Η αλληλοεξόντωση των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η διαχρονική κατάρα των Ελλήνων.

Διαβάστε με απλά λόγια την συγκλονιστική ιστορία, διά χειρός Νίκου Τοπούζη.
Μάχη της Ιψού 301π.Χ. Φρυγία Μ.Ασίας
Μετά από 20 χρόνια μαχών και δολοφονιών στους πολέμους των Διαδόχων του Μ.Αλεξάνδρου, ήρθε η ώρα της τελικής αναμέτρησης. Ο μοναδικός που ήθελε και μπορούσε να αναδημιουργήσει την αυτοκρατορία του Μακεδονα στρατηλάτη, ο γηραιός πλέον στρατηγός Αντίγονος ο Μονοφθαλμος θα συγκρουστεί με τον ενωμένο στρατό του Σελευκου-Λυσίμαχου-Κασσάνδρου, ενώ στη “συμμαχία” μετέχει και ο Πτολεμαίος που εκμεταλλεύεται της ευκαιρίας και καταλαμβάνει την κοίλη Συρία. 20 χρόνια χωρίς ουσιαστικά σύνορα ή κατοχή πόλεων μπορούν να τελειώσουν σε μία αναμέτρηση και ο Αντίγονος να παραδώσει στον γιο του, Δημήτριο Πολιορκητή μια αυτοκρατορία. Ο ικανότατος Σέλευκος θα συμμαχήσει με επιγαμία με τον πανίσχυρο βασιλειά της κοιλάδας του Γάγγη και θα εξασφαλίσει για τους πολέμους του τον εξωφρενικό αριθμό των 480 πολεμικών ελεφάντων!
Η στρατιά του Αντιγόνου και του γιου του Δημητρίου αριθμούσε 70.000 πεζούς, 10.000 ιππείς και 75 πολεμικούς ελέφαντες. Η αντίπαλη στρατιά διέθετε 64.000 πεζούς, 10.500 ιππείς, 400(!!) ελέφαντες και 120 άρματα. Διοικητής του πεζικού της “συμμαχίας” ηταν ο ίδιος ο Σέλευκος ενώ το ιππικό το ανέθεσε στον γιο του Αντίοχο. Το ιππικό στο δεξί κέρας του Αντιγονου, με στρατηγό τον Δημήτριο συνετριψε τον Αντίοχο και τον οδηγησε σε φυγή. Πολλοί πιστεύουν πως η υποχώρηση αυτή ήταν στρατήγημα για να αποκοπεί ο Αντίγονος από το ιππικό του. Ο Σέλευκος διεταξε τους ελέφαντες να δημιουργήσουν ένα τείχος μεταξύ των Αντιγονιδών και ετσι ο Δημήτριος δεν κατάφερε να συμβάλλει παραπάνω στη μαχη. Με ιπποτοξότες και τα άρματα ο Σέλευκος εκαμψε το ηθικό της δεξιάς παράταξης του πεζικού του Αντίγονου που τράπηκε σε φυγή. Ο ίδιος ο Αντιγονος όμως, παρά τα 81 του χρονια παρέμεινε στη θεση του. Μαζί του είχε πολλούς Αργυρασπίδες του Μεγάλου Αλεξανδρου που, παρά τα 70 ετη τους, αρίστευσαν στη μάχη! Ο γηραιός Αντίγονος σκοτώθηκε από τοξεύματα και η μάχη έληξε με φρικτές απώλειες και για τις δύο πλευρές.
Στους αργυρασπίδες, από σεβασμό για τα κατορθώματα τους, δοθηκε ασφαλές περασμα στα σπίτια τους μαζί με τον οπλισμό τους. Οι σύμμαχοι έθαψαν με μεγαλοπρέπεια τον ισχυρό αντίπαλο τους αλλά ουσιαστικά ενταφιάστηκε το όραμα του Μ.Αλεξάνδρου για μια πολυπολιτισμική Ελληνική κοσμοκρατορία. Τα εδάφη του Αντίγονου μοιράστηκαν στους αντιπάλους του, που σε λίγα χρόνια θα μαχόταν μεταξύ τους μέχρι την τελική επικράτηση της Ρώμης και των Πάρθων επί των ελληνιστικών βασιλείων που ουσιαστικά αλληλοεξοντώθηκαν.