Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ο Αναχωρητής
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 150 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΥΦΩΝ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ και ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΩΝΙΑ
Η ΑΓΙΑ ΓΟΥΔΕΛΙΑ (ή Γοβδελία)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΟΒΔΕΛΑΑΣ, ΔΑΔΑΣ, ΚΑΣΔΟΟΣ & ΚΑΣΔΟΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑΣ, ο Νέος Οσιομάρτυρας, από τη Ρόδο.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ “Οι έν Στροφάσιν αναιρεθέντες” το 1530.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ εν τω Βραχωρίω Αγρινίου (+ 1786)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, του Ζαντόσκ (Ρώσος)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ο Αναχωρητής
Ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε “υπομονήν, πραότητα”. Γι’ αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο τον 5ο αιώνα, από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Τη μητέρα του έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον αρχιεπίσκοπο Κορίνθου, Πέτρο. Από ιερατικό γένος ο Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από ‘κει στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Κυριάκος επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση που έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά. Εκεί, 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου. Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι’ αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ο Κυριάκος, έφυγε από ‘κει και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Τελικά, πέθανε 107 χρονών και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή, που έδειχνε “πραότητα προς πάντας ανθρώπους”2. Πραότητα, δηλαδή, σ’ όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.
1. Α’ προς Τιμόθεον, στ’ 11 2. Προς Τίτον, γ’ 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ ήκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον, έπολιτεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε· συ γαρ εν ταις έρήμοις, προσχωρών θείω πόθω, σκίλλη πίκρα την πάλαι, πικράν γεύσιν άπώσω. Δίο Κυριακέ θεοφόρε, άξίως δεδόξασαι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 150 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Γνωρίζουμε μόνο ότι μαρτύρησαν στην Παλαιστίνη.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΥΦΩΝ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ και ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται γι’ αυτούς μόνο η φράση: “ή σύναξις τούτων τελείται πλησίον της Αγίας Άννης εν τω Δευτέρω”.
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΩΝΙΑ
Μαρτύρησε δια ξίφους. Μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν και τη μνήμη της Όσιας Αναστασίας της ασκήτριας.
Η ΑΓΙΑ ΓΟΥΔΕΛΙΑ (ή Γοβδελία)
Ήταν Περσίδα χριστιανή απόστολος, που κατάφερε να φέρει πολλούς απίστους στο δρόμο της δια Χριστού σωτηρίας. Έζησε τον τέταρτο μετά Χριστόν αιώνα, όταν βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Σαπώρ. Επειδή δυναμικά εκτελούσε το Ιεραποστολικό της έργο, τη συνέλαβαν και την έκλεισαν για πολλά χρόνια στη φυλακή. Οι εκεί κακοπάθειές της υπήρξαν φοβερές. Μόνο η θεία χάρη την ενίσχυσε, ώστε να κατανικήσει την υγρασία, το σκοτάδι και τις συχνές στερήσεις ακόμη και του νερού. Αλλά όλα αυτά τα μακροχρόνια βάσανα, δεν ελάττωσαν καθόλου τη φωτιά της πίστης και τη φλόγα της γενναιότητάς της. Κατόπιν της έγδαραν το κεφάλι, χωρίς να υποκύψει η καρτερία της. Τελικά πέθανε με σταυρικό θάνατο.
(Πιστεύεται εδώ ότι με την πάροδο του χρόνου, έγινε σύγχυση μεταξύ των Συναξαριακών πηγών. Δηλαδή, ο παρακάτω Άγιος Γοβδελαάς έγινε, από λάθος αντιγραφές, Γουδελία ή Γοβδελία με πανομοιότυπη βιογραφία. Ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι πράγματι υπήρξε μάρτυς Γουδελία, που μαρτύρησε δια ξίφους χωρίς άλλα βιογραφικά στοιχεία, που όμως είναι περισσότερο πιθανό και αποδεκτό).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΟΒΔΕΛΑΑΣ, ΔΑΔΑΣ, ΚΑΣΔΟΟΣ & ΚΑΣΔΟΑ
Ό Γοβδελαάς ήταν γιος του βασιλιά των Περσών Σαβωρίου. Ήλθε στη χριστιανική πίστη από τον Δάδα, που ήταν μεγιστάνας και είχε μεγάλα αξιώματα στην αυλή του παλατιού του Σαβωρίου. Όταν έμαθε το γεγονός ο Σαβώρ, συνέλαβε τον Δάδα και τον γιο του Γοβδελαά, και τους πρόσταξε να θυσιάσουν στο θεό ήλιο. Επειδή όμως οι Άγιοι αρνήθηκαν, τον μεν Δάδα τεμάχισε ζωντανό και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, τον δε γιο του Γοβδελαά υπέβαλε σε φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια. Στο τέλος έγδαρε το κεφάλι του, έκοψε τα μέλη του και κέντησε το σώμα του με μυτερά καλάμια. Έτσι παρέδωσε και αυτός τη μακάρια ψυχή του στο Θεό. Ο Κασδόος ήταν συγγενής του βασιλιά Σαβωρίου και επειδή έγινε χριστιανός ο Σαβώρ τον έγδαρε ζωντανό με ξύλινο σπαθί. Η Κασδόα ήταν κόρη του βασιλιά Σαβωρίου και αδελφή του Αγίου Γοβδελαά. Αυτή είχε επισκεφθεί στη φυλακή τον αδελφό της, ο όποιος κατάφερε και την έκανε χριστιανή. Όταν το έμαθε και αυτό ο Σαβώρ, τη συνέλαβε και επειδή δεν μπόρεσε να μεταστρέψει το φρόνημα της, τη βασάνισε σκληρά μέχρι θανάτου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑΣ, ο Νέος Οσιομάρτυρας, από τη Ρόδο.
Ήταν γιος Ιερέα από τη Ρόδο. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους ότι έβρισε τον Μωάμεθ. Αμέσως συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στις αρχές όπου τον εκβίαζαν να εξωμόσει. Ο Μαλαχίας έδειξε μεγάλο θάρρος, με το όποιο εξήγειρε την οργή των Τούρκων, οι όποιοι αφού τον μαστίγωσαν, τρύπησαν τους αστραγάλους του και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Μετά από μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, οδηγήθηκε ο μάρτυρας έξω από την πόλη, όπου σουβλίστηκε και κάηκε πάνω σε αναμμένη φωτιά. Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στις 29 Σεπτεμβρίου 1500.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ “Οι έν Στροφάσιν αναιρεθέντες” το 1530.
Κανένας Συναξαριστής δεν αναφέρει τη μνήμη τους. Μαθαίνουμε γι’ αυτούς από την Ακολουθία τους, ποίημα του Παχωμίου Ρουσσάνου, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: “Ακολουθία ψαλλομένη εις τους οσίους πατέρας τους εν Στροφάσιν άναιρεθέντες και εις άπαντος τους παραπλήσιον τέλος λαχόντας”.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ, εν τω Βραχωρίω Αγρινίου (+ 1786)
Η ημερομηνία του μαρτυρίου τους δεν αναφέρεται πουθενά. Βλέπε σχετικά βιογραφικό σημείωμα Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, του Ζαντόσκ (Ρώσος)
(Δια Χριστόν σαλός)