Άνθρωποι, ακούστε την κραυγή του κοάλα…

Αδηφάγες φλόγες παντού. Αυτές δεν είναι απλές φωτιές. Είναι η προσωποποίηση του διαβόλου. Που χορεύει τον αιμοδιψή χορό του σε πύρινα κολαστήρια.

Ισοπεδώνουν αλύπητα τα πάντα στο πέρασμά τους. Άνθρωποι παραδίδουν τις ψυχές τους. Ανήμποροι να αποφύγουν το δαιμονικό αγκάλιασμα. Και αν οι πλείστοι καταφέρνουν να ξεφύγουν, τα ζώα αδυνατούν… Ανήμπορα να σκεφτούν. Αδύνατο να αναζητήσουν τη λογική και να διαφύγουν. Εκατομμύρια ακολουθούν το ένστικτό τους. Τους παρακινεί να τρέξουν, να πετάξουν, να συρθούν όσο γίνεται μακρύτερα από την πύρινη λαίλαπα. Καίγονται ζωντανά. Τα μέχρι χθες καταπράσινα δάση με τα πανύψηλα δέντρα μετατρέπονται σε απέραντα νεκροταφεία. Καγκουρό, κοάλα, ελάφια, άλογα, αγελάδες, πτηνά, φίδια και ακόμη πιο άγρια ζώα γίνονται όλα κατάμαυρες άμορφες μάζες.
Οι εικόνες συγκλονίζουν. Κάρβουνο τα λατρεμένα κοάλα. Κάρβουνο και τα συμπαθητικά καγκουρό. Ειδικά μια φωτογραφία διεισδύει με βία στο μυαλό. Εκείνη με το καρφωμένο στα συρματοπλέγματα καγκουρό. Απεικονίζει όλη την αγωνία μιας ζωής για να γλυτώσει το μαρτυρικό θάνατο. Τα συρματοπλέγματα, όμως, που κάποιοι άνθρωποι τοποθέτησαν, το εμποδίζουν. Ο θάνατος του άκρως επώδυνος. Οι φλόγες το καίνε αργά και βασανιστικά. Αποθηκεύεται στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου. Λες και θέλει να μετατραπεί σε ισόβια τιμωρία. Να πρέπει να την αντικρίζεις τα βράδια στον ύπνο σου. Δίκην ατελείωτου εφιάλτη. Να υποχρεώνεσαι να την αναλογίζεσαι την ημέρα. Και να αηδιάζεις γιατί λέγεσαι άνθρωπος.
Εκατοντάδες οι παρόμοιες εικόνες. Ακόμη και εκείνες που δείχνουν ψυχές να έχουν γλυτώσει τον ίδιο πόνο επιφέρουν. Βλέπεις το μικρό κοάλα να πίνει νερό από το πλαστικό μπουκαλάκι που κάποιος εθελοντής κρατάει και λιώνεις. Κρατάει τον εθελοντή από το χέρι. Ποιος είπε ότι τα ζώα δεν μπορούν να μιλήσουν; Τι περισσότερο χρειάζεται να πει το αδύναμο κοάλα; Στο χέρι του εθελοντή βρίσκεται η ζωή του. Το άγγιγμα αυτό είναι το πιο ευγενικό ευχαριστώ του κόσμου. Πώς να μην συγκλονιστείς; Πώς να μην αισθανθείς ντροπή; Και αηδία. Γιατί λέγεσαι άνθρωπος. Επειδή υποχρεώνεις τόσα εκατομμύρια αθώα ζώα να βιώνουν τέτοιο μαρτύριο; Τι σημασία έχει αν δεν ευθυνόμαστε εσύ κι εγώ για αυτή την κόλαση. Ευθύνονται κάποιοι άλλοι σαν εμάς. Κι αυτοί άνθρωποι λέγονται. Τι ντροπή αλήθεια… Κι εμείς δεν τους εμποδίζουμε.
Στη συγκεκριμένη κόλαση δεν ευθύνεται μόνο ο διάβολος. Ευθύνονται και πολλοί «άνθρωποι». Που εγκληματικά, ασυλλόγιστα, με απέραντη ασυνειδησία επιλέγουν να χορέψουν στους ρυθμούς του αιμοβόρικου χορού του. Για οικονομικά συμφέροντα. Για χρηματικό κέρδος. Για τι άλλο; Οι Αυστραλοί ψήφισαν μιαν κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό με εγκληματικό τρόπο. Τώρα πληρώνουν με τον χειρότερο τρόπο το τίμημα.
Μια κυβέρνηση με κακή προϊστορία στην αναγκαιότητα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, που εμφανίζεται πλέον άκρως απειλητική. Μια κυβέρνηση, που κατάργησε τον φόρο άνθρακα το 2014 ο οποίος είχε συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 1.4% μόλις σε δύο χρόνια. Μια κυβέρνηση η οποία σε πρόσφατη Διάσκεψη Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, κατηγορήθηκε ότι αποτρέπει τις διαπραγματεύσεις για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως.
Όλα αυτά γιατί; Για να στηρίξουν την βιομηχανία ορυκτών καυσίμων της χώρας. Βλέπετε ο Μόρισον (πρωθυπουργός της Αυστραλίας), αυτός που ενώ οι πύρινες φλόγες έσπερναν τον όλεθρο συνέχιζε τις διακοπές του στη Χαβάη, οφείλει την εκλογή του στην στήριξη του ολιγάρχη της εξόρυξης άνθρακα. Εκείνον που φέρεται σύμφωνα με αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης να αποτελεί τον μεγαλύτερο δωρητή του κόμματος του Μόρισον (τι ειρωνεία, σας θυμίζει κάτι το γεγονός;). Εκείνον ο οποίος έφτιαξε ένα κόμμα μαριονέτα για να εμποδίσει τους Εργατικούς να έχουν την εξουσία.
Οι δασικές πυρκαγιές δεν είναι ασυνήθιστες στην Αυστραλία. Όμως, όσο το φαινόμενο του θερμοκηπίου εντείνεται η κλιματική αλλαγή στη χώρα μεγαλώνει. Η ένταση και η εμμονή της φετινής αντιπυρικής περιόδου οφείλεται στις θερμότερες και ξηρότερες καιρικές συνθήκες. Παρά τις εκκλήσεις πολιτών και πυροσβεστών για λήψη επιπρόσθετων μέτρων εξαιτίας της αυξανόμενης απειλής των δασικών πυρκαγιών, συνεπεία της κλιματικής αλλαγής, ο Μόρισον έχει απορρίψει την ανάγκη αναθεώρησης της περιβαλλοντικής πολιτικής της κυβέρνησής του. Στη χώρα οι Εργατικοί πασχίζουν ακόμη να συνέλθουν από την περσινή εκλογική ήττα. Τα πλείστα ΜΜΕ ελέγχονται από τον μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοχ, που συμβαδίζει με την πολιτική του Μόρισον. Το σενάριο γνωστό. Μια τεράστια μηχανή προπαγάνδας και μια ανίσχυρη αντιπολίτευση καθιστούν τους Αυστραλούς έρμαιο οικονομικών συμφερόντων.
Τώρα, ωστόσο, έχουν ανοίξει οι πύλες της κολάσεως. Η Αυστραλία αυτοκτονεί οικολογικά. Αποκαλύπτεται η ηθική γύμνια των πρωταγωνιστών. Ανάλογη εικόνα παντού ανά την υφήλιο. Μόλις τον περασμένο Αύγουστο βιώσαμε τον συγκλονισμό του Αμαζονίου. Τώρα είναι η Αυστραλία. Αύριο; Ακόμη και στο λιλιπούτιο νησί μας. Δεν έχουμε καγκουρό και κοάλα. Με ανάλογο τρόπο, όμως, δολοφονούμε φώκιες και χελώνες. Στο βωμό του χρήματος και μιας δήθεν ανάπτυξης, η οποία τσιμεντώνει κάθε σπιθαμή παραλίας και πράσινου.
Κλαίνε οι ψυχές με όσα βιώνουν. Αλλά δεν αρκεί.
Πότε θα αφυπνισθούν οι άνθρωποι σε κάθε γωνιά του πλανήτη;
Πότε θα κηρύξουν μιαν παγκόσμια επανάσταση σωτηρίας της ανθρωπότητας;
Πότε επιτέλους θα αφουγκρασθούμε την πονεμένη και τρομοκρατημένη κραυγή του κοάλα;
Πότε θα κλείσουμε τις πύλες της κολάσεως για να σωθούμε;
Γιώργος Καλλινίκου
philenews