Τα δάκρυα του μειλίχιου τέρατος

Γράφει ο Αμετανόητος

Τυγχάνει λοιπόν, στο σωτήριο έτος 2012, να βρίσκομαι εδώ,στην Ελλάδα.

Προσπαθώ κάθε μέρα, όπως όλοι οι Ελληνες, να επιβιώσω μέσα σε μία πνευματική και υλική ζούγκλα.Το παλιό πεθαίνει,το καινούριο πασχίζει να γεννηθεί…

Μέσα σε όλα αυτά, μέσα στην βίαιη αλλαγή της «παλιάς» Ελληνικής κοινωνίας

μου έκανε μεγάλη εντύπωση, η ακόλουθη «εξομολόγηση» του Πέτρου Κωστόπουλου.Του «βλάχου» (έτσι αποκαλεί τον εαυτό του)από το Βόλο, που σάρωσε σαν σίφουνας τον Ελληνικό τύπο στην Αθήνα από το 1980…

Επεσε «θύμα» βλέπεις και αυτός, της οικονομικής δυσπραγίας του τύπου.

http://www.protothema.gr/life-style/Gossip/article/?aid=178852

Διάβασα επίσης και σε άλλα blogs,αναλύσεις,σχόλια και λοιπούς παρατρεχάμενους, που σπεύδουν με περισσή χαρά να αποτελειώσουν το κατασκεύασμα…

Μόνο,κάποιοι απ’αυτούς, ίσως ήταν και αγέννητοι,όταν ο Κωστόπουλος ήταν ψηλά…

Η Ελληνική κοινωνία ως γνωστόν, επί 30 περίπου χρόνια ζούσε μέσα στο ψέμα.

Και το παραδέχονται όλοι,τώρα..Αλλά….! μόλις τώρα.Οταν το κακό έγινε.

Ενα ψέμα το όποίο είχε μακιγιαριστεί με την καλύτερη σειρά μεϊκαπ.

Στο ψέμα αυτό, που έπρεπε να πέσουν μέσα οι Ελληνες, το δημιούργησαν κάποιοι για να μπορέσουν α) να απομυζήσουν τον παραγόμενο πλούτο και β) να εξουσιάσουν.

Τώρα,(από το 2008) μπήκαμε αισίως στα χρόνια των «ισχνών αγελάδων».

Λίγοι αυτοί, που έκλειναν τα αυτιά τους τα προηγούμενα χρόνια στις σειρήνες και δεν ξεπούλησαν αξιοπρέπεια και συνείδηση…

Αλλοτριώθηκαν πολλές ψυχές ή ακόμα χειρότερα, «πουλήθηκαν στο διάβολο»…

Το χρήμα είναι πάντα  γλυκό, σε όλες τις εποχές και όλοι έκαναν τις «εκπτώσεις» τους… Ο εξαιρετικός Ιταλός φιλόσοφος Raffaele Simone,(1) αναφέρει μεταξύ άλλων, στο εκπληκτικό βιβλίο του, για αυτά τα «άλλα» χρόνια, των «παχιών αγελάδων» όπως λέω εγώ ή της «Νέας Δεξιάς,» όπως τα ονομάζει αυτός, την ιστορική  περίοδο των 30-40 τελευταίων χρόνων στην Δ.Ευρώπη :

«[…] Στη Δύση η ιδέα ότι σχεδόν όλα επιτρέπεται να παρατηρηθούν ότι σχεδόν όλα επιτρέπεται να εκτεθούν προς παρατήρηση ακόμα και οι πιό αυστηρές ιδιωτικές πράξεις έχει αποκτήσει γερές ρίζες

[…] η εξασθένηση των συλλογικών θεμελίων της ντροπής έχει επίσης σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια σφαίρα: τα δημόσια πρόσωπα μπορούν  για παράδειγμα να λένε ψέμματα στους ανθρώπους τους οποίους διοικούν χωρίς να υποχρεώνονται να αναγνωρίζουν το ψέμα ή να ανασκευάζουν τις δηλώσεις τους

[…] Σε όλες τις παραλλαγές το σώμα καλλιεργείται με μανία εκτίθεται ως αντικείμενο προς παρατήρηση (στη διαφήμιση στον κινηματογράφο,στον δρόμο στην παραλία στα μέσα ενημέρωσης) τίθεται υπό τη φροντίδα διαφόρων ειδικών σε ενδεδειγμένους χώρους (αθλητικά κέντρα κέντρα αισθητικής ή πλαστικής ή χειρουργικής,στάδια) εγκωμιάζεται ως τίτλος τιμής πωλείται με με χιλιάδες τρόπους  διαφημίεται για να το βλέπουν οι άλλοι μέχρι αηδίας και ναυτίας.

[…] Πως έφτασαν έτσι οι νέοι να σκέφτονται έτσι ? το απότέλεσμα αυτό οφείλεται σε ορισμένα υλικά και άυλα που έχουν προηγηθεί.Πρώτα από όλα οι δύο ή τρεις τελευταίες γενιές δέχθηκαν την κατά μέτωπο επίθεση όλων των τεχνολογιών καινοτομιών της νεωτερικότητας …καθώς και των πολιτιστικών τους επιπτώσεων.

[…] Το Μειλίχιο Τέρας έχει προκαλέσει την κατάρευση τόσο της αλληλεγγύης (ενός ιδανικού στο οποίο ανέκαθεν στόχευε η αριστερά) όσο και της ευσπλαχνίας (που είναι η χριστιανική και καθολική εκδοχή του ίδιου πάθους) προοωθώντας έναν διαφορετικό εγωισμό.

[…] δεν ήταν πάντως μία θύελλα που δεν είχε προβλεφθεί: αυτά τα φαινόμενα και οι διαδικασίες είχαν κατασκευαστεί εσπευσμένα για τους νέους.κατά συνέπεια απλώς πέτυχαν τον φυσικό τους στόχο.»

Επειδή και εγώ κάποτε υπήρξα νέος,παιδί,έφηβος είχα την τύχη ή την ατυχία, να δώ τα δύο πρώτα  περιοδικά του κ.Κωστόπουλου στην γέννησή τους…

Ετσι λοιπόν, μπορώ να πώ ότι έχω στη συλλογή μου τα πρώτα 100 τεύχη του Κλικ.

Δεν το γράφω γιατί μπέρδεψα τα site και θέλω να βρώ άνθρωπο να τα πουλήσω…

Οχι,όχι.Αντιθέτως, θέλω να τα κρατήσω.Το γράφω μόνο, για να καταλάβουν όλοι ότι μελέτησα πολύ καλά το τι σημαίνει «Κλικ» και «Κωστόπουλος» πριν γράψω αυτές τις αράδες.Και το μελέτησα κυρίως από κοινωνιολογική και πολιτική πλευρά.

Ηταν πάντα ένα μεγάλο μυστήριο για μένα αυτό το περιοδικό…

Μπήκε βλέπεις σαν ανεμοστρόβιλος και τα άλλαξε όλα…Οπως και το Πασοκ.

Για να μη βιαστεί κάποιος «καλοπροαίρετος», να εξηγήσω ότι, δεν αγόρασα το περιοδικό από το πρώτο τεύχος.Το αγόραζα τακτικά όπως και άλλα περιοδικά (ήταν μηνιαίο) αλλά πολλά τεύχη (τα περισσότερα,όπως και το πρώτο) που μου έλειπαν από τη συλλογή μου, τα αναζήτησα αρκετά χρόνια αργότερα στο Μοναστηράκι.

Ετσι,τα διάβασα και πολλά χρόνια αργότερα…με άλλη ματιά όπως ήταν φυσικό.

Και όταν έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία (του διαβάσματος) διάβαζα π.χ. ένα τεύχος του 1988 που βρήκα το 1995, (ή και ακόμα πιό μετά),ανακάλυπτα άλλα πράγματα, που δεν τα είχα ανακαλύψει, στα χρόνια που γράφονταν το τεύχος, που κρατούσα στα χέρια μου.Και δεν αφορούσαν, βέβαια,αυστηρά και μόνο την ύλη του περιοδικού…

Πολλές αναμνήσεις ξυπνούσαν, και λειτουργούσαν συγκολητικά και συνειρμικά…

Το πρώτο τεύχος του Κλικ, βγήκε τον Απρίλιο του 1987 με τον θρυλικό “Max Headroom” στο εξώφυλλο, που τον γράψανε “Max Heardroom”…Τι εστί Μax?

Στην ουσία,από το ρεπορτάζ καταλάβαμε, ότι μίλαγε για τη δύναμη της τηλεόρασης,του ψηφιακού κόσμου,του μάρκετινγκ, της σόου μπιζ,της ψευδαίσθησης….

Οταν έφυγε από το Κλικ,ο Π.Κωστόπουλος ως γνωστόν συνέχισε με ένα καινούριο περιοδικό.Το Nitro.Έχω και από αυτό το περιοδικό, τα 2 πρώτα τεύχη…

Με το γυαλιστερό εξώφυλλο το 1^ο τεύχος, σαν ένας καθρέφτης («ποζάρετε στον καθρέφτη είστε το πρώτο μας εξώφυλλο» έλεγε) και στο 2^ο  τεύχος, εξώφυλλο η φωτο με τη Μιμή και τον Ανδρέα…Ηταν Νοέμβρης-Δεκέμβρης του 1995…

Δεν χρειάστηκε βέβαια να ξαναπάρω το Νitro ούτε να αναζητήσω τα επόμενα χρόνια άλλα τεύχη του.Ηταν ένα από τα ίδια.Και σταμάτησα γενικά να ασχολούμαι με περιοδικά του Κωστόπουλου και των άλλων «κωστόπουλων» που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια.Δεν είχαν κάτι να μου πούν.Ποτέ δεν είχαν, επί της ουσίας βέβαια…

Αλλωστε είχα πλέον σιγουρευτεί…και ήμουν ακόμα,πολύ νέος.

Εδώ θα έπρεπε να κάνουμε μία πολύ μεγάλη μελέτη και συζήτηση.Είναι εξαιρετικά μεγάλη η γκάμα των θεμάτων που μπήκαν στο περιοδικό.Σε κάθε τεύχος έφερνε άλλα στοιχεία….Εννοώ τα κοινωνιολογικά και τα πολιτικά.Και ίσως να ακούγεται εκ πρώτης όψης παράξενο…Δε θα προχωρήσω όμως άλλο.Ισως κάποια στιγμή με κάποιον πολύ «σχετικό» με τέτοια θέματα, φίλο μου, κάνουμε μία ολοκληρωμένη κοινωνική και πολιτική μελέτη,και να την παρουσιάσουμε…

Ενα πρώτο στίγμα της άποψής μου όμως, το έδωσα ήδη με τα λόγια του μεγάλου Ιταλού φιλοσόφου.

Να διαβάσετε λοιπόν,(αν δεν το έχετε κάνει ήδη) την εξομολόγηση του και μετά διαβάστε τώρα, τα πρώτα λόγια του Π.Κωστόπουλου σε αυτά τα δύο περιοδικά στο editorial.Στο μεν Κλικ σας δίνω όλο το κείμενο.Στο δε Νitro επέλεξα αυτά που είναι “bold” από τον ίδιο τον Πέτρο Κωστόπουλο.

Θυμηθείτε ή ανακαλύψτε τι έλεγε τότε…έχει πολύ ενδιαφέρον.

Κάποτε ίσως να μην είχε…τώρα όμως έχει.Πιστέψτε με.

Και όπως ρωτάει ένας σημειολόγος, ένας άλλος Ιταλός, ο Umberto Eco,

τον Ιταλό Καρδινάλιο Κάρλο Μαρία Μαρτίνι

«ποιά λειτουργικότητα κριτικής θα μπορούσε να προσλάβει μία σκέψη του τέλους που να μην συνεπιφέρει αδιαφορία προς το μέλλον, αλλά σταθερή επούλωση των λαθών του παρελθόντος ? » (2)

αναρωτηθείτε και εσείς, διαβάζοντας τώρα πιά, την «Αρχή του Τέλους», με έναν εξίσου εποικοδομητικό και κριτικό τρόπο στη σκέψη σας.

Κλικ-1^ο τεύχος-Απρίλιος 1987-200δρχ.

«Ο καθένας έχει την άποψή του για τα περιοδικά ποικίλλης ύλης.Και εμείς τη δική μας.Συζήτηση θα ανοίξουμε με τα άλλα περιοδικά ? Σε ποιό κοινό απευθυνόμαστε ? Σίγουρα μία έρευνα αγοράς δεν θα μπορούσε να μας φωτίσει.Γιατί ένα περιοδικό δεν είναι χύτρα ταχύτητας, απορρυπαντικό που λευκαίνει ή το καλάθι της νοικοκυράς που πρέπει να γεμίσει.Αλλωστε όποιος ξέρει μπάνιο στα βαθειά φαίνεται.

Σίγουρα διεκδικούμαι σαν αναγνώστες αυτούς που αισθάνονται πώς κάτι έχουν να κάνουν ακόμη στη ζωή τους και δεν αποκοιμιούνται μπροστά στην τηλεόραση. Αλλωστε αυτό είναι επικίνδυνο όπως θα διαβάσετε στο άρθρο για τον Max Headroom.

Διεκδικούμε επίσης σαν αναγνώστες αυτούς που δε φοβούνται να δούνε ότι η η ζωή  δεν είναι χολυγουντιανό σήριαλ ή έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Οτι είναι τόσο αντιφατική τόσο χαρούμενη και τόσο θλιβερή έτσι που αξίζει να τη ζείς.Οτι είναι βίαιη και ερωτική έτσι ώστε στην επόμενη δημοσκόπηση για τις σεξουαλικές σας φαντασιώσεις να μας απαντήσετε πιό ειλικρινά.

Οτι ο Warhol ήταν μεγάλος καλλιτέχνης και μεγάλος κυνηγός χάρτινων κεφαλών του George Washington (δολαρίων) και ότι ο Γκορμαποτσόφ λειτουργεί σαν αποψύκτης αλλά κάποιοι είναι ακόμη στην κατάψυξη.

Οτι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι ούτε ο δόκτορ Τζέκυλ ούτε ο κύριος Χάιντ.

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου όλοι έχουμε χάσει τις σταθερές αναφορές μας.Η σοσιαλιστική κυβέρνηση απαγορεύει τις απεργίες και η Νέα Δημοκρατία υποθάλπει εργατικές κινητοποιήσεις!

Τα θέατρα αδειάζουν και ο Αναστόπουλος με το Σαραβάκο είναι οι πρωταγωνιστές της ελληνικής σκηνής.

Ολοι με πάθος θέλαμε την 25^η Μαρτίου να πατήσουμε τους Ολλανδούς και την 27^η Μαρτίου να φάμε τους Τούρκους.Σε ποιό μέτωπο δώθηκε τελικά η μάχη ? Εδώ καιγόμαστε και ο Καντάφι πάιζει βόλεϋ…Αλλά και εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια.Παρακολουθήσαμε στενά τους Αμερικάνους και φτάσαμε μέχρι την ελεύθερη ζώνη ανάμεσα στο Ανατολικό και το Δυτικό Βερολίνο.Και πάντα η ίδια γεύση της VODKA-COLA ! Kαλώς ήλθατε λοιπόν στο θαυμαστό κόσμο του ΚΛΙΚ και σας επιφυλάσσουμε πιό όμορφες μέρες και πιό ανήσυχες νύχτες σε ένα

ΚΛΙΚ-ΟΡΑΜΑ που πραγματοποιεί αυτό που υπόσχεται.»

Nitro (Νever In The Right Order) -1o τεύχος-Νοέμβριος 1995-1000δρχ.

«Οταν πριν από δύο μήνες, πήρα την απόφαση να τελειώνω τη σχέση μου με τον εκδοτικό οργανισμό στον οποίο δούλευα δεν ήξερα τι πράγμα ήθελα να κάνω.Ναι εντάξει περιοδικά θα έκανα, αλλά τι σόι περιοδικά ?

[…] απλούστατα η ιδέα που είχα για το περιοδικό  που μου άρεσε γαι προσωπική χρήση σαν αναγνώστη είχε ξεφύγει και είχε ξεπεράσει τα όρια του ΚΛΙΚ.

[…] Ο εκδότης πρέπει να κουβαλάει μέσα του κάτι από καλλιτέχνη κάτι από πολιτικό,και κάτι από περιφερειακό πλασιέ.Είναι σαφές ότι εκδίδοντας απευθύνεται στους καιρούς του.

[…] Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου ως  χαρούμενο looser και να σκίζω τα σώβρακα και τις κιλότες μου κάθε μήνα στα περίπτερα λέγοντας τις παπαριές του τύπου «πουλάμε λίγα αλλά είμαστε οι καλύτεροι», «οι βλάκες δεν μας καταλαβαίνουν», «έχουμε πολύ προχωρημένη δημοσιογραφική αντίληψη και δεν μας πιάνουν».

[…] Για αυτό συνήθως κι ο εκδότης διευθυντής είναι αυταρχικό άτομο.Τουλάχιστον την ώρα που οι συζητήσεις τελείωσαν και πρέπει να γράψουμε να τυπωθούμε και να βγούμε στην κυκλοφορία.

[…] Tα ίδια λόγια μιά ζωή.Σοβαρότητα, βάθος,έρευνα, μοντέρνος λόγος,συγκεκριμένη θεματολογία,ρήξη με τα πεπατημένα.Και συνήθως τρώω στη μάπα μιά από τα ίδια.

[…] Ξέρω ότι στην πιάτσα έχουν «παίξει» πάνω μας-για να μην πώ πάνω μου-διάφορα στοιχήματα.Θα πάει,δεν θα πάει,θα ξεπεράσει τα προηγούμενα,θα βγάλει τίποτα καινούριο ή θα έχουμε επανάληψη του σεναρίου.

[…] Δεν θα ξανάκανα και δεν θα ξανακάνω τό «ίδιο» περιοδικό παρότι είμαι ο μόνος που το δικαιούται.Χαρίζω την κληρονομιά σ’όποιον την επιθυμεί και σε όποιον τη βρίσκει βολική.

[…] Ο αναγνώστης σε έχει γραμμένο κι εσένα και τις διακηρύξεις σου.Το ψητό τον ενδιαφέρει.

[…] Το μόνο που θέλω να πώ για τα καινούρια περιοδικά είναι ότι θέλω να είναι αλλιώς.Εντελώς αλλιώς.ενώ ταυτόχρονα θα διατηρούνε μία συνέχεια γιατί απλούστατα δεν γεννήθηκα χθές.Τι θέλω ? να ερμηνεύσουμε με άλλο μάτι την απλή ελληνική πραγματικότητα και αυτά που μας έρχονται από τον έξω κόσμο.

[…] Στο ΚΛΙΚ ανοίξαμε τρύπες που δεν τις κλείσαμε ποτέ.Αισθάνομαι απελευθερωμένος που δεν κουβαλάω την κληρονομιά του να συνεχίσω μία από τα ίδια.Η επανάσταση και η ανατροπή του δικού σου κατεστημένου γίνεται αλλού.Και όχι εκεί που έφτιαξες ένα νέο κατεστημένο.

[…] Προτιμώ το κωλόπαιδο γιατί προφανώς σε αυτή τη νέα φάση έχουν και τα κωλόπαιδα την υποχρέωση να εκπληρώσουν ένα ιστορικό ρόλο.

[…] Από μικρό παιδί ήθελα να μεγαλώνω γρήγορο στο καθημερινό life και ταυτόχρονα ζητούσα μετά μανίας ν’αποκτήσω και ένα style.

[…] Lifestyle δεν είναι η πρόταση «κάνε» ή μην «κάνεις», in και out.Χιλιάδες ράτσες διάγουν το δικό τους βίο κι έχουν γραμμένο στα αρχίδια τους τον οποιονδήποτε μαλάκα γράφει την οπιαδήποτε  in και out μαλακία στο οποιοδήποτε περιοδικάκι της  πλάκας.

[…] Η πεμπτουσία του περιοδικού,το στήσιμό του,το περιεχόμενο του δεν είναι τίποτε άλλο από το lifestyle της εποχής.

[…] Σκέφτηκα κι άλλα.Και η προηγούμενη απόφαση ήταν το SALATA.Ετσι για να τη σπάσω σε όλα τα κορόϊδα που πιστεύον ότι το όνομα παίζει μεγάλο ρόλο.

[…] Κι εκεί που διάβαζα να σου μπροστά μου μία κοινωνικοπολιτική τάση.Οι ΝΙTRO’S. «Ωπα μεγάλε» λέω «εδώ είμαστε».

[…] NITRO. Δηλαδή ? Never In The Right Order.ποτέ στη σωστή τάξη.Οχι,τώρα να μου πείτε.Μας πάει ή δεν μας πάει τώρα αυτό ?

[…] Σε τρείς εβδομάδες περίπου κυκλοφορεί και το άλλο αδελφάκι το το εβδομαδιαίο Down Town.Ενα περιοδικό για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.Μόνο.

[…] Δεν βιαζόμαστε να πουλήσουμε πολύ δεν θα κάνουμε μεγάλιες καμπιάνιες και δεν θα εκφωνήσουμε λόγους για το νέο φρούτο που κουβαλάμε στην παγκόσμια δημοσιογραφία.

[…] η δεύτερη φορά στην Ιστορία θα επαναληφθεί ως τραγωδία ή ως κωμωδία.Εδώ γίνανε καραγκιόζηδες από την πρώτη,στη δεύτερη θα γλυτώσουνε ?».

Κάποια ταινία έλεγε ότι «τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται.»…

Πέτρο Κωστόπουλε, σε ευχαριστώ.Σαν νέο παιδί,τότε, μου άνοιξες τα μάτια.

Και αντίκρυσα, από τότε,κατάματα, το Μειλίχιο Τέρας.

«Κάθε γενιά προτιμά να ξαναγεννηθεί ex novo, παρθένα και αμαθής, σχεδόν όπως την πρώτη μέρα δημιουργίας: η άποψη και η γνώση των προγόνων, έγιναν πράγματα ευκαταφρόνητα ή χωρίς αξία.το να ξεχνάς όσα έχει συσσωρεύσει το παρελθόν αποτελεί σε ορισμένες περιπτώσεις,σχεδόν ένα πολιτικό χρέος.» (3)

Καλή Λευτεριά.

(1) & (3) «Το μειλίχιο τέρας,γιατί η δύση δεν πηγαίνει προς τα αριστερά »

εκδ.Πόλις, 2011.

(2) «Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει? »-εκδ.Ελληνικά Γράμματα,1998.