Πιερ Κορνέιγ – «Ο ιδρυτής της γαλλικής τραγωδίας»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Πιέρ Κορνέιγ (Pierre Corneille, παλιά απόδοση του ονόματός του στα ελληνικά «Πέτρος Κορνήλιος», 6 Ιουνίου 1606 – 1 Οκτωβρίου 1684) ήταν Γάλλος τραγικός ποιητής, ένας από τους τρεις μεγάλους (με τον Μολιέρο και τον Ρακίνα) Γάλλους δραματουργούς του 17ου αιώνα.

Ονομάστηκε «ο ιδρυτής της γαλλικής τραγωδίας» και παρήγε έργα για περίπου σαράντα χρόνια.
Καταγόμενος από αστική οικογένεια δικαστών, σπούδασε νομικά κι έγινε δικηγόρος, ασχολήθηκε δε, όπως και πολλοί σύγχρονοι συνάδελφοί του, με τη λογοτεχνία. Έγραψε αρχικά κωμωδίες και κωμικοτραγωδίες (tragi-comédies), εκ των οποίων ο Σιντ, παρά τις εχθρικές κριτικές, υπήρξε ένας θρίαμβος.
Απόγειο του ταλέντου του θεωρούνται οι ιστορικές του τραγωδίες (Οράτιος, Κίννας, Πολύευκτος, Ροδογύνη, Ηράκλειος, Νικομήδης). Το 1652, αποθαρρυμένος από τις κριτικές ενός έργου του, αφοσιώθηκε στην μετάφραση της Μίμησης του Χριστού, έργου αποδιδόμενου στον Θωμά εκ Κέμπης. Επανήλθε στο θέατρο το 1659 και έγραψε αρκετά έργα ακόμη. Το 1674 αποσύρθηκε οριστικά.
Έργα
Δράματα
Mélite (1629) κωμωδία
Clitandre ou l’Innocence persécutée (Κλιτάντρ ή αθωότητα καταδιωκομένη, 1630–31) τραγικο-κωμωδία
La Veuve ou Le Traître trahi (Η Χήρα ή Ο προδομένος προδότης, 1631) τραγικο-κωμωδία
La Galerie du Palais (Ο διάδρομος του παλατιού, 1631–32) κωμωδία
La Suivante (Η υπηρέτρια, 1634)
La Place royale ou l’Amoureux extravagant (Η Πλας Ρουαγιάλ ή Ο παράλογος εραστής, 1633–34) κωμωδία
Médée (Μήδεια, 1635) τραγωδία
L’Illusion comique (Η κωμική πλάνη, 1636)
Le Cid (Ο Σιντ, 1637) τραγικο-κωμωδία ― ελλην. μετάφρ. Κώστας Βάρναλης (“Θέατρο” [Νίτσου], τεύχος 12
Horace (Οράτιος, 1640)
Polyeucte (Πολύευκτος, 1642)
La Mort de Pompée (Ο θάνατος του Πομπήιου, 1643) τραγωδία
Cinna (Κίννας, 1643)
Le Menteur (Ο ψεύτης, 1643)
Rodogune (Ροδογύνη, 1644)
La Suite du Menteur (Η Συνέχεια του Ψεύτη, 1645)
Théodore (Θεοδώρα, 1645)
Héraclius (Ηράκλειος, 1647)
Don Sanche d’Aragon (Δον Σάντσος της Αραγώνος, 1650)
Andromède (1650)
Nicomède (1651)
Pertharite (1651)
Œdipe (Οιδίπους, 1659)
Trois Discours sur le poème dramatique (Τρεις λόγοι για το δραματικό ποίημα, 1660)
Toison d’or (Το χρυσόμαλλο δέρας, 1660)
Sertorius (Σερτώριος, 1662) τραγωδία
Othon (1664)
Agésilas (1666)
Attila (1667)
Tite et Bérénice (Τίτος και Βερενίκη, 1670)
Psyché (Ψυχή, 1671) τραγικό μπαλέτο (με τον Μολιέρο και τον Φιλίπ Κινώ. Ο Κορνέιγ ποτέ δεν το συμπεριλάμβανε στα έργα του)
Pulchérie (Πουλχερία, 1672) ηρωική κωμωδία
Suréna (Σουρήνας, 1674) τραγωδία
διάφορα
L’Imitation de Jésus-Christ (Η Μίμηση του Χριστού, 1656) μετάφραση από τα Λατινικά
Discours du poème dramatique (Λόγος περί του δραματικού ποιήματος, 1660)
Discours de la tragédie (Λόγος περί της τραγωδίας)
Discours des trois unités (Λόγος περί των τριών ενοτήτων) [των Αριστοτελικών – τόπου, χρόνου, δράσης]
wikipedia

ΔΗΜΟΦΙΛΗ