Βασίλειος Σαχίνης – Ο ηγέτης της βορειοηπειρωτικής αντίστασης που εκτέλεσαν οι Αλβανοί

Ο Βασίλειος Σαχίνης (1894 – 17 Νοεμβρίου 1943) υπήρξε ο ηγέτης της βορειοηπειρώτικης αντίστασης (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου), που οργανώθηκε μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Βόρειο Ήπειρο (1942-1943).

Γεννήθηκε το 1894 στη Δούβιανη της Δρόπολης (νότια του Αργυροκάστρου). Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του και στη συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας του. Εκεί έπειτα από εισαγωγικές εξετάσεις έγινε δεκτός στην Ροβέρτειο Σχολή.
Λόγω των Βαλκανικών Πολέμων αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του και να επιστρέψει οικογενειακώς τo 1913 στην πατρίδα του. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα συμμετείχε ως ειδικός γραμματέας στην προσωρινή κυβέρνηση της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου και χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο της επαναστατικής κυβέρνησης, Ζωγράφο, ως διερμηνέας.
Με την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων στα εδάφη της Βόρειας Ηπείρου, διορίστηκε δάσκαλος ελληνικών σε γυμνάσιο του Αργυροκάστρου, θέση που κράτησε ως το 1916 όταν η περιοχή κατελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα. Τότε απολύθηκε και αναγκάστηκε να δουλέψει ως μεταφραστής. Τα επόμενα χρόνια κατάφερε να αποκτήσει σημαντική οικονομική επιφάνεια μέσω της ενασχόλησής του με χρηματιστηριακές συναλλαγές.
Παράλληλα αποτέλεσε σημαντικό ακτιβιστή της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας με αποτέλεσμα να υποστεί διώξεις από το καθεστώς του Αχμέτ Ζώγου. Αρχικά, κατά το 1929 φυλακίστηκε για ένα εξάμηνο στα Τίρανα, στα πλαίσια του εκκλησιαστικού ζητήματος ενώ μετά την δυναμική ανάμειξή του το 1933 στο ζήτημα των ελληνικών σχολείων της χώρας εκτοπίστηκε στην κωμόπολη Λέζα του αλβανικού Βορρά.
Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από την φασιστική Ιταλία και μέχρι και τις παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου δρούσε ως πληροφοριοδότης του ελληνικού στρατού. Η δράση του οδήγησε στη σύλληψη από τις δυνάμεις κατοχής και στον εκτοπισμό του μαζί με άλλους παράγοντες της μειονότητας στην Ιταλία, από την οποία επέστρεψε μετά το τέλος των εχθροπραξιών.
Τον Ιούλιο του 1942, μαζί με άλλα σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής μειονότητας, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της οργάνωσης ΜΑΒΗ, η οποία έδρασε κατά των κατοχικών ιταλικών δυνάμεων και αργότερα γερμανικών δυνάμεων, όπως και των αλβανικών αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή της Βόρειας Ηπείρου. Παράλληλα αντιδρούσε με τις διαμαρτυρίες του στους Ιταλούς για υπόθαλψη της αλβανικής καταπίεσης στους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής.
Στις 17 Νοεμβρίου 1943 συνελήφθη από το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα και εκτελέστηκε.
wikipedia