Μια ζωή στον στόχο πυραύλων…

Ισραήλ και Γάζα… Η στοχευμένη πυραυλική επίθεση εναντίον στρατιωτικού στελέχους της Τζιχάντ στη Γάζα πυροδότησε νέο κύμα πυραυλικών επιθέσεων και από τις δύο πλευρές. Για τους κατοίκους σημαίνει καθημερινό παιχνίδι με το θάνατο.

Τις τελευταίες δύο ημέρες η Λότεμ Οβάντια τις πέρασε στο καταφύγιο του νοσοκομείου Μπαρζιλάι στην πόλη Ασκελόν, μια παραθαλάσσια πόλη νότια του Ισραήλ. «Μεταφέραμε τα πάντα από τον 4ο όροφο στο καταφύγιο», διηγείται η νοσοκόμα που εργάζεται στα επείγοντα της καρδιολογικής κλινικής. «Δεχόμαστε συνεχώς πυραύλους, δεν γινόταν αλλιώς. Μέχρι να περάσει αυτός ο πόλεμος, εδώ θα μείνουμε».
Κάθε φορά που η κατάσταση ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Γάζα κλιμακώνεται, μεταφέρεται ό,τι υπάρχει στους πάνω ορόφους του νοσοκομείου στην ασφάλεια του καταφυγίου. Η Ασκελόν βρίσκεται μόλις 15 λεπτά με το αυτοκίνητο από την αποκλεισμένη Γάζα, στην εμβέλεια πυραύλων μικρού βεληνεκούς που ρίχνουν οι Παλαιστίνιοι μαχητές.
Συνεχής ο φόβος
Βέβαια, πολλές εξουδετερώνονται από το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας Iron Dome, αλλά ο κίνδυνος παραμένει μεγάλος. Η συχνότητα των σειρήνων που ουρλιάζουν, δεν διευκολύνει την κατάσταση. «Είναι στρεσογόνο. Όταν είμαι εδώ, φροντίζω τους ασθενείς μου και παράλληλα αγωνιώ για τα παιδιά μου στο σπίτι, επειδή δεν υπάρχει χώρος ασφάλειας στο σπίτι μας», λέει η Οβάντια, που ζει σε ένα Moshav κοντά στην Ασκελόν.
Ο επισκέπτης Ανατόλι Ασουρός κάθονταν στην καφετέρια του νοσοκομείου, όταν ήχησαν οι σειρήνες. Γρήγορα μπαίνει στο χώρο ασφαλείας του κτιρίου. Στην Ασκελόν διαθέτει κανείς 30 δευτερόλεπτα για να αναζητήσει καταφύγιο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του στρατού. «Αυτή η κατάσταση δε συνηθίζεται», λέει ο Ασουρός, που μόλις έγινε πατέρας. Στην πραγματικότητα μένει στη γειτονική Σντερότ, όπου την περασμένη Τρίτη δεν σταμάτησαν να ηχούν οι σειρήνες. «Έχουμε άγχος, γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα χτυπήσουν οι πύραυλοι, κι αν θα μας προειδοποιήσουν έγκαιρα οι σειρήνες».
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στην πόλη της Γάζας, σε έναν διαφορετικό κόσμο, ο Αϊμάν Μαγκάνις ανησυχεί για την οικογένειά του. Στη Γάζα δεν υπάρχουν προστατευμένοι χώροι για τον άμαχο πληθυσμό. Ο νεαρός πατέρας ήταν να μετακομίσει, όταν ξέσπασε και πάλι βία. «Φοβάμαι το συναίσθημα ότι δεν μπορώ να προσφέρω ασφάλεια στα τρία παιδιά μου, την οικογένειά μου, από τους βομβαρδισμούς» λέει. «Παίζω με τα παιδιά μου για να ξεχνούν τους ήχους των εκρήξεων». Το 2009 στο πρώτο πόλεμο στη Γάζα, σκοτώθηκε ο πατέρας του από βόμβα. Μετά από τρεις πολέμους και μικρότερες σε διάρκεια πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στη Χαμάς, που ελέγχει τη λωρίδα της Γάζας, και το Ισραήλ, τα νεύρα των ανθρώπων έχουν σπάσει.
Ζήτημα χρόνου η νέα στρατιωτική κλιμάκωση
Η νέα κλιμάκωση ξεκίνησε το πρωί της περασμένης Τρίτης, όταν ο Μπάμπα Αμπού αλ Άτα, διοικητής του στρατιωτικού βραχίονα της ισλαμιστικής Τζιχάντ, σκοτώθηκε από στοχευμένη πυραυλική επίθεση των Ισραηλινών. Μαζί του πέθανε και η γυναίκα του. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου χαρακτήρισε τον Αμπού αλ Ατα ως ωρολογιακή βόμβα και είπε ότι ήταν ο εγκέφαλος πολλών πυραυλικών επιθέσεων κατά του Ισραήλ και άμεση απειλή για τη χώρα. Ακολούθησαν αντίποινα από τη μικρή αυτή ακραία ισλαμιστική οργάνωση.
Αρκετοί ισραηλινοί σχολιαστές θεωρούν άτι η συγκυρία της εξόντωσης του Παλαιστίνιου ισλαμιστή είναι δύσκολη, γιατί το Ισραήλ βρίσκεται σε πολιτική κρίση. Ο Μπένι Γκαντς, ο ίδιος πρώην στρατιωτικός, διαθέτει λιγότερο από μια εβδομάδα για να συγκροτήσει κυβέρνηση συνασπισμού.
Είχε προηγηθεί μια σχετικά ήρεμη φάση μερικών μηνών, όταν πολύ ξαφνικά ξεκίνησαν οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί κατά του αξιωματούχου της Τζιχάντ. Τα σχολεία στο νότιο Ισραήλ έχουν κλείσει, τα τραίνα σταμάτησαν, ακόμη και τα καταστήματα έπρεπε να κλείσουν. Σε αντίθεση με τα όσα ίσχυαν μέχρι τώρα, αυτήν τη φορά οι ισραηλινές αρχές ασφάλειας έριξαν την ευθύνη στη Τζιχάντ και όχι τη Χαμάς.
Η εκεχειρία έπειτα από διαμεσολάβηση της Αιγύπτου δεν φαίνεται να κρατά. «Αυτή η τρέλα πρέπει να σταματήσει», λέει η Αϊμάν Μαγκάμις. Η αισιοδοξία της έχει εξαντληθεί. Το ίδιο σκεπτική είναι και η Λότεμ Οβαντία, η νοσοκόμα στην Ασκελόν. «Είναι μια τρομερή αίσθηση, δεν μπορεί να γίνει ρουτίνα η βία». Και στις δύο πλευρές θεωρούν ότι μία νέα στρατιωτική κλιμάκωση είναι ζήτημα χρόνου.
Τάνια Κρέμερ/dw
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
dw