Το κουτί της Πανδώρας

Της Ράνιας Γάτου
Ποιήτριας, Δοκιμιογράφου, Εικαστικού

Η φθορά και η απώλεια της ανθρώπινης ψυχής είναι η μεγαλύτερη απώλεια και δυστυχία. Οι άνθρωποι συνήθως ενεργούν φθαρτικά και παθητικά. Δυσώδης και ηυτρεπισμένη η εκτίναξη των παθών.
Αντίθετα η πνευματική ανατροφή βαστάζει τους «ευδοκούντες εν τω φόβω του Θεού» (Ισσάκ Σύρος). Κι είναι μάταιος ο κόπος της αμαρτίας, της απώλειας της συνειδήσεως, της απώλειας της καρδίας.
Και γεννάται το ερώτημα: Ο διωγμός της πίστεως κρύπτει θησαυρούς ή κρύπτει δαιμόνια; Χρειάζεται προσοχή γιατί ίσως πλησιάζει η ανεξάλειπτη χαραγμένη σφραγίδα στο δεξί χέρι και στο μέτωπο για όσους προσκυνήσουν και υποταχθούν στο θηρίο. «Εκεί θα είναι το κλάμα και ο τριγμός των οδόντων».
Έχουμε πάνω μας το σφράγισμα της βαπτίσεως και του χρίσματος, «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Θα δεχθούμε να καταργηθεί; Θα προσκυνήσουμε την εικόνα του θηρίου για να αποκτηνωθούμε;
Αυτό το προβατόσχημο θηρίο έχει λυθεί στη γη και είναι μπρoστά μας; Θα ενεργήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση και θα υποταχθούμε;
Θα γευθούμε τον αιώνιο θάνατο; Έχουν πληθύνει οι δαίμονες και έχουμε φοβηθεί; «Τέτοια αποστασία προκαλεί το θάνατο της ψυχής. Και ο θάνατος της ψυχής δεν είναι άλλος παρά ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό,». (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτσς)
Οι πρόδρομοι του αντιχρίστου και του ψευδοπροφήτη αναλαμβάνουν ήδη πρωτοβουλίες απατηλής ειρήνης και αγάπης μαγνητίζοντας τα πλήθη και όλους τους ισχυρούς της γης.
Ο εωσφόρος έχει τα όργανά του από δημιουργίας του κόσμου. «Να μην επιθυμούμε για κανέναν το θάνατο και ό,τι είναι θανατηφόρο, αλλά πάντα να επιθυμούμε την αθανασία και ό,τι οδηγεί στην αθανασία· να μην επιθυμούμε για κανέναν τον διάβολο και εκείνο που είναι διαβολικό, αλλά για τον καθέναν να επιθυμούμε τον Χριστό και ό,τι είναι του Χριστού». (Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτσς).
Η άμετρη αγάπη του θεού δεν αδολεσχεί. Σοφίζει τον θάνατο. Πλουτίζει τη γλώσσα της συνειδήσεως και τη φωτίζει. Αφυπνίζει τον άνθρωπο που κατακαίεται από τα γήινα βάρη.
Τα βέλη των πειρασμών τα ακονισμένα και καυστικά έχουν υποδουλώσει τον άνθρωπο σε διολισθήματα πνευματικά που τον καταδιώκουν. Ο βασιλιάς της Ειρήνης δεν επισκιάζεται από τον διάβολο.
Οι μεγάλοι κίνδυνοι της υπερηφάνειας μας προέρχονται από την αμέλειά μας στο σκοπό. «Αλλοιώσεις, φησί, γίνονται εις εκαστον κατά τον αέρα». (Όσιος Ισαάκ ο Σύρος)
Σήμερα το κουτί της πανδώρας, η λύση του Σατανά, φανερώνει τα δεινά της επαίσχυντης αποστασίας μας από την παγκοσμιότητα του Χριστού. Οι ανθρώπινες τάσεις είναι απρεπείς προς τον Θεό.
Ο αγώνας δυσκολότερος και τα ξεσπάσματα της αμαρτίας μεγαλύτερα. Ο φόβος του θεού δεν υπηρετείται με σύνεση. Δεν ξεριζώνεται το κακό και συσκοτίζεται το καλό. Οι ημέρες μας δεν ησυχάζουν.
Δεν κινούν την διάνοια στη δικαιοσύνη. Δεν αδράχνουν από το φως του Χριστού την οικοδόμηση της ψυχής. Ο δρόμος δεν γίνεται τρόπος ψηλάφησης της αλήθειας.
Ο πυθμένας της θάλασσας δεν καταλήγει στον Χριστό αλλά στα ακένωτα πάθη. Και η ψυχή εις το διηνεκές απομακρύνεται από τον Θεό.
Παραλλαγμένη και υποταγμένη στην αλλοτρίωση συνενωμένη με το κρυπτό ψέμα της εποχής. Χωρίς να πορεύεται προς τον αληθινό θεό αλλά στον αφηρημένο.
Σήμερα ποιος κατευθύνει το πλοίo της ορθοδοξίας; Ποιος κρατάει την πυξίδα της σωτηρίας των χριστιανών; Ποιος μας προστατεύει από τους κινδύνους των δαιμόνων;
Ποιος γενναία πράττει την απελευθέρωση; Απομονωμένοι οι πιστοί παραφυλάγουν την πνευματική τους ελευθερία. «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Και οι Ιουδαίοι εν τω καιρώ της επανόδου αυτών, της από Βαβυλώνος εις Ιερουσαλήμ, εν τη οδώ τη τετριμμένη υπό της φύσεως ώδευσαν, και ούτως ήλθον εις την αγίαν πόλιν αυτών και εθεάσαντο τα θαυμάσια Κυρίου.
Αλλ’ ο Ιεζεκιήλ υπέρ φύσιν εν τη εργασία της αποκαλύψεως ηρπάγη και ήλθεν εις Ιερουσαλήμ και εν τη αποκαλύψει τη θεϊκή εγένετο θεωρός της μελλούσης ανανεώσεως» (Όσιος Ισαάκ Σύρος).
Η τελική νίκη του Χριστού πάνω στις αντίθεες δυνάμεις είναι βέβαιη. Είναι εγγυημένη από την Ανάστασή Του. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
«Αναμένουμε τον άχρονο, τον αόρατο, τον για μας ορατό» (Αγ. Ιγνατίου, Προς Πολύκαρπον, ΙΙΙ) κατά τον Αγ. Ιγνάτιο.
ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ ΓΑΤΟΥ
ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΑΤΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ ΧΡΙΣΤΟΣ
Πώς να σε κληρονομήσω Κύριε;
Δεν έχω την ευθεία καρδιά σου!
Δεν έχω το ζήλο σου τον θεϊκό!
Δεν έχω το θάρρος σου στο Σταυρό που σηκώνεις!
Δεν φύλαξα τις εντολές που μου έδωσες!
Τις λοιδόρησα.
Έγινα βλάσφημη του Σώματος και του Αίματός Σου.
Έγινα υπερήφανη.
Ο Παύλος είπε:
«ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύναται,
ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν κληρονομεί».
Στην έρημο της αγάπης σου έμεινα βέβηλη.
Σε κατακρήμνισα Κύριε, ενώ εσύ με καταπράυνες.
Παρέμεινα φτωχή! Μου ψηλάφησες τα παθήματά μου.
Μου πύρωσες μυστικά την καρδιά.
Αισθάνομαι την αλήθεια σου Κύριε.
Τη γνώση σου την έγραψα βαθιά στην εγκλεισμένη καρδιά μου.
Σήμερα ήρθε η λαμπηδόνα βασιλεία σου.
Και την αποδέχθηκα μυστηριακά.
Έχω επίγνωση της παρρησίας σου Κύριε.
Η αφροσύνη μου ευωδιάζει τα άγια ρήματά σου.
Χριστέ μου! Νίκησες την ήττα της αμαρτίας μου.
Έτιλλες την πεπυρωμένη καρδιά μου στον ήλιο.
Εξάπλωσες την οικονομία σου στην ενδόμυχη μυστική σου Δόξα!
Κατανόησες τη δυσχέρεια της κενότητας μου.
Οι μυστικοί σου λόγοι στεφανώθηκαν μέσα μου.
Ο θάνατος και η ζωή δεν χωρίστηκαν από σένα.
Επιθυμώ να ζητήσω ξανά την θεία αγάπη σου Κύριε.
Να ενοικήσω την φύση σου την αγία.
Να αναβαπτιστώ πεπληρωμένη της χαριτός σου Κύριε.
Να οραματιστώ την αληθινή σου γνώση την τελεία.
Έρχομαι ταχύ!
Ναι, έρχου Κύριε Ιησού!
πηγή