Ο Κύριος των Δυνάμεων

Ο χριστιανισμός είναι κάλεσμα σε αλήθεια και όπλο που μπορεί να φέρει τη νίκη απέναντι στον δυσκολότερο αντίπαλο: τον πτωτικό εαυτό μας
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν».
Κατά Ματθαίον, 10,34.
Ο Χριστός κήρυξε τον πόλεμο σε ό,τι αξίζει να πολεμήσουμε. Μας διατάζει να βγάλουμε το ξίφος της αληθείας από το θηκάρι και να το στρέψουμε εναντίον του ψεύδους, της πτώσης, της τυραννίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της αμαρτίας, των κακών συνηθειών μας. Δεν συμβιβάζεται το καλό με το κακό. Για να επικρατήσει το ένα στο άλλο προηγείται πόλεμος.
Στο Κατά Ματθαίον (23, 27-33) διαβάζουμε και τον τρόπο άσκησης του πολέμου: «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα σημεία της Αγίας Γραφής. Ο Χριστός ελέγχει τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους αυστηρά, με φράσεις που ηχούν σαν το φραγγέλιο το οποίο πλατάγιζε στον αέρα, όταν έδιωχνε τους εμπόρους από τον Ναό του Σολομώντα.
Ο Χριστός δεν είναι η ανίσχυρη μορφή που παραδίδεται στο κακό αδιαμαρτύρητα και βυθίζεται στο βασίλειο του θανάτου, αλλά η ενσαρκωμένη αντίσταση σε αυτό και η ζώσα αναίρεση του Αδη. Η χριστιανοσύνη έχει αποδείξει τη δυναμικότητά της υπάρχοντας μέσα στις χιλιετίες και επιβιώνοντας διά πυρός και σιδήρου.
Το ακατάβλητό της δεν οφείλεται σε κάποια παραξενιά της τύχης ή ιδιομορφία των κοινωνιών, οι οποίες την ασπάστηκαν και διαποτίστηκαν από το αδιάκοπο μήνυμά της για αγάπη, συγχώρεση, μετάνοια και αλληλεγγύη. Η πίστη μας είναι ζωντανή γιατί πηγάζει από τον Χριστό και καταλήγει εκεί.
Ο χριστιανισμός είναι κάλεσμα σε αλήθεια και όπλο που μπορεί να φέρει τη νίκη απέναντι στον δυσκολότερο αντίπαλο: τον πτωτικό εαυτό μας, που φουσκώνει με αλαζονεία, αδειάζει από έλλειψη νοήματος και πίστης, πυρώνεται από τα πάθη και ψύχεται από την απόσταση που έχει δημιουργήσει από τον Θεό.
Με την ολιγοπιστία και την έξωση της θείας ισχύος από την καρδιά μας καλούμε τα στοιχεία της φύσης εναντίον μας κι αυτά έρχονται. Ο Χριστός είναι ο Κύριος της Δυνάμεως και έδειξε τον δρόμο να ακολουθήσουμε αν επιθυμούμε να απαλλαγούμε από τα δεσμά της αδυναμίας. Ωμή ειλικρίνεια, καμία υποχώρηση απέναντι στη φαύλη εξουσία, κατάδειξη των σφαλμάτων και του δόλου των εκάστοτε ισχυρών.
Η ένταση των εκφράσεων που χρησιμοποιεί ο Χριστός για να ψέξει τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους έχει πολεμικό χαρακτήρα και λογοτεχνική υφή. Τους παρομοιάζει με τάφους που απέξω δείχνουν ωραίοι κι από μέσα είναι γεμάτοι σήψη και ακαθαρσία. Η ανομία και η υποκρισία αυτών που μέμφεται ο Κύριος είναι μορφές θανάτου.
Φίδια τούς αποκαλεί, γεννήματα εχιδνών, απογόνους εκείνων που σκότωσαν τους προφήτες. Φυσικά, στην εποχή του Χριστού και σε κάθε εποχή δεν επιτρέπεται από τους σαθρούς γραπτούς αλλά και τους μεροληπτικούς άγραφους νόμους να επιτίθεται κάποιος σε αξιωματούχους με τόσο περιφρονητικό τρόπο, να τους αποκαλεί φίδια, έχιδνες, ερπετά και σάπιους. Αυτό το απαγορεύουν οι ανθρώπινοι νόμοι, αλλά το επιβάλλει ο Θεός. Καλό είναι να προτιμάται η θεία οδός, όχι το γλιστερό μονοπάτι της κολακείας στους εξουσιαστές.
Πρέπει να χτυπιούνται ανελέητα και να διώκονται οι κάπηλοι στον ναό. Είναι υποχρέωση των χριστιανών να λένε κατάμουτρα την αλήθεια σε όσους νομίζουν ότι άρχουν απόλυτα και θα κυβερνούν για πάντα. Όση ευλάβεια και σεβασμό οφείλουμε στην Αγία Πίστη μας, άλλη τόση επιθετικότητα και απροκάλυπτη αλήθεια χρωστάμε σε όσα γεννήματα των εχιδνών γεμίζουν τις ημέρες των πολλών με το βδέλυγμα της ανομίας τους.
Οι τάφοι της εξουσίας πρέπει να ανοίξουν και να πεταχτούν από μέσα τα οστά και οι ακαθαρσίες τους. Να καυτηριαστούν τα αποστήματα μέχρι την τελική κρίση και τη ρίψη τους στη γέεννα του πυρός. Ο καυτηριασμός αυτών των αποστημάτων μόνο με έναν τρόπο μπορεί να γίνει. Με το φως της αληθείας, η οποία έχει απελευθερωτική δύναμη. Στο Κατά Ιωάννην (8, 32) διαβάζουμε: «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς».
Χριστός Ανέστη!