“ή ταν ή επί τας”.
Οι υψηλές αξίες, τα ιερά και τα όσια ήταν ΥΠΕΡΑΝΩ, για τον γενάρχη του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Πολιτισμού, ΌΜΗΡΟ.
.
Πριν από καιρό, σε ανύποπτο χρόνο, όπως συνήθως λέγεται, είχα γράψει το άρθρο “Ο Όμηρος έβριζε υπέροχα”.
.
Με αφορμή τα περί ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ των τελευταίων ημερών, να πω
συμπληρωματικά:
.
Η “βρισιά” παράγεται ΤΥΠΙΚΑ από την λέξη “ύβρις” (=αλαζονεία έναντι των θεών, για τους προγόνους μας).
Παρόλ’ αυτά οι δύο λέξεις (βρισιά / ύβρις), ΔΕΝ είναι…. (ακριβώς) συνώνυμες.
.
Η λέξη ύβρις (στην ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ “εξ-ύβριση”) είναι
συνώνυμη της “βλασφημίας” ή της “αμαρτίας”(όπως εννοείται σήμερα).
.
Σημείωση: Η βλασφημία ταυτίζεται με την συνήθη βρισιά, μόνο όταν εκφέρεται με “τ” (βλασΤήμια ή βλασΤημιά). Λ.χ σε εκφράσεις του τύπου: “βλαστήμησε την ώρα και την στιγμή….”.
.
Τερτίπια της γλώσσας.
Είπαμε “περίεργες διαδρομές της γλώσσας” (σχετικό βίντεο στο youtube).
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Απόλυτο ΔΕΝ είναι τίποτα στην γλώσσα, επειδή η νοηματοδότηση ΚΑΘΕ
λέξης είναι προσωπικός ΣΥΝΕΙΡΜΟΣ του καθενός, ΠΕΡΑ από τα κοινά βασικά
νοούμενα.
.
Κλείνοντας αυτήν την πρόχειρη ετυμολογική εισαγωγή να πω:
Για την διαφορά “βρισιάς” (πρόσκαιρο χυδαίο απαξιωτικό ξέσπασμα- εκτόνωση οργής κλπ) με την “βλασφημία” (…ιερών και οσίων), μπορεί κάποιος να δει ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις στο διαδίκτυο.
.
Ως προς τον ΌΜΗΡΟ.
Όντως στον Όμηρο υπάρχει πλούσιο ΥΒΡΕΟΛΟΓΙΟ. Έδωσα άλλωστε αρκετά παραδείγματα στο άρθρο. Όμως Βρισιές. Όχι βλασφημίες
.
Όπως βλέπουμε σ’ αυτά ο ιδιοφυής Έλληνας Ποιητής:
.
Αποφεύγει: Βρισιές με ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ απαξιωτικά υπονοούμενα. Μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Λ.χ “γύναιο” η Εριφύλη, που πρόδωσε τον άνδρα της για ένα… περιδέραιο / “παρθενοπίπης”, δηλαδή “λάγνος”, “ματάκιας”, ηδονοβλεψίας νεαρών κοριτσιών ο Πάρης, καθώς και τα υπονοούμενα του Οδυσσέα στον Θερσίτη ή του Ευρύμαχου στον ζητιάνο ή του Θερσίτη στον Αχιλλέα. Ίσως και η (συχνή) λέξη “κυνώπις”.
.
Αποφεύγει: Την εξύβριση θεών και θείων (θεϊκών) αξιών και πραγμάτων, κάτι που χαρακτηρίζεται ως βλασφημία
.
Αποφεύγει: βρισιές πατρίδας, καταγωγής (γενεαλογίας), ΓΟΝΙώΝ και γενικά
συγγενικών σχέσεων.
.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.
Θέλω να πιστεύω ότι και με το σημερινό σημείωμα, δίνεται ολοκληρωμένη και σωστή (!) εικόνα για το Ομηρικό υβρεολόγιο, το οποίο, όπως φαίνεται, συμφωνούμε ή όχι, είναι μεν βασική παράμετρος της ΟΜΗΡΙΚΗΣ αφήγησης, αλλά μόνο ως στιγμιαίο κυρίως (λόγω οργής) διαπροσωπικό γεγονός.
.
Γι’ αυτό, παρά την συχνότητά του, δεν επηρεάζει στο ελάχιστο την ποιότητα του Ομηρικού λόγου
