ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΛΥΡΙΚΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ…ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΚΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ…;

(37) Στα φυλακισμένα μνήματα, οδηγούν τα μονοπάτια της Λευτεριάς.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΛΥΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.
ΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΤΙ Η ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,
στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,
τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε
και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά,
χώματα, το πόδι δεν επάτησε,
για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει,
φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει.
Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε,
στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει,
ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,
αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι…..
Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,
μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,
που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,
από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,
μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,
σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας.
Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,
στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα».
Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,
στα μνήματα τα φυλακισμένα,
σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,
την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,
τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε.
Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,
αναφυλλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,
λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,
θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο
καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων.
Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,
π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια,
π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν..,
ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν,
όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν.
Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς,
που τις τελευταίες τους στιγμές,
στα χείλια είχαν και υμνούσαν….
Και όταν αδελφέ Έλληνα,
στην Ελλάδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε,
« Ω Ξειν αγγέλλειν….,
ότι η Κύπρος εγκαταλείφθηκε,
ποτέ της δεν λιποψύχισε και δεν ηττήθηκε!
Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,
..τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…»,
πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,
μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,
των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,
στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος…..
Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.
Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,
ποτέ της δεν ελύγισε
βάρβαρους κατακτητές,
ποτέ της δεν προσκύνησε!
Μισοσβησμένα συνθήματα,
ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,
διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,
θα συναντούσες.
Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις,
θυσία απ΄ τον Κάλχα,
σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,
μαζί με τa προδομένα όνειρα χαθήκαν.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ – WWW.LEDRASTORY.COM
Αποκατάσταση Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΛΥΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.
ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Η ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ……
Τις πρώτες πρωινές ώρες στις,
Είκοσι του Ιούλη 1974,
η αιματόβρεκτη Κύπρος έγινε θυσία,
Ατέλειωτος και ορμητικός,
ο ματωμένος χείμαρρος,
απ΄ την Κύπρο την ματωμένη,
εις την Ελλάδα έφτασε,
την χούντα στα τάρταρα παρέσυρε,
εξοστράκισε, φεύγοντας ντροπιασμένη.
Νέα κυβέρνηση, Εθνικής Ενότητας,
με τον Καραμανλή πρωθυπουργό.
Η μάνα μας πανηγύριζε και με το δίκιο της……..
για της Δημοκρατίας την έλευση,
μετά από εφτά τσιμεντένια χρόνια.
Η επιστροφή του νέου Πρωθυπουργού,
οι εθνικοί πανηγυρισμοί,
την τραγωδία της Κύπρου,
επισκίασαν και αφέθηκε …μονάχη.
Οι σύμμαχοι Χριστιανοί
τας χείρας ένιψαν,
και άλλοι τας χείρας έτριψαν.
Από χέρι σύγχρονου «Κάλχα»,
θυσιάστηκαν πλέον, σε ελληνικό βωμό,
αυτοί οι Έλληνες αδελφοί Κύπριοι.
οι ομόθρησκοι, οι όμαιμοι, οι ομόγλωσσοι,
για της μάνας Ελλάδας την Δημοκρατία,
όχι όμως και για της Ελληνικής,
Κύπρου την Ελευθερία.
«Η Κύπρος δεν ηττήθηκε, αλλά ηρωικά αντιστάθηκε και εγκαταλείφθηκε…..»
Δεν «ηττηθήκαμε» αδέλφια Έλληνες,
όπως δεν ηττήθηκαν του Λεωνίδα οι τριακόσιοι.
Ελληνικές Θερμοπύλες κι΄ εμείς, φυλάξαμε.
Οι Κυπραίοι, αυτ΄ οι ατίθασοι,
μακρινοί Έλληνες, μ΄ αυτοθυσία,
αγωνίστηκαν άοπλοι και μόνοι.
Με Ελληνικές σημαίες πολεμούσαν
και όταν έπεφταν ηρωικά μαχόμενοι,
τον Εθνικό Ύμνο τραγουδούσαν.
Την «Ένωση» είχαν στο μυαλό,
απατηλό όνειρο ήταν και αυτό.
Μαζί τους, μια χούφτα Έλληνες,
αδελφοί, ηρωικά αγωνιστήκαν,
τιμώντας ένδοξα, την Ελληνική ιστορία,
στα ματωμένα Κυπριακά χώματα.
Και αυτοί, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα Έλληνες,
στις Θερμοπύλες, της Κύπρου,
εγκαταλείφθηκα και ποτέ τους δεν τιμήθηκαν….
Αυτά αδελφοί Έλληνες περί της «μακρινής», ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.
Μπροστά στην λαίλαπα την Τουρκική,
μια στάλα ήταν η Κύπρος η Ελληνική,
Δαυίδ, χωρίς σφεντόνα και κοτρόνες,
μόνος, κατά του πανίσχυρου Γολιάθ….
Και έπεσαν όλοι ηρωικά μαχόμενοι,
υπέρ πίστεως και πατρίδος……
«Ω ξείν αγγέλλειν τοις «Κυπρίοις»,
ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι….».
Μερικές ενδεικτικές επικές φωτογραφίες, προς υπενθύμιση των ολίγων, που την Ελληνική Κύπρο εγακατέλειψαν…



ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ – www.ledrastory.com