ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ με τα δύο παιδιά του ΠΕΤΡΟ και ΑΝΤΩΝΙΟ (ή Αντωνίνο)
Η ΑΓΙΑ ΡΑΪΣ, η παρθένος
ΟΙ ΟΣΙΕΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗ & ΠΟΛΥΞΕΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο παντοπώλης, Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο Νεομάρτυρας “εκ Μουσουλμάνων”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Μητροπολίτης Άργους, εθνοϊερομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ADAMNAN (Σκωτσέζος)
Αναλυτικά
ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ
Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την όδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αύτοϋ”1. Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: “Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ οπού θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει”. Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο. Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο πατέρας του, Ζαχαρίας, ήταν Ιερέας. Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος. Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως, λύθηκε η γλώσσα του και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη.
Ησαΐας μ’, 3.
Ευαγγέλιο Λουκά, α’ 5-8.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ή πρώην ου τίκτουσα, στείρα εύφράνθητι. Ιδού γαρ συνέλαβες, Ηλίου λύχνον σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα, πάσαν την οικουμένην, αβλεψία νοσούσαν. Χόρευε Ζαχαρία, έκβοών παρρησία Προφήτης του Υψίστου, εστίν ο μέλλων τίκτεσθαι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867) και ήταν γέρων στην ηλικία. Συνελήφθη από τους Αγαρηνούς, οι όποιοι εκείνη την εποχή εξουσίαζαν όλη την Αφρική και είχαν φτάσει μέχρι τη Σικελία. Τον οδήγησαν μπροστά στον θηριώδη άρχοντά τους, Αθραχίμ, στον όποιο μπροστά ο Άγιος ομολόγησε τον Χριστό με περίσσια τόλμη. Τότε ο άρχοντας αυτός τον φυλάκισε για πολλά χρόνια και επειδή έβλεπε ότι ο Ανδρέας επέμενε στην πίστη του, τον έβαλε μπροστά του σαν στόχο και καλπάζοντας το άλογό του, τον χτύπησε θανάσιμα με το κοντάρι του. Κατόπιν τον αποκεφάλισε και έτσι ο Ανδρέας έλαβε ένδοξα το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ με τα δύο παιδιά του ΠΕΤΡΟ και ΑΝΤΩΝΙΟ (ή Αντωνίνο)
Κατάγονταν από τις Συρακούσες της Σικελίας και υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Βασιλείου του Μακεδόνα (867). Όταν κατέλαβαν την Σικελία οι Αγαρηνοί, τον Ιωάννη με τους γιους του πήραν αιχμάλωτους και τους μόρφωσαν σύμφωνα με τη δική τους θρησκεία. Όταν μεγάλωσαν όμως, δεν ξέχασαν τη θρησκεία που τους είχε διδάξει ο πατέρας τους και έτσι λάτρευαν κρυφά τον έναν και αληθινό Θεό. Όταν το έμαθε αυτό ο θηριώδης αρχηγός των Αγαρηνών Αβραχίμ, εξαγριωμένος, επειδή τους είχε δώσει και μεγάλα αξιώματα, τους συνέλαβε και τους βασάνισε με τον πιο βάρβαρο και φρικτό τρόπο. Τελικά αφού τους έκοψε όλα τα μέλη του σώματός τους, τα δύο παιδιά παρέδωσαν την αγία ψυχή τους στον Θεό. Ο πατέρας τους παρέδωσε και αυτός ένδοξα τη ψυχή του στο Θεό, αφού ο βάρβαρος Αβραχίμ, έχωσε στο λαρύγγι του το ξίφος.
Η ΑΓΙΑ ΡΑΪΣ, η παρθένος
Καταγόταν από την πόλη Βάταν (ή Τάμαν) της Αιγύπτου και ήταν θυγατέρα κάποιου Πέτρου. Από 12χρονών έγινε μοναχή. Όταν κάποτε πήγε στην πηγή, μαζί με άλλες παρθένες, για να φέρει νερό, είδε πλήθος χριστιανών τους οποίους είχε δεμένους ο ηγεμόνας Λουκιανός. Τότε και αυτή πήγε και έσμιξε με το πλήθος αυτό. Ο δεσμοφύλακας τη συμβούλεψε να απομακρυνθεί για να μη χάσει τη ζωή της μαζί με τους υπόλοιπους. Η Αγία Ραΐς όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά με ευτολμία παρουσιάστηκε μπροστά στον ηγεμόνα, περιγέλασε τους θεούς του και τον έφτυσε κατάμουτρα, επειδή και αυτός ειρωνεύτηκε τον Χριστό. Αμέσως τότε τη βασάνισαν φρικτά και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
ΟΙ ΟΣΙΕΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗ & ΠΟΛΥΞΕΝΗ
Ήταν Ισπανίδες αδελφές και έζησαν στα μέσα του πρώτου αιώνα μετά Χριστόν, όταν Καίσαρ ήταν ο Κλαύδιος ο Α’. Η Ξανθίππη μαζί με το σύζυγό της, Πρόβο, διδάχτηκε τη χριστιανική θρησκεία και ήλθε σ’ αυτή από τον απόστολο Παύλο. Η Πολυξένη αφού πήγε στην Ανατολή, βαπτίστηκε από τον πρωτόκλητο απόστολο Ανδρέα. Και οι δύο αδελφές, εργάστηκαν για τη χριστιανική πίστη και οδήγησαν σ’ αυτή πολλές γυναίκες. Πέθαναν και οι δύο ειρηνικά σε προχωρημένη ηλικία, χωρίς να πάψουν μέχρι και την τελευταία τους πνοή να στηρίζουν τις ασθενικές ψυχές στη χριστιανική ελπίδα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο παντοπώλης, Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι
“… Εγώ χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφφίκια που μου τάζεις, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, τον Χριστό πιστεύω, για το όνομά του θα πεθάνω, Τούρκος δεν γίνομαι”. Αυτή ήταν η δυναμική απάντηση του νεαρού Νικολάου στον κριτή, όταν με πλεκτάνη προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν. Ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Καρπενήσι από γονείς ευσεβείς, που φρόντισαν και για τη δική του ευσέβεια και μόρφωση. Σε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Ταχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Τούρκος όμως, που του μάθαινε την Τούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την Τούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα. Όταν του είπαν ότι γίνεται Τούρκος, ο Νικόλαος αμέσως ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Η δυναμική απάντηση που έδωσε στον κριτή, έκανε τους Τούρκους να τον βασανίσουν μέσα στη φυλακή με τον πιο άγριο τρόπο. Παρόλα αυτά όμως, ο Νικόλαος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 1672 τον αποκεφάλισαν. Ήταν 15 χρονών. Το λείψανό του ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι της Παναγίας Χάλκης. Αργότερα η κάρα του Αγίου, μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου του Άγιου Όρους. (Η μνήμη του περιττά επαναλαμβάνεται από ορισμένους Συναξαριστές και την 23η Δεκεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο Νεομάρτυρας “εκ Μουσουλμάνων”.
Ό Άγιος αυτός νεομάρτυραςγεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου από γονείς Μουσουλμάνους. Ο πατέρας του ήταν Δερβίσης και Σέχης στο αξίωμα. Είκοσι χρονών, μπήκε και αυτός στο τάγμα των Δερβίσηδων. Αφού έκανε αρκετά χρόνια στα Ιωάννινα, πήγε στο Βραχώρι της Αιτωλίας, όπου κατοίκησε σ’ ένα οίκημα, που ονομαζόταν Μουσελίμ σεράϊ. Ξαφνικά όμως, άρχισε να ζει σαν χριστιανός, πέταξε τα ενδύματα του Δερβίση και ντύθηκε χριστιανικά. Έπειτα πήγε στην Ιθάκη, όπου δέχτηκε το άγιο Βάπτισμα με το όνομα Ιωάννης. Όταν επανήλθε στην Αιτωλία, παντρεύτηκε στο χωριό Μαχαλάς και έκανε το επάγγελμα του αγροφύλακα. Ο πατέρας του όμως, έστειλε απεσταλμένους να τον μεταπείσουν, αλλά αυτός τους έδιωξε. Τότε συλλήφθηκε από τον Μουσελίμη του Βραχωρίου, στον όποιο ομολόγησε με θάρρος το χριστιανικό του όνομα και την αγάπη του στον Χριστό. Βασανίστηκε ανελέητα. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 23 Σεπτεμβρίου 1814. Οι χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανό του και το έθαψαν σ’ ένα αγρόκτημα στο Βραχώρι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Μητροπολίτης Άργους, εθνοϊερομάρτυρας
Γρηγόριος Καλαμαράς Μητροπολίτης Αργους και Ναυπλίου (1810-1821), ανιψιός του προκατόχου του Γρηγορίου (1800-1810). Γεννήθηκε στην Αλαγονία Καλαμάτας. Χρημάτισε μητροπολίτης Ερυθρών και κατόπιν Πατρών (1780-1799). Υπό την ιδιότητα του “πρώην” εκλέχθηκε μητροπολίτης Ναυπλίου και Άργούς (1810). Το έτος 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικηφόρο Παμπούκη, ενώ βρισκόταν στην Ύδρα. Ο ίδιος έκαμε Φιλικούς τους προκρίτους της επαρχίας του. Η προεπαναστατική εθνική δραστηριότητα του Γρηγορίου έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους και γι’ αυτό, με διαταγή του καϊμακάμη της Τρίπολης, κλείστηκε μαζί με άλλους αρχιερείς στις φυλακές της πόλης και υπέφερε τα πάνδεινα, μέχρις ότου από τις κακουχίες, την ασιτία και τα πολύμηνα μαρτύρια πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ADAMNAN (Σκωτσέζος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “ΟΙ Αγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.