Δεν μπορούσα να βρω δουλειά ούτε να καθαρίζω σκάλες! Η πιο μεγάλη δυσκολία ήταν ότι δεν είχα να φάω. Φαντάσου ότι για τρεις μήνες έτρωγα δημητριακά πρωί μεσημέρι βράδυ. Η πρώτη δουλειά που έκανα στην Αθήνα ήταν να καθαρίζω τραπεζάκια σε ένα μπαράκι.
https://youtu.be/6oZ9GvKDvmY
Έπαιρνα 2 ευρώ την ώρα, τίποτα, αλλά ήταν το φαγητό μου αυτό. Ο παππούς μου με βοηθούσε κρυφά από όλους, μου έστελνε 100 ευρώ τον μήνα. Ο θείος μου ήταν ο μόνος που με βοήθησε ψυχολογικά. Μου έλεγε «θα μείνεις εκεί, δεν θα γυρίσεις πίσω με τίποτα!
Δεν υπήρχε τότε μετρό και έπρεπε να πάω ή με ταξί ή με τα πόδια, από το Γκάζι στο Κουκάκι. Έπαιρνα 23 ευρώ και το ταξί έκανε 10, οπότε ξεκινάω το περπάτημα. Κάπου εκεί στο Θησείο, γονατίζω, δεν μπορώ άλλο και κάνω οτοστόπ. Σταματάει ένα σκουπιδιάρικο και με πήρε το σκουπιδιάρικο.