ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΣΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΑΠΑ ΝΤΗΤΟ "ΓΙΑΤΙ"…

Ο κύβος ερρίφθη… Το «ελληνικό πείραμα» φτάνει στο τέλος του, και οι δρόμοι των πρωταγωνιστών του όπου να ναι θ αρχίσουν να χωρίζουν.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ
-Οι συμμορίες των νταβατζήδων θα πάνε ταμείο για να παντελονιάσουν τα κέρδη τους. Είναι το τίμημα από τη δυστυχία ενός λαού που έπαιξαν τη μοίρα του στα ζάρια κρατώντας τον δεμένο χειροπόδαρα…
-Η μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρία των δολοφόνων θα βάλει πλώρη για το υποθηκοφυλακείο προκειμένου να μεταγράψει στη μερίδα της τις υποθήκες από την αξιοπρέπεια και την περιουσία ενός ολόκληρου λαού. Είναι το τίμημα της ανοχής του γιατί επέτρεψε στους δοσίλογους να παζαρέψουν ακόμη κι αυτό το φιλότιμό του, και δε τους ανέτρεψε…

-Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του θα πάει στα αζήτητα, γιατί παρά την πολυχρωμία των δημοσκοπήσεων, αποδείχτηκε στην πράξη πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Ανίκανο να διαχειριστεί τον εθνικό του ρόλο. Παραδομένο είτε σε σκοπιμότητες, είτε στη διαχρονική δουλικότητά του, είτε σε αγκυλώσεις που δεν του επέτρεψαν να αφουγκραστεί την αγωνία και την οργή αυτού του λαού και να τον οδηγήσει στο δρόμο της πραγματικής του χειραφέτησης…
Κι αυτό που θα μείνει πίσω, θα είναι μια κοινωνία πνιγμένη στη δυστυχία της και σ ένα σύνολο από αναπάντητα «γιατί», για το ρόλο όλων εκείνων στους οποίους εναπόθεσε τις ελπίδες της, και τις διαχειρίστηκαν με το χειρότερο τρόπο που θα μπορούσαν.
ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ
Ένα πρώτο συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε, είναι πως ο τόπος μας πλήρωσε ένα πολύ βαρύ τίμημα, γιατί εκχώρησε στο δοσιλογισμό το δικαίωμα να τον διαφεντεύει.
Παρ όλα αυτά, ο πλέον ύπουλος εχθρός δεν ήταν ο δοσιλογισμός, αφού αυτός φρόντισε νωρίς να δείξει τις πραγματικές του διαθέσεις…
Γι αυτό και ένα δεύτερο συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε, είναι πως ο καταλύτης για τη δρομολογούμενη εθνική καταστροφή, είναι η κακοδαιμονία του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του, που αρνήθηκε πεισματικά να παίξει το ρόλο του, και εξ αντικειμένου λειτούργησε συμπληρωματικά σ αυτό το άθλιο και ανέντιμο παιχνίδι σε βάρος του τόπου.
Ας γίνουμε όμως σαφέστεροι…
1. Το ΠΑΣΟΚ, ένας κίβδηλος πολιτικός σχηματισμός, που στήθηκε και ανδρώθηκε πάνω σε κίβδηλα οράματα, και πλάνεψε την κοινωνία στη λογική ενός κίβδηλου «σοσιαλισμού» στον οποίο ουδέποτε πίστεψε, αργά η γρήγορα θα κατέληγε στον πάτο.
Ένα κόμμα που ξεπουλά τόσο φτηνά ιδανικά, ιδέες και όνειρα, το τελευταίο πράγμα για το οποίο δε θα δίσταζαν οι πολιτικοί του διαχειριστές, είναι να ξεπουλήσουν το ίδιο φτηνά και την ίδια τους την πατρίδα
Δε γινόμαστε μετά Χριστόν προφήτες. Η πορεία του ΠΑΣΟΚ, ήταν μια ευθύγραμμη πορεία ξεπεσμού και καθολικής απαξίωσης των πάντων.
Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που ξεπούλησε και αλλοτρίωσε τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα αυτού του λαού.
Το ΠΑΣΟΚ «έδιωξε» τις Αμερικανικές βάσεις που …έμειναν.
Το ΠΑΣΟΚ γέννησε Κοσκωτάδες και αναβάθμισε δραστικά την πολιτική και θεσμική διαφθορά.
Το ΠΑΣΟΚ των ζιβάγκο έχτισε τη νέα γενιά των νεόπλουτων και των συστημικών ρουφιαναραίων.
Το ΠΑΣΟΚ μασαμπούκιασε στο μεγάλο πλιάτσικο των Ολυμπιακών αγώνων.
Το ΠΑΣΟΚ γέννησε Σημίτηδες και Πάγκαλους.
Το ΠΑΣΟΚ γέννησε Ίμια και γκρίζες ζώνες.
Το ΠΑΣΟΚ αφελλήνισε την Εθνική παιδεία.
Το ΠΑΣΟΚ χόρευε ζεϊμπέκικα όταν οι Τούρκοι χόρευαν και δολοφονούσαν στο Αιγαίο.
Το ΠΑΣΟΚ εμπορεύτηκε την εθνική μας ταυτότητα και δρομολόγησε τον αφελληνισμό ακόμη και της ίδιας της Ελληνικής κοινωνίας.
Το ΠΑΣΟΚ παζάρευε και δρομολόγησε με τις συμμορίες το ξεπούλημα του τόπου και άνοιξε την προδοτική κερκόπορτα στην ξένη κατοχή.
Και αυτός ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Αυτό το ΠΑΣΟΚ, το βρώμικο ρόλο του ποτέ δεν τον έκρυψε. Τον καμουφλάριζε αλλά δε μπόρεσε να τον κρύψει, γιατί η βρωμιά δε φυλακίζεται κάτω από μάσκες και πολιτικό πατσουλί.
Αυτό το καταραμένο ΠΑΣΟΚ, δυναμίτισε ύπουλα την πορεία του τόπου.
2. Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ένας πολιτικός σχηματισμός που ανέκαθεν εκπροσωπούσε συγκεκριμένα συμφέροντα, βεβαίως θα μπορούσε να καταγίνεται με πάμπολλες παραλλαγές στην πολιτική της δράση.
Δε θα μπορούσε όμως ούτε μια φορά ν αλλάξει φυσιογνωμία.
Ούτε μια δε θα μπορούσε να αρνηθεί τον ίδιο της τον εαυτό.
Οι λύκοι δε γίνονται ξαφνικά αρνάκια. Και τα ίδια πρόσωπα που βίασαν τη δημοκρατία στο παρελθόν – και που στη βάση αυτής ακριβώς της δικής τους πολιτικής ανδρώθηκε η ΠΑΣΟΚική πολιτική απάτη – δε θα μπορούσαν εν μια νυκτί να μεταμορφωθούν σε αγγέλους για να προασπίσουν αυτό που βίαζαν σε ολόκληρη την πολιτική τους διαδρομή.
Η Ν.Δ δε γέννησε Καρατζαφέρηδες???
Αυτή δεν υπηρέτησαν οι εθνικές μειοδοσίες των Μπακογιάννηδων???
Σε αυτό το κόμμα δε θα ήτο παρ ολίγον αρχηγός η Ντόρα???
Αυτό το κόμμα δε γέννησε τους Εφιάλτες???
Ποιόν παραξενεύει λοιπόν το γεγονός, ότι ο ηγέτης αυτού του κόμματος έγινε δηλωσίας στα κελεύσματα των κατοχικών???
Ποιος ηλίθιος πίστεψε στα σοβαρά τον γιαλατζή αντιμνημονιακό του λόγο???
Ποια πολιτική του Σημιτικού δοσιλογισμού ανέτρεψε τα χρόνια που έμεινε στην κυβερνητική εξουσία???
Ποιος ηλίθιος συνεχίζει να πιστεύει πως αυτό το κόμμα μπήκε στην κυβέρνηση των δοτών για να «σώσει» την πατρίδα του???
Από ποιους θα τη σώσει??? Από αυτούς που για λογαριασμό τους συγκυβερνά και νομοθετεί???
Ποια κυρίαρχη πολιτική από εκείνες που επί της ουσίας οδήγησαν τον τόπο στο μνημόνιο τόλμησε αυτό το κόμμα να αμφισβητήσει στη βάση της???
Απολύτως καμία.
Το μόνο που τόλμησε να ψελλίσει είναι πως οραματίζεται έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης, των ίδιων όμως πολιτικών.
Με λόγια απλά επιχειρεί να πιάσει το λαό μαλάκα υποσχόμενη πως με έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης θα πιάσει μαλάκες εκείνους των οποίων τα συμφέροντα υπηρετεί.
Αν αυτό το κόμμα νοιαζόταν πραγματικά για την κοινωνία και τον τόπο μας…
-Δε θα συμμετείχε στην κυβέρνηση των δοτών και των Λογοθετόπουλων.
-Δε θα προσυπέγραφε συμφωνητικά υποταγής.
Αυτό που θα έκανε θα ήταν να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα συμβόλαιο τιμής με την Ελληνική κοινωνία. Θα προσυπέγραφε ένα διάγγελμα ξεσηκωμού και θα πρωτοστατούσε στην κοινωνική εξέγερση με στόχο:
-Τον τερματισμό της ξένης κατοχής…
-Την ανατροπή και την παραδειγματική τιμωρία των δοσίλογων…
-Την οριστική ανατροπή των πολιτικών που οδήγησαν τον τόπο σ αυτή την κατάσταση, και δε θα παραμύθιαζε την κοινωνία με δήθεν διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης των ίδιων πολιτικών και λοιπά κουραφέξαλα.
3. Ο ΛΑ.Ο.Σ, το κόμμα – βαλβίδα που το εφηύρε το σύστημα και το τροφοδότησε η ατολμία όλων των υπόλοιπων να πουν τα πράγματα με τα όνομά τους, και να υπηρετήσουν το αυτονόητο – δηλαδή μια στοιχειώδη εθνική πολιτική – δεν άργησε να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, και να σταθεί ως θλιβερός Φρανκενστάϊν δίπλα στον ίδιο του το δημιουργό.
Έτσι, ο απόπατος της πατριδοκαπηλίας, κατρακύλησε σύντομα στον πάτο του Κοτζαμπασισμού, αποδεικνύοντας γι ακόμη μια φορά ότι αυτή είναι η μοίρα των καιροσκόπων του δοκιμαστικού σωλήνα, και το μόνο που αξίζουν είναι απόλυτη περιφρόνηση και αποφασιστική καταδίκη.
4.Ας έρθουμε τώρα στην Αριστερά που βιώνει σχεδόν πελαγωμένη μια εποχή μεγάλων προκλήσεων αλλά και ανεπίτρεπτης ατολμίας.
Οι δημοσκοπήσεις τη θέλουν στον αντίποδα της κατοχικής μνημονιακής πολιτικής, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι οι συνιστώσες της έχουν συνειδητοποιήσει επαρκώς το ρόλο τους μέσα σ αυτές τις πολυσύνθετες συνθήκες.
Α. Το Κ.Κ.Ε. συνειδητοποιεί επαρκώς πως ο καπιταλισμός είναι το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννούνται και αναπαράγονται αυτές οι πολιτικές που τροφοδότησαν τις συγκεκριμένες εξελίξεις, αλλά όσο αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει πως η χώρα έχει πλέον παραδοθεί από προδότες του Ελληνισμού στην ξένη κατοχή, δε θα καταφέρει να προσαρμόσει την πολιτική του πρακτική σε λογικές ανατροπής και να εμπνεύσει επαρκώς την Ελληνική κοινωνία και να προσαρμόσει ανάλογα τη δράση των οργανωμένων του δυνάμεων.
Αυτή η πολιτική δυσπραγία που συνιστά πλέον ανεπίτρεπτη εμμονή, επισφραγίζει με τρόπο δραματικό…
-Και τις μορφές της πολιτικής του δράσης…
-Και την ιεράρχηση των πολιτικών του προτεραιοτήτων…
-Και το δυναμισμό στην πολιτική των επικαιροποιημένων του συμμαχιών.
Είναι προφανές πως η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. δε συνειδητοποιεί επαρκώς πως ο καπιταλισμός ναι μεν παραμένει καπιταλισμός και σε συνθήκες κατοχής και σε συνθήκες μη κατοχής. Ωστόσο, όσο η κατοχή δεν ανατρέπεται, η καπιταλιστική βαρβαρότητα προσλαμβάνει εφιαλτικές – περισσότερο παρά ποτέ – διαστάσεις, και το τίμημα για τον κατεχόμενο λαό είναι πραγματικά επονείδιστο.
Β. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να συνειδητοποιεί επαρκώς πως η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς ξένης κατοχής και μάλιστα απροκάλυπτης, αλλά αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει, πως αυτή την κατοχή την εξέθρεψαν και γιγάντωσαν τις λογικές της, μια σειρά από πολιτικές που στο παρελθόν αναφανδόν στήριξε με προεξάρχουσα την πολιτική του Μάαστριχτ.
Έτσι, παρά το σχετικά επιτυχημένο προφίλ της φραστικής του αντιπολίτευσης, το βάρος του οποίου προσωπικά έχει πιστωθεί ο Τσίπρας, παραμένει ένας πολιτικός σχηματισμός διαχρονικά ασταθής και σ ένα βαθμό πολιτικά αφερέγγυος.
Πολύ δε περισσότερο που διαχρονικά βαρύνεται με πολιτικά ολέθριες καιροσκοπικές πολιτικές επιλογές, που και ζημίωσαν ουσιαστικά τον τόπο, και άμβλυναν δραστικά την εθνική συνείδηση των δικών του πρωτίστως οπαδών, εξασφαλίζοντας έτσι το λίπασμα πάνω στο οποίο ανδρώθηκαν οι κατευθυνόμενα αντεθνικές πολιτικές των κρατούντων.
Τόσο το Κ.Κ.Ε. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, βαρύνονται με ολέθριες προσεγγίσεις αναφορικά με το λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια σειρά αγκυλωμένων αντιλήψεων που ούτε αριστερές είναι στη βάση τους, ούτε από προοδευτισμό ξεχειλίζουν, και οι οποίες εμπόδισαν και τους δυο αυτούς πολιτικούς σχηματισμούς να διαγνώσουν εύστοχα το σχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης σε βάρος του Ελληνικού λαού και του τόπου.
Γ. Όσο για το κόμμα του Κουβέλη, πέρα και ανεξάρτητα από το που το κατατάσσουν οι δημοσκοπήσεις…
-Παραμένει ένα ισχυρό παρακλάδι του συστήματος…
-Είναι ένας σχηματισμός που υπηρετεί αυστηρά τις προσωποπαγείς φιλοδοξίες των πρωταγωνιστών ηγετών του…
-Και ως εκ τούτου παραμένει και εν δυνάμει πολιτικά αφερέγγυος και πολιτικά απρόβλεπτος πολιτικός σχηματισμός που ρέπει στον καιροσκοπισμό και στην πολιτική αμφιγλωσσία.
Κατά συνέπεια, η δημοσκοπική του εικόνα είναι εν πολλοίς κατευθυνόμενη, πολιτικά κατασκευασμένη, και είναι ένας διάττοντας αστέρας που μόλις η χορογραφία ολοκληρωθεί, δε θα έχει κανέναν απολύτως λόγο να υπάρχει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:
Στο χώρο της Αριστεράς φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Πολιτικές ρευστότητες και πολιτικές ατολμίες – βάσιμες ή και αβάσιμες – την εμποδίζουν να κάνει βήματα συγκεκριμένα σε μια κατεύθυνση διαμόρφωσης της δικής της πολιτικής ατζέντας.
Θα μπορούσε να καταστεί πρωταγωνιστής αλλά παραμένει ουραγός των εξελίξεων…
Θα μπορούσε να παρέμβει καταλυτικά στην οργάνωση του λαϊκού ξεσηκωμού αλλά αντιμετωπίζει φοβικά το όλο εγχείρημα…
Επιμένει να αξιολογεί με τα δικά της «φίλτρα» το βαθμό της οργής που πνίγει την κοινωνία και μέχρι να αποφανθούν τα επιτελεία της για το βαθμό της κοινωνικής ετοιμότητας το πουλάκι θα έχει πετάξει οριστικά…
Αυτή λοιπόν η φοβική και άτολμη αριστερά, δεν επιχειρεί να κάνει καν το αυτονόητο για να διαμορφώσει και να επιβάλει στη ζωή τη δική της πολιτική ατζέντα. Και ποιο είναι αυτό???
Το εξής απλό, αφού φοβάται ακόμη και αυτό το διάλογο με τον ίδιο της τον εαυτό.
Να διατυπώσει δημόσια δέκα στόχους γύρω από τους οποίους είναι αποφασισμένη να δρομολογήσει το λαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή αυτής της ολέθριας κατάστασης και προκειμένου αυτή η κοινωνία να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια και να πει απλά το εξής:
Αυτά είναι… Ξεκινάμε να τους πάρουμε και τα σώβρακα… Όσοι πιστοί προσέλθετε τώρα και μετά έχουμε όλο τον καιρό να βγάλουμε τα μάτια μας.
Μόνο έτσι θα ξεχωρίσει η ήρα απ το στάρι, και ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.
Ορίστε… τολμήστε το!!!
http://ellinikoforum.blogspot.com/2012/01/blog-post_428.html