβάλλον, παντρεύτηκε όμως το 770 την εικονόφιλη Ειρήνη την Αθηναία από την οποία απέκτησε το διάδοχό του Κωνσταντίνο ΣΤ’. Το 776 ο Κωνσταντίνος στέφθηκε με τη σειρά του συμβασιλεύς ώστε να εξασφαλιστεί από τις βλέψεις των ετεροθαλών αδελφών του Λέοντος.
Η πολιτική του Λέοντος σε σχέση με το ζήτημα των εικόνων υπήρξε αμφιλεγόμενη. Αφενός μεν προώθησε σε μητροπολιτικούς θρόνους ηγουμένους μοναστηριών και δέχτηκε τη χειροτονία του εικονόφιλου Παύλου του Κύπριου ως Πατριάρχη, από την άλλη πλευρά όμως τιμώρησε με δημόσια διαπόμπευση εικονόφιλους αξιωματούχους του παλατιού.
Στο αραβικό μέτωπο δεν ηγήθηκε προσωπικά κάποιας εκστρατείας. Τις επιχειρήσεις διηύθυνε ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Οι σχέσεις με του Βουλγάρους υπήρξαν ειρηνικές μετά τους μακροχρόνιους πολέμους του Κωνσταντίνου Ε΄. Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Τέλεριγ ασπάστηκε το Χριστιανισμό και παντρεύτηκε μια ξαδέλφη της Ειρήνης, η κίνησή του όμως αυτή δεν είχε ως συνέχεια τον εκχριστιανισμό του λαού του.
Ο πρόωρος θάνατός του έφερε στην εξουσία τη σύζυγό του Ειρήνη, ως επίτροπο του ανήλικου διαδόχου. Ως αυτοκράτορας δεν ήταν κακός, αλλά δεν είχε το χρόνο ούτε την έφεση για μεγάλα επιτεύγματα. Βασικά θεωρείται παράρτημα της γυναίκας του Ειρήνης από τη σκοπιά της οποίας γράφτηκαν οι μαρτυρίες για την βασιλεία του.